Als vader zijn er geen woorden om mijn liefde voor mijn kinderen te beschrijven. Maar als ouder ben ik eigenlijk ook zo blij dat school weer is begonnen. De afgelopen maanden -vooral de afgelopen weken- waren zo druk en onverwacht voor ons allemaal dat het moeilijk was om ons op al deze dingen te richten en deze tegelijkertijd ook te combineren met de zegen van kleine kinderen die de hele dag door het reis renden.

De waarheid is dat het mijn wens is dat iedereen alleen maar dit soort "problemen" zou hebben. Maar natuurlijk vereist dit ook wel wat werk aan onszelf om hiermee om te gaan. De Joodse geleerden zeggen ons: “Wie is wijs? Hij die van iedereen leert!”

Wat hebben wij deze zomervakantie van onze kinderen geleerd?

Napoleons gebroken belofte

Om zijn eigen redenen had de Franse keizer Napoleon Bonaparte belangstelling voor de herbouw van de Heilige Tempel. Hij richtte zelfs een nep-Sanhedrin op in Parijs en stelde de meeste gerespecteerde Franse Thora-geleerde aan als hoofd van dit zogenaamde Sanhedrin.

Rabbijn David Sinzheim (1745-1812) was de opperrabbijn van Straatsburg, die geen andere keus had dan deze ‘eervolle’ functie te aanvaarden. Hoewel rabbijn Sinzheim officieel de president was van dit 'Grote Sanhedrin', werkte hij actief achter de schermen om zowel deze nep-Joodse wetgeving te saboteren en ook om Joodse gemeenschappen binnen het Franse rijk te helpen.

Natuurlijk was Napoleons enige doel dat dit 'Sanhedrin' een marionettenhof van de Franse Staat zou zijn. Er werd namelijk verwacht dat hun uitspraken in de Joodse wet alleen maar in overeenstemming zouden zijn met de wensen van de keizer. Uiteraard hebben de Joden in Europa dit initiatief nooit serieus geaccepteerd.

In Napoleons poging om het Midden-Oosten te veroveren, probeerde hij ook de Afrikaanse en Aziatische Joodse gemeenschappen ertoe te bewegen zich bij hem aan te sluiten door aan te kondigen dat hij het Joodse verlangen naar hun land erkende en ermee instemde dat het rechtvaardig was om het hun terug te geven.

Vervolgens beloofde hij dit inderdaad te gaan doen en toestemming te geven voor de herbouw van de Heilige Tempel in Jeruzalem. Echter verloor de Franse veroveraar uiteindelijk de oorlog en heeft hij dit nooit gedaan.

Smeerkaas

Niet zo lang geleden at mijn zoontje een boterham met smeerkaas als ontbijt. En terwijl hij at, keek hij naar het pakje smeerkaas op de tafel. Het embleem van dit kaasbedrijf was een tekening van Napoleon. Dus vroeg mijn zoon mij: "Tatty (papa), hoe heet dit mannetje?"

'Dat is Napoleon' antwoordde ik hem. ‘Wat is er met hem gebeurd?', vroeg hij nu aan mij. "Hij voerde een oorlog en aan het einde hebben ze hem in de gevangenis gestopt", legde ik uit. "Ah, ja. Dat klopt," vervolgde mijn zoon in serieuze toon. Hij haalde toen zijn schouders op en zei heel nuchter, alsof het iets vanzelfsprekends was: "Napoleon heeft de oorlog verloren en is in de gevangenis gestopt omdat hij de Beet Hamikdasj (Heilige Tempel) niet heeft gebouwd!"

Wij kennen G-ds redenen niet waarom bepaalde dingen in de wereld gebeuren. Maar we weten wel dat alles wat wij zeggen, beloven, doen of niet doen, gevolgen heeft voor ons en onze omgeving. In zijn onschuld verbond mijn 5-jarige zoontje meteen de punten tussen Napoleons belofte aan het Joodse volk om de Heilige Tempel te herbouwen, en zijn falen om dit te doen.

Misschien kunnen we hier ook een les in vinden, namelijk dat we altijd G-ds hand in alles moeten erkennen. En misschien is het ook niet eens zo’n slecht idee om iets ‘onschuldiger’ te zijn in ons geloof in G-d.

Drie lessen

Rebbe Dov Ber (1704-1772), ook bekend als de Maggid van Mezritch, zei dat er drie dingen zijn die we van een kind kunnen leren.

1. Om onszelf bezig te houden. Kinderen zijn altijd wel bezig met iets. Hiervan leren we om altijd te proberen om onszelf ervan te weerhouden van het doen waar we heel erg naar verlangen. Zo ook zei de Kotzer Rebbe, rebbe Menachem Mendel Morgenstern (1787-1859): "Ik verwacht niet dat je niet zondigt omdat je dat niet wilt. Ik verwacht dat je niet zondigt omdat je er geen tijd voor hebt!"
2. We hebben geen reden nodig om blij te zijn. Wat er ook gebeurt, over het algemeen is een gezond kind altijd blij. Zelfs als hij huilt; geef hem een snoepje, een beetje aandacht of een speelgoed - en hij is weer blij. Hetzelfde zou met ons moeten zijn, want met zo'n liefhebbende vader als G-d -die alleen het beste voor ons wil, en die alleen maar goed voor ons doet - hoe kunnen we dan niet gelukkig zijn? Als we dit echt zouden beseffen, zouden we heel anders naar de wereld kijken.
3. Als je iets wilt... schreeuw en huil totdat je het krijgt. Wil je iets van G-d? Roep dan naar Hem uit. Huil en vertel Hem over je problemen totdat Hij ‘luistert’. G-d zal nooit een doof oor geven aan de oprechte gebeden van zijn kinderen.

Mogen we allemaal leren van onze kinderen.