Het is me ondertussen wel duidelijk dat vanwege de AVG heel veel tegenwoordig niet meer mag. Het ongevraagd delen van een emailadres, telefoonnummer of wat dan ook; de AVG steekt er een stokje voor.

Recent las ik dat Nederland, als het gaat om de AVG, zo ongeveer het beste jongetje van de klas is. Het schijnt -ik spreek de krant maar na- dat menig Nederlander de AVG zelfs strenger interpreteert dan eigenlijk beoogd door de opstellers. Met de AVG in de hand kronen we onszelf kortom tot hoeders van de privacy.

Mogelijk geeft een strikte toepassing van de AVG u een prettig gevoel. Ook ik vind het best belangrijk dat persoonsgegevens goed worden beschermd. Aan de andere kant besef ik dat het ten diepste een vorm van schijnveiligheid is. Immers, partijen voor wie uw en mijn persoonsgegevens van waarde zijn - om wat voor reden dan ook - hebben anno 2022 volop mogelijkheden om die te achterhalen.

Als het daarom gaat speelt Israël een belangrijke rol, of zo u wilt: een duistere rol. De NSO Group is na Coca Cola en Nike tegenwoordig zo ongeveer het bekendste bedrijf ter wereld. De gewiekste software van deze Israëlische onderneming legt ongevraagd uw hele digitale hebben en houden bloot. Daar is geen AVG tegen bestand. Ook de Nederlandse inlichtingendiensten schijnen een abonnementje te hebben bij de NSO Group. Het is maar dat u het weet…

Veiligheid

Het is opvallend dat de kritiek op bedrijven als de NSO Group vooral klinkt in landen waar veiligheid eigenlijk geen issue is. Mag ik het wat cru zeggen? De AVG is eigenlijk een luxeprobleem. Zodra we ons als mens geen zorgen meer hoeven te maken over lijf en leden, hebben en houden, kunnen we het ons veroorloven om te filosoferen over het belang van privacy.

Ik hoef u niet te vertellen dat veiligheid in Israël wel degelijk een issue is. Hier klinkt daarom nauwelijks een kwaad woord over software als die van de NSO Group. Dankzij deze geavanceerde techniek kunnen veel Israëli toch een relatief stil en gerust leven leiden. Immers, het aantal aanslagen dat met behulp van dergelijke software is voorkomen, is ongekend hoog. Daarom ook sta ik zelf relatief ontspannen in discussies over privacy.

Dat ondertussen hier in Israël mijn eigen grenzen ook wel eens worden beproefd, bleek recent bij de bakker. De rij voor de kassa was lang. Ik kon in eerste instantie eigenlijk niet geloven dat vlak voor mij in de rij een van de basisprincipes van bankieren met de voeten werd getreden. Toen ik aan de beurt was, bleek ik het echter wel degelijk goed te hebben gehoord: ‘Meneer, wat is uw pincode?’

Om de vaart erin te houden, voerde de bakkersknecht zelf de pincodes van zijn klanten in op de pinautomaat. Het was het moment niet om in discussie te gaan. Ik moest beslissen in een fractie van een seconde. In mijn hoofd popten allerlei waarschuwingen op: ‘Uw pincode is strikt persoonlijk’ en ‘Deel je pincode nooit’. Ik besloot mijn medemens echter in vertrouwen te nemen.

Een minuut later liep ik met een aantal verse broodjes de winkel uit. En nee, tot dusver zijn er niet ongevraagd bedragen afgeschreven van mijn Israëlische bankrekening.