Eens een vluchteling, altijd een vluchteling

Joodse vluchtelingen werden opgenomen in Israël of derde landen zoals de VS.

Arabische Palestijnse vluchtelingen werden daarentegen als pionnen gehouden in het UNRWA-systeem. Bijna 75 jaar later is het oorspronkelijke aantal van ongeveer 700.000 Arabische Palestijnse vluchtelingen in de Onafhankelijkheidsoorlog van 1948-1949 uitgebreid tot meer dan 5 miljoen - omdat onder het UNRWA-systeem nakomelingen van de oorspronkelijke vluchtelingen ook als "vluchtelingen" worden aangemerkt.

Dit is de enige vluchtelingengroep ter wereld waar de vluchtelingenstatus erfelijk is. De Palestijnen worden gegijzeld in dit regime, met de valse hoop dat ze op een dag zullen kunnen "terugkeren" naar Israël.

Recht op terugkeer?

De bewering dat de afstammelingen van de oorspronkelijke Palestijnse vluchtelingen een inherent recht hebben, is geworteld in Resolutie 194 van de Algemene Vergadering van de VN, een niet-bindende maatregel die is ontworpen om een wapenstilstand te bewerkstelligen tussen de strijdende partijen, namelijk Egypte, Libanon, Irak en Israël.

Binnen deze resolutie gaat alleen paragraaf 11 specifiek in op "vluchtelingen", maar er wordt geen absoluut recht op terugkeer gegarandeerd. In plaats daarvan wordt aanbevolen om vluchtelingen toe te staan terug te keren en compensatie te bieden aan degenen die dat niet willen. Het recht op terugkeer is afhankelijk van de inzet van vluchtelingen om vreedzaam samen te leven met hun buren. Bovendien bepaalt de resolutie dat de terugkeer "zo snel mogelijk" moet plaatsvinden. Belangrijk is dat de resolutie in brede zin verwijst naar "regeringen", zonder Israël een specifieke verplichting op te leggen.

Artikel 12(4) van het Internationaal Verdrag inzake Burgerrechten en Politieke Rechten stelt dat "niemand willekeurig het recht mag worden ontzegd het land binnen te komen". De relevantie hiervan voor Palestijnse vluchtelingen is echter twijfelachtig, aangezien zij nooit burgers van Israël zijn geweest. Bovendien heeft deze bepaling betrekking op een individueel recht en wordt er niet gepleit voor een collectieve terugkeer. De reikwijdte ervan is beperkt tot het voorkomen van willekeurige ontzegging van het recht om binnen te komen.

Er is dus geen internationale juridische basis voor de Palestijnse claim van een "recht op terugkeer".

75 jaar later

75 jaar later zet UNRWA haar activiteiten voort in de Gazastrook, op de Westelijke Jordaanoever, in Libanon, Syrië en Jordanië. UNRWA is een fundamentele pijler van de Palestijnse samenleving geworden door onderwijs en humanitaire hulp te bieden.

UNRWA is volledig afhankelijk van buitenlandse hulp. Het heeft meer dan 30.000 mensen in dienst en haar jaarlijkse budget bedraagt ongeveer 1 miljard dollar. Het grootste deel wordt verstrekt door westerse landen - vooral de Verenigde Staten en de Europese Unie, die sinds 2021 gezamenlijk meer dan 1 miljard dollar hebben bijgedragen aan UNRWA.

Het is duidelijk geworden dat het agentschap dekking heeft geboden voor terroristische activiteiten en Palestijnen heeft opgevoed om het Joodse volk te haten en de Joodse staat Israël te vernietigen. UNRWA heeft dus een belangrijke bijdrage geleverd aan het bestendigen van het Israëlisch-Palestijnse conflict.

Hamas-infiltratie

In Gaza is de UNRWA geïnfiltreerd door Hamas. Volgens de Wall Street Journal heeft tot 10% van de 12.000 werknemers van UNRWA in Gaza banden met Hamas. Tientallen UNRWA-medewerkers waren betrokken bij de massamoord op Israëliërs op 7 oktober 2023.

Deze onthullingen hebben ertoe geleid dat steeds meer staten hun financiering van UNRWA hebben bevroren in afwachting van een onafhankelijk onderzoek.

Velen geloven dat het tijd is om het UNRWA-systeem te ontmantelen en een nieuw systeem te vinden om de Palestijnen onafhankelijkheid te geven en tegelijkertijd de Israëlische veiligheid te garanderen en verzoening en samenwerking te bevorderen.

Het is tijd om de Palestijnse "vluchtelingen" te redden van de VN. Het is tijd om de Palestijnen te redden van de VN.