Jezus vereenzelvigt zichzelf met God: Ik en de Vader zijn één. Daarin klinkt de echo van de geloofsbelijdenis van Israël: “Hoor Israël, … de Heere is één,” (Deut. 6:4) – een stoutmoedige uitspraak! Geen wonder dat de Joden stenen oppakken. Godslastering is een doodzonde in de Bijbel.

Maar dan wijst Jezus op de bijzondere positie van Israël. In Psalm 82:6 staat: “Ik heb gezegd: goden zijn jullie, en zonen van de Allerhoogste jullie allemaal!” Dat is volkomen wettig, zegt Jezus. Wie worden daarmee bedoeld? Jezus legt uit (een uitleg die ook in de Talmoed staat): dat zijn degenen tot wie het Woord van God gekomen is. Dat is, met andere woorden, Israël dat de openbaring van God op de Sinai ontvangen heeft; Israël, waarin het Woord vlees wordt.

Jezus is dus niet alleen één met de Vader, maar ook één met Israël. Hij belichaamt de hoge roeping van Israël. Hij ís die verbinding van God met Israël.