Hervormingen

Dit is het eerste deel van een groter pakket hervormingen dat is voorgesteld door de rechtse/religieuze regering onder leiding van Benjamin Netanyahu om de bevoegdheden terug te draaien die het voornamelijk linkse/seculiere Israëlische Hooggerechtshof zichzelf de afgelopen decennia heeft gegeven.

De coalitie wil ook voorkomen dat het Hooggerechtshof het laatste woord heeft over de vraag of wetgeving in strijd is met de basiswetten van het land; voorkomen dat het hof een veto uitspreekt over benoemingen door het kabinet of administratieve beslissingen van individuele ministers terugdraait; de regering veel meer zeggenschap geven over de benoeming van rechters; en de gebruikelijke onafhankelijkheid van de procureur-generaal verminderen.

Protesten

De afgelopen maanden hebben honderdduizenden Israëli's tegen de hervormingen geprotesteerd. Het is het bitterste interne burgerconflict sinds de stichting van de staat Israël in 1948.

De liberale delen van de Israëlische samenleving hekelen de hervormingen, omdat ze vinden dat ze de rechtsstaat fundamenteel uithollen. Ze beschouwen de leden van de huidige regeringscoalitie als racistisch, onverdraagzaam en corrupt en vrezen dat de religieuze nationale en ultra-orthodoxe (Haredi) partijen in de huidige coalitie deze hervormingen gebruiken om hun "messiaanse" waarden op te leggen aan de meerderheid van de Israëliërs die seculier zijn.

Aan de andere kant beweren voorstanders van de hervormingen dat het Hooggerechtshof een niet-gekozen orgaan is dat zichzelf sinds de jaren 1990 op onwettige wijze bevoegdheden heeft toegekend om op deze manier de beslissingen van de wetgevende macht en de gekozen regering terzijde te schuiven. Ze beweren dat de "redelijkheids"-doctrine een uitvinding is van een seculiere rechtbank die de elite van niet-gekozen en voornamelijk linkse juristen in staat stelt om wetgeving en regeringsbeslissingen die zij bezwaarlijk vinden te blokkeren.

Ze beweren ook dat de afschaffing van deze "redelijkheidsdoctrine" de rechtbank er niet van weerhoudt om andere mechanismen te gebruiken om buitensporige of onrechtmatige uitoefening van de wetgevende of uitvoerende macht af te keuren.

Het is opmerkelijk dat vóór de vorming van de huidige regering verschillende oppositieleiders, waaronder Yair Lapid, Avigdor Lieberman en Gideon Sa'ar, zich allemaal hebben uitgesproken voor een hervorming van de rechterlijke macht.

Israël heeft echter geen grondwet of andere controlemechanismen voor de uitvoerende macht. Daarom beschouwen velen de rechtbank als de enige institutionele rem op buitensporig machtsgebruik. Het gevoel heerst dat, zelfs als de hervormingen terecht zijn, het afdwingen van deze veranderingen in het licht van de extreme standpunten van sommige coalitiepartijen die niet breed gedeeld worden gevaarlijk en arrogant zijn en voor onnodig verdeeldheid zorgen.

Verdeeldheid

Het ontstaan van de huidige crisis weerspiegelt de diepe verdeeldheid binnen de Israëlische samenleving die al tientallen jaren broeit. Er bestaan enorme meningsverschillen binnen de Joodse wereld over wat het betekent voor Israël om een "Joodse en demografische" staat te zijn. Er is verdeeldheid tussen seculieren en religieuzen, tussen Ashkenazi en Mizrachi joden, en tussen liberalen en conservatieven. Zoals een vooraanstaand commentator, Greg Sheridan, onlangs uitlegde: "Liberale Israëli's zijn vastbesloten om vast te houden aan het hof om hun voorkeursnormen af te dwingen; conservatieve Israëli's zijn vastbesloten om hun groeiende electorale slagkracht te gebruiken om de officiële normen een afspiegeling te laten zijn van de nieuwe samenleving. Demografische ontwikkelingen hebben de Israëlische politiek naar rechts verplaatst, terwijl het hof naar links is opgeschoven."

Wat de oorzaken ook zijn, het resultaat is veel woede, bitterheid, een sterk gevoel van pijn en groeiende chaos en onzekerheid. Zoals Sheridan opmerkt: "Wat tragisch is, is dat de partijen elkaar over en weer zwart maken, dat men niet meer bereid is om een discussie te verliezen, zaken die ten grondslag liggen aan de democratie."

Laten we in deze tijd van crisis vurig bidden dat de Heer de eenheid in het Joodse volk zal herstellen, dat ze als één volk "terugkeren naar de Heer" (Hosea 14) en ernaar streven om God alleen te dienen met heel hun hart, ziel, verstand en kracht.