Toespraak premier Netanyahu

Dit is wat Netanyahu zei na zijn bezoek aan de soldaten:

‘Ik kom net terug van een bezoek aan de 98e IDF-divisie. Dit is een van de IDF elite-eenheden. Onderweg, op de weg die naar de basis leidde, zag ik een hele lange rij auto’s. Niet op de weg, maar op de bermen. De auto's waren daar geparkeerd door de reservisten, van wie velen niet eens waren opgeroepen, ze riepen zichzelf op. 130% opkomst, vertelde de verantwoordelijke officier. Ik ging de basis binnen, naar het kleine en drukke commandocentrum, met schermen met daarop kaarten van de Gazastrook.

Ik ontmoette daar de divisiecommandant, die zowel vuur in de ogen, nuchterheid als een brandende vechtlust had. Hij en zijn officieren zaten daar en vertelden me wat ze doormaakten. Ze meldden zich op de basis, maakten hun uitrusting klaar en gingen onmiddellijk naar het oorlogsgebied, sommigen in hun privéauto's. Ze bereikten de gemeenschappen in het gebied rond de Gazastrook, werden zelf getroffen, hun kameraden vielen, maar ze bleven vechten. Meer van hun kameraden vielen, maar ze bleven vechten. Ze bestormden de vijand, schakelden hem uit, maar werden soms ook uitgeschakeld. De verhalen over hun heldenmoed zijn gewoon overweldigend.

Vanuit het diepst van ons hart omarmen wij de families die dierbaren hebben verloren, de families van de slachtoffers, van de gevallenen, van de vermoorden en natuurlijk de families van de ontvoerden. De pijn is zo groot dat het soms lijkt alsof het te zwaar is om te dragen. Het is in elk huis voelbaar. Aan alle families sturen we een liefdevolle omhelzing en oprechte steun. Ik ontvang regelmatig updates van de persoon die ik heb aangesteld als verantwoordelijke voor de kwestie van de ontvoerden, brigadegeneraal (reserve)) Gal Hirsch, die voortdurend in contact staat met de families. Wij zullen niet verslappen in onze inspanningen om ze terug naar huis te brengen. Tegelijkertijd zijn we verenigd in dezelfde grote vastberadenheid tegen de weerzinwekkende en moordzuchtige vijand.

Onze geweldige soldaten, dienstplichtigen en reservisten kwamen in grote aantallen naar buiten, velen van overzee in overvolle vliegtuigen, omdat ze begrijpen dat dit het moment van de waarheid is. Dit is werkelijk een oorlog om het eigen land en die moet met één ding eindigen: een volledige overwinning en de verplettering en eliminatie van Hamas.

Hamas is ISIS en de wereld die na 11 september verontwaardigd was over ISIS en Al-Qaida, heeft een internationale coalitie gevormd om deze plaag uit te bannen. Niemand zei: 'Laten we de vertegenwoordigers van ISIS of Al-Qaeda ontmoeten. Niemand zei: 'Laten we ze een kantoor in ons land geven.' Daarom zeg ik vandaag – zo’n kantoor kan niet bestaan en als er landen zijn die hun aanwezigheid behouden, wijs ze dan uit en kots ze uit de landen van de wereld.  Wie dit niet doet, sanctioneer die landen. Dit is de boodschap voor de buitenwereld van de strijdmacht; van het leiderschap van de staat en van het volk. Het laat onze vijanden zien dat er geen fragmentatie onder ons bestaat, geen verdeeldheid, geen zwakte. maar eerder precies het tegenovergestelde.

Knesset leden, burgers van Israël, ons volk behoort tot de oudsten ter wereld. Gedurende de duizenden jaren van ons bestaan zijn we talloze uitdagingen tegengekomen. Wij hebben lijden gekend. We hebben meer pijn gekend dan enig ander volk, maar we hebben ons nooit overgegeven. Wilskracht en uithoudingsvermogen zijn synoniemen voor het Joodse volk. Ook wij zullen deze huidige beproeving doorstaan, ook al is die bijna te moeilijk om te verdragen. De Shabbat van 7 oktober zal als een vervloekte en donkere dag in de annalen van de naties worden gegrift. Voor ons, het Joodse volk, is het de meest schrijnende dag sinds de Holocaust.

Maar we zijn niet in het getto van Warschau. We zijn diep in de bodem van ons thuisland, de bodem van Israël, geplant. Maar de lessen van het getto van Warschau 80 jaar geleden staan in ons nationale geheugen gegrift. Tegen de vijand die probeerde te vernietigen, te doden en uit te roeien, achtten twee concurrerende Joodse organisaties, één van links en één van rechts, het niet nodig om zich op het moment van de waarheid te verenigen. Ze stonden er allemaal op om alleen te handelen. Het einde is bekend. Het kan zijn dat dit doel onvermijdelijk was, maar ze hoefden het niet op die manier te bereiken.

Vandaag worden we geconfronteerd met eenzelfde vijand. Ik heb altijd gezegd en herhaald elke keer dat er een terroristische aanslag of moord gepleegd werd door Hamas of een van de andere organisaties, wanneer ze dat konden, zouden ze ons allemaal vermoorden. Toen waren de bedoelingen en de vijand hetzelfde. Vandaag nu met het eeuwenoude gebod 'Herinner wat Amalek u heeft aangedaan' in onze oren klinkt, verenigen wij onze krachten om de eeuwigheid van Israël te verzekeren.

We hebben een sterk land, een sterke regering, een sterk volk en een sterk leger met gevoel voor missie en vasthouden aan die missie, zowel aan de frontlinie als aan het thuisfront. Wij hebben vertrouwen in onze weg. We zullen deze vervloekte moordenaars, deze menselijke beesten, vinden en we zullen ze verslaan. Wij zullen ze van de aardbodem wegvagen. De tijd zal komen dat we de vernietigde gemeenschappen zullen herbouwen. Wij zullen het gebied rond Gaza herbouwen en de gemeenschappen zullen weer bloeien.

Namens u, van ieder van u, zou ik graag onze soldaten willen steunen, onze politieagenten en degenen die dienen in de veiligheids-, reddings- en medische strijdkrachten, de eindeloze vrijwilligers, en ik prijs u, geweldige burgers van Israël. Je ontroert mij, je ontroert ons allemaal, met je oprechte liefde voor onze soldaten en je heldendaden en liefdevolle vriendelijkheid.

Mijn vrienden, er wachten ons moeilijke dagen, maar we laten ons niet afschrikken en we zullen niet toegeven. Het zwaard van David is uit de schede getrokken en de boog van Jonathan zal niet meer teruggaan. Ik ben er zeker van dat we sterker dan ooit uit de 'Zwaarden van IJzer'-oorlog zullen komen. Zoals Spreuken 27:17 ons vertelt: 'IJzer scherpt ijzer; zo scherpt een man het gelaat van zijn vriend.'

Samen, met G’ds hulp, zullen we de volledige overwinning verzekeren."

Oudste reservist

De oudste reservist is Ezra Yachin die 95 jaar oud is. Hij kwam naar het zuiden in uniform en met een automatisch geweer. Zijn doel is om het moreel van de soldaten hoog te houden wanneer het moeilijk wordt.

Tijdens een korte toespraak zei Ezra dat de spirit het belangrijkste wapen zal zijn. Afgaande op wat er op de sociale media circuleert, hebben de soldaten inderdaad de spirit van de Makkabeeën, waar Ezra het over had.