Sluiten

Zoeken.

Zes redenen voor een herenigd Jeruzalem

Door Andrew Tucker - 

15 februari 2019

0901-bezoekers-tempelberg-1024x576

Joodse bezoekers op de Tempelberg. Israël heeft bewezen dat onder Joods bestuur de vrije toegang tot heilige plaatsen voor alle godsdiensten is verzekerd. - Foto: Flash90

Sinds de Zesdaagse Oorlog in 1967 heeft Israël zijn recht en bestuur over het geheel van Jeruzalem doen gelden. Ook voor wat betreft het oostelijke deel van Jeruzalem dat van 1948 tot 1967 in Jordaanse handen was.

De feitelijke annexatie van ‘Oost-Jeruzalem’ door Israël in de jaren na 1967 is echter door de meeste landen veroordeeld (vandaar dat alle ambassades in 1980 van Jeruzalem naar Tel Aviv werden verplaatst) en staat nu onder grote druk. De VN-Veiligheidsraad heeft op 23 december 2016 resolutie 2334 aangenomen dat Israëls nederzettingenbeleid (waaronder het toestaan van Joodse inwoners in oostelijk Jeruzalem) een “schandalige schending van het internationaal recht” noemt, en in januari hebben veel landen in Parijs een verklaring uitgebracht waarin zij opnieuw pleiten voor het opnieuw verdelen van Jeruzalem.

Hoewel de Amerikaanse president Trump Israëls recht verdedigt om zijn grenzen via onderhandelingen vast te stellen, blijft resolutie 2334 van de Veiligheidsraad nog altijd van kracht. De EU blijft van mening dat de annexatie van oost-Jeruzalem illegaal is en dat het verdelen van de stad Jeruzalem de enige manier is om vrede te bewerkstelligen.

Tijdens de Jordaanse bezetting van 1948 tot 1967 werden Joden niet toegelaten in de Oude Stad.

Het is van fundamenteel belang dat de internationale gemeenschap het recht van Israël om Jeruzalem te annexeren erkent. De reden hiervoor is dat deze het beste model vormt waarbij niet alleen de belangen van de Joden in de stad worden gediend, maar ook die van Arabische Palestijnen in de regio.

Er zijn zes belangrijke argumenten te noemen om Israëls bestuur en wetgeving over geheel Jeruzalem te handhaven. Tegelijkertijd moeten inspanningen om de levensomstandigheden in oostelijk Jeruzalem te verbeteren, worden gesteund.

1. Erkenning van de Joodse band met Jeruzalem

De Joden hebben een unieke, ononderbroken band met de Oude Stad van Jeruzalem, die meer dan drieduizend jaar oud is. Dit sluit de band met andere volken en de stad Jeruzalem niet uit. Arabische Palestijnen hebben ook een historische band met de stad en moet worden toegestaan om in de stad te wonen. Maar instemmen met welk voorstel dan ook dat de rechten van het Joodse volk ontkent om waar dan ook in Jeruzalem te wonen (net zoals het Arabieren ook is toegestaan om in westelijk Jeruzalem te wonen), betekent een ontkenning van historische feiten en een breuk met westerse waarden en fundamentele vrijheden.

2. Territoriale soevereiniteit en Israëls grenzen

In de jaren twintig van de 20e eeuw garandeerde de internationale gemeenschap het Joodse volk een veilig thuis in Palestina. Deze erkenning van het recht van het Joodse volk op zelfbeschikking in Palestina werd weerspiegeld in de Resolutie van San Remo en het Mandaat voor Palestina. Hieruit volgt dat Israël geldige claims van territoriale soevereiniteit kan doen gelden over het geheel van Jeruzalem en de ‘Westelijke Jordaanoever’.

