We waren drie weken afwezig. Nou ja, afwezig. Het rabbinale werk continueerde gewoon via de digitale en telefonische wegen, alleen zaten we fysiek aan de andere kant van de Oceaan. Eerst waren we in Montreal en daarna New York.

Denk nu niet dat in ons leven alles rozengeur en maneschijn is. Er is geen huisje zonder kruisje. De kunst is echter om de mooie momenten te laten overheersen en de kruisjes te vergeten.

In Canada trouwde een kleindochter en in de USA een kleinzoon. Ik wens al mijn dagboekeniers uitsluitend simches en uiteraard ook al een sjana towa oemetoeka, een goed en zoet 5784.

Ontmoetingen

Bij choepot ontmoet je meestal de halve wereld. Familie komt van heinde en verre, vrienden en vriendinnen van chatan, bruidegom, en kalla, bruid, vliegen of rijden uren om aanwezig te zijn. En zo ontmoette ik een rabbijn uit een van de noordelijke EU-landen die ik diverse keren telefonisch en per Zoom had gesproken, maar nog nooit in het echt had ontmoet. Echt is toch anders. Je spreekt opener, laat het onderste van je tong wel zien. En zo mocht ik naar hem luisteren en zijn moeizame rabbinale positie aanhoren.

De opperrabbijn onder wie hij werkt woont niet in zijn land, maar in Israël. En vanuit het Heilige Land commandeert hij en helpt de rabbijn-on-de-spot aan…ja, u raadt het goed: aan kritiek, ongevraagd advies en andere vormen van misère en baasje spelen. Uiteraard ben ik absoluut niet tegen het in Israël wonen, maar daar wonen en elders regeren, is niet wat van een lokale rabbijn en zelfs van een lokale opperrabbijn verwacht mag worden. Maar nog meer dan van zijn opperrabbijn-op-afstand, leed deze jonge rabbijn aan eenzaamheid. Niet altijd makkelijk om in een ver-weg-land te wonen. Uiteraard zijn overal Joden en zeker kan niemand weten of één enkele Jood minder belangrijk is dan honderd, maar toch!

Ondertussen heb ik heel wat afgedanst en daar schijn ik wel goed in te zijn, gezien de complimentjes die ik ontving. Ben ik tenminste ergens goed in, dacht ik bij mezelf, want mijn persoonsstructuur neigt naar een lage zelfdunk. Doe ik het wel goed? Heb ik niemand gekwetst? Had ik meer kunnen doen? Ben ik te veel met mezelf bezig?

(tekst gaat onder de video verder)

Rosj Hasjana

Sjabbat jongstleden, de sjabbat voor Rosj Hasjana, lazen we twee Sidrot uit de Thora: Netsaviem en Vajelech. De vertaling van Netsaviem is: stilstaan en niet bewegen. De vertaling van Vajelech luidt: bewegen, vooruitgaan. Wat heeft dit te maken met Rosj Hasjana? Vooruitgaan, spiritueel groeien is essentieel. Maar om te kunnen groeien moeten er ook momenten zijn om even te rusten, pas op de plaats, zelfonderzoek. En dan, na de zelfreflectie, weer verder optrekken op de spirituele ladder.

Zo moeten we ons voorbereiden op Rosj Hasjana om uiteindelijk te komen tot een goed en zoet jaar. Een jaar van wederzijds respect en tolerantie. Een jaar van bijdragen aan de Joodse gemeenschap die in ons Nederland lijdt onder assimilatie, intern gebrek aan kennis van het Jodendom, groeiend .antisemitisme.

Tijdens het dansen bij de choepa was er bij mij even uitsluitend Simcha, vreugde en dankbaarheid. Een totale ontspanning. Weg van de dagelijkse sleur. De Hoge Feestdagen beginnen we serieus, overpeinzingen; waar kunnen we onszelf verbeteren; goede voornemens. Maar het doel is, de laatste dag van de periode der feestdagen, de afsluiting: Simchat Thora, vreugde om en met de Thora.

Moge het ieder van ons gegeven zijn om zingend en dansend het goede en zoete jaar binnen te trekken met als hoofddoel: Sjalom. Geen oorlog en geen strijd. Rust op het slagveld, in de gemeenschap en rust in ieder (mede)mens.

Gegroet vanaf JFK Airport!

Mazzeltov!

Namens alle medewerkers en het bestuur van Christenen voor Israël wensen we rabbijn Binyomin Jacobs en zijn vrouw Blouma van harte mazzel tov met de huwelijken van hun kleinzoon en kleindochter. Psalm 127:3 “Zie, kinderen zijn het eigendom van de HEERE, de vrucht  van de schoot is zijn beloning.”