Solocarrière

Vanaf dat moment was muziek een deel van Gili. Hij ging in een koor voor religieuze jongens zingen en toerde zelfs als solist met de groep door Europa. Toen hij van school kwam, diende hij in het leger in een muziekband, en toen hij afzwaaide van zijn dienstplicht werd hij de leadzanger van de reggaegroep 'Zvuloon Dub System'. Nog maar een paar jaar geleden startte hij zijn solocarrière en keek sindsdien nooit meer achterom. Voor Gili is muziek een middel om de al-te-bekende moeilijkheden als lid van de Ethiopische gemeenschap de baas te worden. Een gemeenschap die geen gemakkelijke integratie in Israël had.

Verzoening met zijn afkomst

Eind jaren tachtig was de economie slecht, humeur onder nul, en het was niet populair om Ethiopiër te zijn. Amharic, de Ethiopische taal, was vreemd, onbekend en bijna ongehoord. Geen wonder dat Gili als kind alles weg wilde gooien dat hem in verband bracht met de Ethiopische cultuur. Zo dacht hij, dat Israëli’s hem als een aanvaardbaar lid van de maatschappij zouden zien. Maar deze jongeman, die zo graag in de Israëlische cultuur wilde passen, realiseerde zich al gauw, dat die Israëlische cultuur uiteindelijk helemaal niet homogeen is. Israël is een natie van immigranten met de grootste verscheidenheid aangaande muziek en gastronomie in de wereld. Vandaar dat hij zijn muziek en cultuur als een essentieel deel van Israël begon te zien. Door het te omarmen werd het de opstap naar een ontdekkingsreis voor hemzelf en zijn authentieke identiteit. Gili verzoende zichzelf met het feit dat er geen enkele reden op aarde is om zijn Ethiopische afkomst te ontkennen en verwerkte zijn gedachten en gevoelens in zijn muziek. Het resultaat is authentieke, exotische en karakteristieke Joodse muziek, die hij zowel in het Hebreeuws als Amharic zingt. Zijn zelfvertrouwen kwam niet vanzelf. Gili was bang om te falen en hij zag zichzelf nooit als een getalenteerd muzikant. Hij kon moeilijk geloven dat iemand echt geïnteresseerd zou zijn in zijn stijl, woorden of gevoelens, omdat hij zichzelf als anders zag. Omdat anderen dat wel vonden, begon hij pas te begrijpen dat hij zijn talent serieus moest nemen, toen hij bijna 30 was.

Tezeta

Gili begon songs te schrijven, te experimenteren met ritme en harmonie, en de “tezeta”, een invloedrijke muzikale stijl in Ethiopië, te introduceren. Gili werd gesterkt door het woord “tezeta”, want het betekent ‘herinnering’. Hij herkent in al zijn songs, herinneringen aan liefde, zijn ouders en zijn Afrikaanse dorp. Zoals de meeste Ethiopische Joden die in de tachtigerjaren kwamen, had Gili nooit al die dingen leren kennen die het Westen heel normaal vindt. Veel Ethiopische immigranten vertellen onbeschaamd de verhalen van hun eerste kennismaking met bijvoorbeeld een lichtknopje, waar ze urenlang mee konden spelen, gefascineerd, bang, vermakelijk en met verbazing. Maar jaren later ontdekte de getalenteerde jongeman, die ooit vervreemd was van elektriciteit, het profijt van de technologie. Hij herleefde helemaal toen zijn muziek in het publieke domein werd gelanceerd, door een song die hij op YouTube uploadde. Het kreeg de aandacht van een radiozender die het in hun programma uitzond, en door de enorm enthousiaste reacties van de luisteraars, werd hij even later zelf voor het programma uitgenodigd. Gili keek nooit achterom. Het internet, zijn doorzettingsvermogen, talent en eerlijkheid hebben zijn muziekstijl wereldwijd toegankelijker en meer uitnodigend gemaakt.