Het erkennen van een eenzijdig uitgeroepen Palestijnse staat op basis van de bestandslijnen uit 1949, zou dit internationaal recht aangaande het Joodse volk met betrekking tot Jeruzalem, Judea en Samaria, schenden. De zogenaamde ‘grenzen van 1967’ zijn gewoon de bestandslijnen van 1949. Er is geen enkele legale of historische rechtvaardiging om deze als basis voor de grenzen van een Palestijnse staat te gebruiken.

3. Onderhandelingen

Het erkennen van een eenzijdig uitgeroepen Palestijnse staat met ‘Oost-Jeruzalem’ als hoofdstad, is strijdig met VN-Veiligheidsraad-resolutie 242 uit 1967. Het zou bovendien het raamwerk van overeenkomsten sinds die tijd – inclusief de Oslo-akkoorden – ondermijnen. Dit is namelijk gebaseerd op principes van wederzijdse erkenning en onderhandelingen over alle kwesties met betrekking tot een laatste status: de status van Jeruzalem, het vaststellen van veilige grenzen en de oplossing van het Palestijnse vluchtelingenprobleem.

4. Veiligheid

Zoals elke andere staat heeft Israël recht op veilige grenzen, territoriale integriteit en vrijheid van dreiging of agressie. Het is echter zeer waarschijnlijk dat radicaal-islamitische groeperingen in een nieuwe Palestijnse staat veel invloed of zelfs de macht in handen zouden hebben. Hun vastgestelde doel is om Joden uit hun gebied te verdrijven een zelfs de Joodse staat te vernietigen. Als Hamas, IS of vergelijkbare organisaties in feite het recht zouden krijgen om vanuit oost-Jeruzalem Israël aan te vallen, komt Israëls voortbestaan in gevaar.

5. Vrijheid voor alle godsdiensten

Jeruzalem moet toegankelijk blijven voor mensen van alle geloven. De geschiedenis laat zien dat onder Joods beheer de best mogelijke garantie wordt geleverd dat de Oude Stad en de heilige plaatsen daarin worden beschermd. Joden en christenen zouden het recht moeten hebben om te bidden bij de Klaagmuur en op de Tempelberg. Maar tijdens de Jordaanse bezetting van 1948 tot 1967 werden Joden niet toegelaten in de Oude Stad. Synagogen werden verwoest en ontheiligd. Ook vandaag de dag worden christenen en Joden etnisch gezuiverd uit grote delen van het Midden-Oosten een worden hun heilige plaatsen verwoest. Hetzelfde zou waarschijnlijk gebeuren als oostelijk Jeruzalem onder het beheer van een islamitische Palestijnse staat zou komen.

6. Diensten aan de inwoners van Oost-Jeruzalem

Het opdelen van de stad Jeruzalem zal het welzijn van de inwoners van oostelijk Jeruzalem niet ten goede komen. Onder Israëlisch bestuur is er een hoge mate van integratie tussen de inwoners van het oosten en westen van de stad, Joden en Arabieren. Het gemeentebestuur werkt nauw samen met plaatselijke Arabische en Joodse leiders om de levenskwaliteit van alle inwoners te verbeteren. Alle inwoners van Oost-Jeruzalem hebben profijt van de voorzieningen die door het bestuur van de verenigde stad worden geleverd, zoals de water-, elektra- en telecommunicatie-infrastructuur.

Volgens een onafhankelijk onderzoek van het Washington Instituut in 2015 gaf 52% van de Palestijnse Arabieren in Oost-Jeruzalem aan liever burger te zijn van Israël met gelijke rechten, dan van een Palestijnse staat.

De weg naar vrede loopt via wederzijdse acceptatie, tweezijdige overeenkomsten en echte samenwerking, niet door eenzijdige maatregelen. Wij roepen de internationale gemeenschap op om deze principes te omarmen en te verzekeren dat Jeruzalem ongedeeld blijft, tot profijt van alle inwoners.

Photo Andrew

De auteur

Andrew Tucker

Andrew Tucker is Chief Editor van Israel & Christians Today en directeur van thinc. - The Hague Initiative for International Cooperation www.thinc.info

Doneren
Abonneren
Agenda