Lees hier twee brieven van William Hechler uit 1931:

Aan de kinderen van Israël, mijn broeders!

Mijn weg van Benares (India, de plaats waar Hechler geboren werd, red.) naar Jeruzalem was lang en opwindend. Mijn leven is bijna ten einde en jullie zullen me snel vergeten zijn.

Ik ben totaal niet verbitterd, ik was slechts een eenvoudig teken op jullie eindeloze pad van lijden en verstrooiing. Een teken van hoop, een christelijke hand die jullie op Jeruzalem wilde wijzen, en een stem die aandrong op jullie terugkeer. Als jullie je thuisland in bezit krijgen, blijf één, zoals velen van jullie je verenigd hebben rond jullie prins (Theodor Herzl, red.), mijn vriend die voor jullie het leven gelaten heeft.

Veel meer dan jullie moed, die groot is, en meer dan jullie arbeid, die bewonderenswaardig is, is het de Heilige Geest die jullie naar Sion terugbracht. Vergeet dat niet. Mogen de geschriften van Mozes en de profeten altijd in het hart van jullie volk zijn en jullie leiden, niet alleen als gerespecteerde boeken van jullie Bijbelse verleden, maar als een heilig vuur, dat vroeger in de Sinaïwoestijn brandde en jullie voorvaders geleid heeft. Jullie zullen moeite en strijd op je pad vinden. Maar God zal de strijd voor jullie winnen. Als Degene komt op wie we beiden wachten, zullen de wapens tot stof worden. Dan zullen we alles begrijpen. Jullie zullen alleen staan te midden van onverschillige en vijandige naties. Vergeet echter nooit dat het ware verbond met God is.

Jullie woestijn zal spoedig bloeien, en jullie kinderen zingen al in de nacht. Het is niets minder dan de vreugde van de Messias, die komt in glorie en met kracht. Mijn Israëlische broeders, het is mijn verlangen dat jullie mijn lichaam na mijn dood zullen begraven dicht bij mijn vriend die ik zo liefhad en bij wiens sterven ik aanwezig was.

Aan mijn broeders in Christus!

Mijn naam is onbelangrijk, wie zal zich mij na mijn dood herinneren? Het is in de kerk niet zo gebruikelijk dat men zich degenen herinnert die Sion liefhebben. Ik stond op goede voet met prinsen, maar vond hun gezelschap bitter. Die contacten waren echter nodig om sommige deuren te open voor het nieuwe Jeruzalem.

Jullie hebben Israël, jullie oudste broer, vergeten en je niet verheugd over zijn terugkomst in het huis van de Vader. We hebben ook Jeruzalem en alles waar zij voor staat, vergeten. Onze hoop is opgedroogd, en in plaats daarvan hebben we onze hoop gevestigd op de machten van dood en leugen.

Laat Israël niet alleen, als hij omringd wordt door vijanden en overweldigd door de bijna onmogelijke taak om zijn kinderen van de vier hoeken van de aarde thuis te brengen. Denk aan de heidenvolken die geschenken gaven aan de Joden die uit Babel terugkwamen en probeer net zo’n goed christen te zijn.

Laat het niet zo zijn dat alleen bepaalde namen of personen uit de Bijbel jullie aanspreken, of sommige ruïnes en heilige plaatsen (die jullie vaak misleiden). Laat het niet aan Israël alleen over om de weg van de Heere te bereiden!

Waarde theologen en collega’s, jullie hebben de Bijbelteksten lang genoeg nauwkeurig onderzocht, jullie hebben - als het ware - autopsie op de woorden gepleegd en deze woorden van leven behandeld op jullie eigen manier; alsof het woorden zijn van een profane geschiedenis, een geschiedenis zonder God; alsof deze woorden niet allereerst aan Israël toebehoren!

De tijd is nu gekomen dat jullie opkomen voor de vrede van Jeruzalem, ten behoeve van het geluk en de verzoening van alle kinderen van Abraham. Als de pioniers van Israël niet beseffen dat het de Heilige Geest is die hen bijeen verzamelt en leidt, dan is het jullie plicht hen dit te vertellen, in plaats van slechts te proberen hen onder jullie hoede in de kerk (maar niet Christus) te krijgen, en in plaats van hen te vangen in jullie dogma’s en tradities, die niet de woorden van Christus zijn.

Jullie en ik zijn als Ezechiël, omgeven door de dorre doodsbeenderen van Israël, te midden van de graven van de naties. Waar komt de adem van het Messiaanse tot leven wekken vandaan en wie zal hem aankondigen?

Een uitgebreid artikel over William Hechler vindt u in Israël Aktueel.