Midden tussen een hele serie oordeelsprofetieën over de volkeren, vinden we plotseling deze profetie over Israël. In de voorgaande verzen begint deze met een aangrijpend beeld: Israël als een verloren schaap, dat door de leeuwen is opgejaagd. De ene leeuw heeft het schaap verslonden, de ander heeft nog eens de botten afgekloven. Assyrië heeft Israël onder de voet gelopen en Babel Juda - de Assyrische en de Babylonische ballingschap. Een aangrijpend verhaal van verderf en verwoesting! Zo is het Israël zo vaak gegaan. Opgejaagd, verslonden, de botten afgekloven.

Welke weide

Maar, zegt God, de God van Israël, Ik doe bezoeking over de vijanden en Ik breng Israël terug naar zijn weide. Het beeld van het schaap blijft gehandhaafd: het mag naar de weide terug. Boeiend is het om te zien welke weide Israël terugkrijgt: Karmel, Basan, Efraïm en Gilead - de vier vruchtbaarste gebieden van het beloofde land. Boeiend ook om te beseffen, dat het een belofte is voor de twaalf stammen!

Zijn deze woorden vervuld in de dagen van de profeet? Nee. Wel keerde Juda terug uit de Babylonische ballingschap - maar van de tien stammen hoor je nauwelijks nog iets. En na enkele eeuwen begon de volgende grote ballingschap.

De profetie verwijst ons dus naar de grote toekomst die God aan Zijn volk belooft!

Actualiteit

Vandaag is God bezig Israël terug te brengen naar zijn weide. Het valt op, dat van de vier gebieden die hier genoemd worden er vandaag maar één niet omstreden is: Karmel. Basan, de Golan, wordt geclaimd door Syrië. Efraïm moet een Palestijnse staat worden. En Gilead ligt in het huidige koninkrijk Jordanië. Zoals iedereen weet is er enorme internationale druk op Israël om Basan en Efraïm op te geven. Er zal nog heel wat water door de Jordaan moeten stromen voordat hier op politiek terrein oplossingen gekomen zijn. Maar als ik mijn bijbel lees, dan zeg ik: de Heere heeft beloofd dat de schapen van Israël Karmel en Basan afweiden en op het gebergte van Efraïm en Gilead zich verzadigen zullen. En nooit is een woord van God vergeefs gesproken. Uiteindelijk wordt de gang van de geschiedenis in de hemel bepaald en niet in Washington, Moskou of Damascus.