Twee predikanten over het belang van Israëlzondag

Aankomende zondag 5 oktober is het Israëlzondag. Een dag waarop (extra) aandacht wordt besteed aan de plaats van Israël in Gods plan. Met de huidige oorlog tussen Israël en Hamas in Gaza speelt bij verschillende kerken en voorgangers de vraag of ze dit jaar aandacht moeten besteden aan Israël. In dit artikel vertellen twee predikanten waarom volgens hen het wél belangrijk is om Israëlzondag te houden, ondanks of misschien wel júist gezien de huidige situatie in het Midden-Oosten.

Ds. C. Sonnevelt, predikant Gereformeerde Gemeenten

Waarom een aparte Israëlzondag? Het is eigenlijk een vreemde vraag. Je zou dezelfde vraag kunnen stellen bij Moederdag. Waarom die ene dag in het jaar? Elke dag zou toch Moederdag moeten zijn? Ja, dat is waar, en toch… We beseffen zo weinig wat een echte moeder allemaal betekent voor haar kinderen. Daarom is het goed dat we haar in ieder geval één dag per jaar in het zonnetje zetten. Opdat we haar daarna des te meer zullen waarderen. Datzelfde geldt voor het volk Israël. Ze is de moeder van vele kinderen (Psalm 87:5-6). Laten we haar daarom niet vergeten!

Israël kan ook een hoeder worden genoemd. Augustinus noemde de Joden de ‘bibliothecarissen van de christenen’. Aan Israël hebben wij de Bijbel te danken. Daarin vinden wij Jezus, de grote Zoon van David (volgens Psalm 110:1 en Mattheüs 22:44).

Israël is daarbij onze oudste broeder, de eerste zoon in het huisgezin van de HEERE (Exodus 4:22). Het is een zoon die vandaag zwaar onder vuur ligt van de moderne farao’s. Keren we ons nu af? Nee toch? Een broer laat je toch niet in de steek? Ook daarom die Israëlzondag. Laten we bidden om de vrede van Jeruzalem en de zaligheid in haar Messias (Johannes 14:6).

“

Die blijvende Bijbelse betekenis van Israël is bij velen in onze kerken allesbehalve vanzelfsprekend.

— Ds. K. Kant

Ds. K. Kant, emeritus predikant Protestantse Kerk in Nederland

Zo kort na de Holocaust, en na eeuwen van verguizing en vervolging van Joden vanuit de christenheid, was het zeer terecht dat de Israëlzondag in 1949 werd ingevoerd. De heersende opvatting binnen de kerken was eeuwenlang dat Israël als volk en land had afgedaan. De kerk was nu het enige en ware volk van God. Het werd hoog tijd dat in de verkondiging en in het hele kerkelijke leven aandacht kwam voor de blijvende Bijbelse betekenis van Israël en het Joodse volk.

We zijn nu ruim 75 jaar verder. Eigenlijk zou die blijvende Bijbelse betekenis van Israël zo vanzelfsprekend moeten zijn voor ons, dat een speciale Israëlzondag niet meer nodig is. We hebben toch ook geen speciale zondag voor de ‘kerk’? Er zijn zoveel Bijbelse thema’s in ons christelijk geloof, en daar zijn geen speciale zondagen voor nodig.

Toch blijft de Israëlzondag heel erg nodig. Helaas. Die blijvende Bijbelse betekenis van Israël is bij velen in onze kerken allesbehalve vanzelfsprekend. En er hoeft maar iets te gebeuren in Israël of de aversie tegen Israël slaat weer in alle hevigheid toe. Israëlzondag blijft broodnodig!

Israëlzondag en bidden voor de vrede van Jeruzalem horen bij elkaar. In deze explainer leggen we uit wat dat bidden voor de vrede van Jeruzalem precies betekent. Bekijk de explainer hier: