Sluiten

Zoeken.

Artikelen

Activiteiten

Kennisbank

Podcasts

Projecten

Publicaties

Videos

Overig

Joodse wereld

Terug naar overzicht

Dagboek: 'vakantie' in Israël

Door Opperrabbijn Binyomin Jacobs - 

11 december 2025

groep Shalva

Opperrabbijn Jacobs op bezoek in het weeshuis. | Foto: Opperrabbijn Jacobs

Dadelijk gaan we weer terug naar 'normaal'. Net een week Israël achter de rug. Als ik terugblik begint het me een beetje te duizelen voor de ogen. Wat een indrukken, wat een positiviteit, maar ook wat een problemen. Want, zo voel ik het momenteel. Wat begon met een ongelooflijke ‘Simcha', eindigde bijna met een groot verdriet, maar gelukkig had het slot toch nog een goede afloop. Beste dagboekenier, u kunt het waarschijnlijk even helemaal niet meer volgen, ikzelf nog net wel!

Na vorige week twee dagen Auschwitz met onderwijsmensen uit geheel Europa, waarvan ik al gewag had gemaakt in mijn vorige dagboek, vlogen Blouma en ik woensdag naar Israël. Vakantie? Niet bepaald. En toch waren we echt bijna helemaal uit ons reguliere doen en laten. Ik ben niet zo’n vakantiemens, want van even helemaal een paar dagen niets doen, raak ik chronisch overspannen en bekaf. Maar wat was een week Israël dan wel, als het geen vakantie was?

Galadiner

Om te voorkomen dat mij het houden van vakantie op kosten van derden wordt verweten, zal ik u mijn 'Israëlvakantie van dag- en nachtdeel tot dag- en nachtdeel opbiechten. Aangekomen woensdagavond omstreeks 19:00 uur, zaten we binnen een slordige drie kwartier al in een auto en werden we afgevoerd naar het bijna onbeschrijfelijk goed georganiseerde galadiner van Shalva in aanwezigheid van vele buitenlandse gasten, diplomaten en als speciale gast de president van Israël. Het aantal aanwezigen oversteeg de achthonderd. Shalva is een grote zeer professionele instelling, opgericht om medemensen met een verstandelijke en/of fysieke handicap het leven te veraangenamen. En dat doel wordt dagelijks zichtbaar ruimschoots bereikt. Zo’n gala geeft informatie over de doelstelling en de praktijk van alle (Shalva)dag, maar werkt ook buitengewoon inspirerend. Omstreeks één uur middernacht bereikten we ons hotel, moe, uitgeput en zeer dankbaar.

choepa Smole

Opperrabbijn Jacobs op de dansvloer. | Foto: Opperrabbijn Jacobs

Dansen

Donderdag redelijk vroeg weer in de kleren voor een heel bijzondere VIP-rondleiding bij de Westelijke Muur. Ontspanning dus! Maar om zeven uur ’s avonds was het hoogtepunt al ruimschoots gepasseerd en bevonden we ons beiden bij de choepa (bruiloft) van Samuel, een actief lid van de Joodse Gemeente Amersfoort, nu woonachtig in Israël. Een groot feest en ik mocht weer helemaal mezelf op de dansvloer uitleven, want in dansen deed ik echt niet onder voor de veel en veel jongere andere gasten.

Sjabbat

En toen was het vrijdag en sjabbat. De jaarlijkse sjabbat-viering met de vluchtelingen uit Marioepol, Oekraïne. 

Doordat Blouma en ik twee keer per jaar Oekraïne aandeden om de lokale Joodse Gemeenschappen te steunen en Marioepol vaste prik was, is onze aanwezigheid bij de jaarlijkse reünie een vanzelfsprekendheid geworden. Vrijdagochtend een wandeling-met-uitleg door Jeruzalem en toen was het Sjabbat met zang, geweldige maaltijden en de nodige toespraken. Het viel mij op hoe aandachtig er werd geluisterd. Mijn Sjabbatmiddag-toespraak duurde minstens een uur: je kon een speld horen vallen! Maar ook de individuele contacten en gesprekken waren van belang.

Shalva

Zondag was de belangrijkste dag: eerst een bezoek aan en kennismaking met het nieuwe appartement, woonunit, van Shalva voor vijf bewoners, allen meisjes met downsyndroom, die 24/7 aanwezige begeleiding krijgen. Vanuit Nederland, via de Stichting leSameach Hajeled, was de volledige inrichting bekostigd ter herinnering aan de bewoners van het Apeldoornsche Bosch dat in 1943 Judenrein was gemaakt. 

