Viraal facebookbericht

Yakir Asaraf, een seculiere Israeli, was net als vele anderen geschokt door de onmetelijkheid van deze tragedie. Daarom reisde hij samen met een vriend af naar Jeruzalem, om een rouwbezoek te brengen aan de chassidische Englard familie. Hij schreef een Facebook-bericht over zijn ervaring, dat snel viraal ging en vele duizenden mensen ontroerde.

‘Het kan zijn dat ik zojuist een van de belangrijkste momenten van mijn leven heb meegemaakt,’ begon Yakir zijn bericht. ‘Ik heb net de sjiwa (rouwhuis) van de familie Englard verlaten, die hun twee zonen in Meron hebben verloren. En mijn hart barst van gemengde gevoelens. Mijn ogen zijn gevuld met droevige tranen, maar mijn hart is vol vreugde.’

Bijzondere woorden

Oorspronkelijk voelden de twee seculiere Joodse jongemannen zich erg ongemakkelijk en nogal nerveus om voor het eerst in hun leven een chassidisch huis binnen te lopen. ‘Toen mijn vriend Maor en ik, gekleed in jeans en T-shirts, hun huis binnenkwamen, vielen we echt op tussen al de ultraorthodoxe gasten. Sommige mensen keken op, en twee geweldige charedim (ultraorthodoxen) stonden snel op en lieten ons zitten op hun plaats, precies tegenover [Yitzchak] Menachem Mendel; de vader die een paar dagen geleden zijn twee zonen verloor.’

‘De vader merkte ons op, en stopte snel te spreken in het Jiddisch en wendde zich tot mij en Maor in het Hebreeuws: 'Ik ben blij dat jullie gekomen zijn,' zei hij. Zijn ogen waren nat van de tranen, maar zijn gezicht straalde. Maor en ik keken hem met sprankelende ogen aan alsof hij een engel was die tegen ons sprank.’

‘Je moet weten dat wat hier gebeurt de waarheid is', zei hij. ‘[Zowel] jullie als ik zijn beide gepijnigd door het grote verlies [van mijn kinderen]. Maar we bemoedigen elkaar. Het maakt niet uit of je seculier of ultraorthodox bent – ​​wij zijn allemaal Joden.’ Alle aanwezigen luisterden op dit moment gefascineerd naar dit ongebruikelijke gesprek. Want hoe vaak is het nou dat seculiere Joden thuis komen bij hun strenggelovige broeders in het midden van ultraorthodox-Jeruzalem?

Het duurde eventjes voordat Yakir zijn stem weer vond. ‘Ik wil dat je me uitnodigt voor jouw simches [=blijde/feestelijke gebeurtenissen]” zei hij uiteindelijk. ‘En ik zal je uitnodigen voor mijn simches!', antwoordde rabbijn Englard meteen met een glimlach.

Aan het einde van zijn bericht schreef Yakir over zijn hoop om hier op een dag inderdaad voor uitgenodigd te worden. Rabbijn Englard, die zo ontroerd was door hun bezoek, herhaalde hierna meerdere malen dat het Joodse volk niet zou moeten wachten op tijden van tragedie om zich te verenigen. Maar dat ze ook altijd in elkaars blijdschap zouden moeten delen.

Belofte vervuld

Vorige maand was ik op een zekere dinsdagochtend aanwezig bij een ontroerende gebeurtenis die plaatsvond in de synagoge waar de Englard familie lid van is. Rabbijn Yitzchak Menachem Mendel Englard verwelkomde die ochtend een nieuwe zoon in het verbond van Awraham Awinoe (onze voorvader Abraham). En het zag er naar uit dat de rabbijn niet iemand is die tevreden was met slechts retoriek en sentimentele woorden. De seculiere Yakir en Maor waren inderdaad ook aanwezig bij de besnijdenis van de nieuwe baby!

Yakir schreef later hoe blij hij was om bij deze blijde gebeurtenis aanwezig te zijn. ‘De laatste keer ontmoetten we elkaar terwijl ze rouw zaten. Deze keer hebben we elkaar ontmoet, omhelsd, gedanst en gezongen. Dit was voor mij niet alleen een briet mila (letterlijk: ‘teken van het verbond’), maar ook een herinnering aan het ‘verbond’ tussen ons.’

Dat we allemaal alleen maar in blijdschap met elkaar mogen delen.