Een brede stam
Te groots om te omhelzen
Als de wereld of toch niet.

Stokoud is de olijfboom in mijn tuin. Duizenden en duizenden seizoenen. Gerijpt door zon en weinig water. Hij vertelt graag over zijn geschiedenis. Over de paarden met wagens die langs hem reden. Over talen die hij die hij niet verstond. Vele oorlogen maakte hij mee. Hij zag mensen komen en gaan. Soms hoort de boom de stem van G’d, dan die van Allah en dan weer van G’d.

De vele littekens, scheuren en kleine en grote gaten in de stam maken ‘m als een oude, doorleefde, maar oh zo mooie en wijze boom. Vol trots draagt hij zijn grijs groene blaadjes die altijd dezelfde kleur behouden. Nog trotser is hij op de olijven die hij voortbrengt. Het oogsten is net voordat de natuur weer even in slaap valt, vlak voor de winter. De vruchten zijn bitter en hard. Hij weet dat ze eerst geweekt moeten worden in water en dat ze daarna worden ingemaakt of dat er dan een soort van vloeistof van gemaakt wordt. Maar wat dat is en hoe het smaakt dat weet hij niet.

De olijfboom
Schenkt
Robuust
Vertrouwen
Tijdloos
Sterk
De Koning der Bomen