De liefde waarmee deze bewoners worden omgeven is indrukwekkend, ook gewoon vanuit de buurt. Shalva heeft een aantal van dit soort woonunits recentelijk aangeschaft. Vanuit Jeruzalem gingen we naar Ashkelon waar Shalva een ambulante kliniek wil vestigen voor kinderen en hun ouders voor wie Jeruzalem te ver weg is. Er zal daar dagtherapie worden gegeven, maar vooral diagnostisering. De hele tijd trokken wij op met Koen en Ira Carlier van Christenen voor Israël. Ik moge dan de huwelijksmakelaar zijn, CvI, via Koen en Ira, verzorgen de financiën. Donderdag komt een delegatie van Shalva naar Nederland om te bespreken hoe Nederland Shalva kan steunen met dit nieuwe ‘filiaal’.

Ik ben niet zo’n vakantiemens, want van even helemaal een paar dagen niets doen, raak ik chronisch overspannen en bekaf.

Weeshuizen

In Ashkelon bezochten we ook de twee weeshuizen die we al uitgebreid jarenlang hadden bezocht in Zhytomyr, Oekraïne. Vanwege de toestand in Oekraïne zijn de twee weeshuizen naar Israël gevlucht. Ja, twee, de een voor jongens en de ander voor meisjes. Een aantal van de kinderen kon niet weg en in feite is rabbijn Wilhelm, de oprichter, directeur, vader en financier, nu aan het heen en weer vliegen tussen Zhytomyr en Ashkelon. En los van het heen en weer vliegen betekent dit dus ook minstens twee keer extra financiële belasting.

De ontvangst die we kregen door de weeskinderen was ontroerend. Ze waren zo intens blij met de belangstelling die ze kregen. Thee en koffie, koekjes en dankbare gezichten. Blouma heeft de meisjes toegesproken en ik de jongens. Ira, onze vaste tolk van Engels naar Russisch en vice versa, zorgde ervoor dat de achttien jongeren alles konden begrijpen en ook hun vragen konden stellen.

Als ik terugdenk dan zie ik dat de bewoners van Shalva met zorg en heel veel liefde zijn omringd. Hetzelfde geldt voor hun ouders. Ja, ze zijn allen gehandicapt, maar aan begrip ontbreekt het geheel niet. Maar deze weeskinderen: vader gewoonlijk onbekend en moeder aan de drank en totaal niet in staat en bereid om ouderlijke liefde te geven. En wie komt ze bezoeken? Bijna niemand, want ze zijn ‘normaal’. Terwijl ik dit met u deel springen de tranen me in de ogen. Ik had er nog over nagedacht om het bezoek aan de weeshuizen uit te stellen tot volgend jaar of een volgende keer… Wat ben ik dankbaar aan deze weeskinderen aandacht te hebben gegeven. Eigenlijk als ik deze Israëldagen in mijn geest de revue laat passeren, waren we begonnen met het summum van blijdschap om te eindigen met pijnlijk verdriet…

Positieve afsluiting

Maar omdat het einde positief behoort te zijn, wilde het (niet bestaande) toeval dat we van Ashkelon naar Ashdod reden. De zoon van mijn opvolger in het Sinaï Centrum had zich verloofd. Wij wisten al dat er iets op handen was en de verloving kwam dan ook niet onverwacht. Maar wel of niet onverwacht, het was een mooie en positieve afsluiting van onze Israëldagen.

Nu weer terug naar onze Nederlandse verplichtingen. Dadelijk mijn Zoomles, een ontmoeting over een verdriet in de huiselijke sfeer, toespraken en columns voorbereiden. Volgende week mijn Chanoekatoer.

Wil jij je actief inzetten voor Shalva? Dat kan! Op 23 maart 2026 vertrekt er een marathonreis naar Israël. Je neemt daar deel aan de bekende marathon van Jeruzalem én je haalt geld op voor Shalva. Meer weten? Klik dan hier.

Jacobs website

De auteur

Opperrabbijn Binyomin Jacobs

Opperrabbijn Binyomin Jacobs werd in 1949 in Amsterdam geboren. Hij staat bekend als een bruggenbouwer en is een veelgevraagd spreker.

Doneren
Abonneren
Agenda