Het bloemetje

‘Dit is vast van een kinderfeestje waarvan de spullen niet zijn opgeruimd na afloop van een wandeltocht’, dacht ik een beetje geirriteerd. Maar de werkelijkheid was anders. Er hing een geplastificeerd papiertje aan met de tekst:

Hallo, ik ben een vergeet-me-nietje. Vandaag ben ik opgehangen door het Bloemenvrouwtje, om je dag een beetje op te fleuren.Mocht je me mee naar huis nemen, wil je dan ook iemands dag een beetje kleur geven? Door een kaartje te sturen naar een persoon, die deze dagen, zijn geliefde familie niet kan zien? Als je het Bloemenvrouwtje een berichtje stuurt, krijg je een adres door, mocht je een extra postzegel overhebben.

Wat een prachtig klein, groot initiatief. Ik nam de bloem en het kaartje mee. Stuurde een email naar het Bloemenvrouwtje en kreeg binnen een uur een mail terug met het adres van een eenzaam iemand. Ik stuurde diegene een kaart met lieve groeten en hing de bloem en het kaartje op een plek waar ik ook wel eens wandel. Toen ik vijftien minuten later nieuwsgierig ging kijken of het er nog was, bleek het verdwenen te zijn …

En zo gaat dit prachtge idee van boom naar boom, van stad naar stad, van dorp naar dorp. Het maakt mensen blij, het tovert een glimlach op ieders gezicht en zorgt dat eenzame mensen zich wat minder eenzaam voelen.

Bloemen en verbinding

De voorkant van mijn boek laat de kaart van Israël zien met daarover een tapijt van bloemen. De schilderes en ontwerpster van de voorkant Sophie Kay vertelde mij hierover:

‘Co-existentie is een belangrijke kwestie in Israël en iedereen heeft daar een mening over. De natuur echter is eenduidig. Zij is ongemeen sterk en haar kracht is een belangrijk thema in mijn werk. Maar ik blijf ook geloven in de puurheid van de mens. Als een bloem. Ik ontdekte de natuur pas na mijn verhuizing naar Israël. Want in de stille buitenwijk van het Engelse stadje waar ik ben opgegroeid, was het groen maar spaarzaam te vinden. Mijn Joodse achtergrond en mijn nieuwsgierigheid brachten mij naar hier en al spoedig ontdekte ik de roemrijke flora en fauna die het land te bieden heeft. Het maakte de kunstenaar in mij los. Ik ging schilderen. Ik raakte in vervoering van de schitterende anemoonvelden in het noorden, de bloeiende rode tulpen in het woestijnwarme zuiden, de wilde cyclamen in het westen en de imposante irissen in het oosten. Het glorieuze bloementapijt dat het landschap van Israël bedekt, gaf mij het idee voor de afbeelding op de voorkant van Over Grenzen.’

Terwijl ik dit blog schrijf, moet ik denken aan de honderden en honderden tulpen die jaarlijks in Israël bloeien, dankzij Christenen voor Israël. Ook zo’n prachtig en ontroerend initiatief.

Bloemen verbinden. Troosten en verblijden. Ook bloemen gaan Over Grenzen.