Sara van Oordt, hoofd communicatie Christenen voor Israël

Ik probeer me breed te informeren, niet alleen door onze eigen Nederlandse media. Dat betekent dat ik niet alleen nieuwssites volg waar ik het zelf mee eens ben of die positief zijn over Israël, maar juist ook de media die kritisch staan tegenover Israël. Anders loop je risico dat je alleen in je eigen bubbel nieuws tot je neemt en daardoor eenzijdig wordt.

Ik volg niet alleen The Jerusalem Post of The Times of Israel (Israëlische nieuwswebsites), maar ook bijvoorbeeld de Arabische nieuwszender Al Jazeera: alleen al om te weten waarover zij schrijven. Daarnaast luister ik graag naar podcasts die ingaan op de geschiedenis en actualiteit van Israël. Het helpt om je te verdiepen in de geschiedenis en achtergronden. Hoe zijn vredesonderhandelingen in het verleden gegaan? Welke oorlogen heeft Israël gevoerd? Hoe is Hamas of Hezbollah ontstaan en wat is hun doel? Hoe stemmen de Verenigde Naties over Israël? Wat zeggen Palestijnse media over Israël en over Joden? Die achtergrondkennis helpt om beter de actualiteit te begrijpen.

Het is lastig om te weten wat waarheid is en wat leugen. Het grootste deel van de verslaggeving vanuit Gaza kan niet onafhankelijk geverifieerd worden. Berichtgeving uit Gaza is per definitie gekleurd, omdat Gaza onder bestuur staat van Hamas. Maar ook berichtgeving uit Israël is gekleurd, omdat Israël ook belangen heeft en een oorlog voert. Vaak blijkt achteraf dat de waarheid over Israël een stuk genuanceerder is dan in eerste instantie wordt geclaimd. Voorzichtigheid en terughoudendheid zijn daarbij de sleutel.

Mijn tip is om feiten goed te onderscheiden van meningen. Als een organisatie of persoon vindt dat Israël genocide pleegt, dan is het belangrijk om je te realiseren dat uiteindelijk een rechter hierover moet oordelen, niet u of ik. Dat neemt niet weg dat de oorlog verschrikkelijk is.

Oscar Lohuis, predikant

Ten eerste wil ik mij laten informeren door Israël zelf, in plaats van alleen maar door Nederlandse of andere westerse media. Al jarenlang volg ik het nieuwsoverzicht van World Israel News en United with Israel (allemaal Engelstalig). Wie weet er beter wat er in Israël en in Gaza gebeurt dan Israël zelf?

Daarnaast volg ik diverse Israëlische personen op sociale media, zoals Amir Tsarfati en Hananya Naftali. In Nederland vind ik het Reformatorisch Dagblad, De Telegraaf en EWmagazine zich onderscheiden van andere grote kranten en media. Je merkt dat bij hen niet een anti-Israëlsentiment leeft dat je bij zoveel andere media tegenkomt. Deze kranten gaan niet mee in dat valse narratief. Op Facebook, X en LinkedIn zie ik ook veel over Israël voorbijkomen, wat soms ook zeer informatief is. Daarnaast vind ik het magazine Israel Today en de krant Israël Aktueel heel goede informatie en achtergronden geven.

Tegelijkertijd kijk ik ook nog steeds naar het NOS-Journaal en luister ik in de auto regelmatig naar Radio 1. Daar hoor ik bijna alleen maar mensen die geloven in het uiterst valse narratief over Israël/Palestina, waar een grote meerderheid in is gaan geloven: Israël is de grote bezetter, de koloniserende macht, Israël steelt land dat van anderen is, Israël onderdrukt de Palestijnen en pleegt genocide. Regelmatig maakt het mij boos en verdrietig tegelijk als ik dit allemaal aanhoor. Maar toch vind ik dat ik deze dwaasheden soms moet aanhoren om te weten hoe velen om mij heen gehersenspoeld worden over Israël.

Jeffrey Schipper, Cvandaag

Voor mijn nieuwsconsumptie probeer ik zoveel mogelijk ongefilterde bronnen te volgen. Via X volg ik journalisten, duiders en experts die ter plaatse zijn of nauwe banden hebben met Israël. Daarnaast luister ik veel podcasts en heb ik via mijn netwerk geregeld direct contact met mensen in Israël zelf. Zij geven vaak een scherper en eerlijker beeld dan de snelle headlines van grote persbureaus.

Tegelijkertijd ben ik kritisch op media die zonder meer berichten uit Gaza overnemen, bijvoorbeeld cijfers van het zogeheten “ministerie van Gezondheid”. Zulke informatie wordt vaak één op één doorgegeven, terwijl de betrouwbaarheid daarvan allerminst vaststaat. Hetzelfde geldt voor gevestigde instanties zoals de VN of bepaalde NGO’s: ook daarachter zitten soms duidelijke ideologische agenda’s. Wie journalistiek serieus wil bedrijven, moet bereid zijn daar doorheen te prikken en vragen te stellen.

Als ik zelf een nieuwsbericht voor Cvandaag schrijf, probeer ik weg te blijven bij de frames die snel worden geplakt. Mijn streven is het eerlijke verhaal te vertellen. Dat betekent dat ik niet om de harde waarheid heen kan: dat Hamas uit is op het vernietigen van Israël en niet op vrede. Tegelijk moeten we erkennen dat ook de Israëlische regering feilbaar is en kritische vragen verdient. Alleen door beide kanten te belichten, doen we recht aan de complexiteit van het conflict.

Deze opinies verschenen eerder in onze maandkrant Israël Aktueel. Klik hier om gratis abonnee te worden!