Er zijn vele boeken over Herzl geschreven, een opmerkelijke Jood die niets liever wilde dan de bekende bede ‘Volgend jaar in Jeruzalem’ werkelijkheid zien worden. Na het eerste Zionistische Congres in Bazel (1897) voorzag hij binnen vijftig jaar de oprichting van een Joodse staat. Minder bekend is zijn vriendschap met William Hechler (1845-1931), een geestelijke uit de Anglicaanse Kerk. Hechler en Herzl ontmoetten elkaar voor het eerst in 1896 in Wenen. Hechler had het net verschenen boekje Der Judenstaat (geschreven door Herzl) gekocht. Hechler onderkende de beloften van God aan Israël. Hij beschouwde Theodor Herzl als door God gezonden om het Joodse volk terug te brengen naar het land Israël.

Vriendschap

Hechler had een goed verstand en een tweetalige (Duits-Engelse) opvoeding genoten. Hij beheerste daarnaast Hebreeuws, Grieks, Arabisch, Italiaans, Frans en twee Afrikaanse talen. Doordat hij in zowel Engeland als Duitsland aan het hof van de hogere adel en dat van de keizer onderwijs gegeven had, had hij toegang tot de machthebbers van die tijd. Zo kon Hechler Herzl onder andere introduceren bij keizer Wilhelm II. Herzl vroeg Hechler hem te helpen bij het eerste Zionistische Congres in 1897.

Geloof

Alles wat Hechler voor het Joodse volk deed, kwam voort uit gebed. In het dagboek van Herzl wordt hij vaak genoemd, omdat zich een heel bijzondere vriendschap ontwikkeld had tussen een christen met liefde voor het Joodse volk en een seculiere Jood die zich liet inspireren door het geloof en de overtuiging van zijn vriend. In de voorbereiding op het vijfde Zionistische Congres stelde Hechler voor ook een aantal bisschoppen bij de voorbereidingen te betrekken.

In het dagboek van Theodor Herzl (juni 1901) lezen we: “Op zaterdag heb ik Hechler gevraagd om de bisschop van Ripon, een goede vriend van de koning, te bezoeken, om te proberen een afspraak met de koning mogelijk te maken. De goede bisschop Bramley Moore denkt ook dat dit mijn prestige zal opvijzelen. Hij gaat gelijk met William Hechler naar de nabijgelegen Irvingiaanse kathedraal. Bramley Moore trekt zijn bisschoppelijke gewaden aan en zegt: ‘Nu, laat ons bidden tot God en hem vragen wat onze opdracht is’. De goede Hechler huilde toen hij mij dit vertelde en ik werd er ook door geraakt. Deze eenvoudige christenen begrijpen het veel beter dan vele Joodse geestelijken.”

Brieven

Hechler volgde Herzl tot op zijn sterfbed in 1904. Naast Herzls kinderen was hij de enige aanwezige. Herzl gaf zijn volgelingen opdracht goed voor Hechler te zorgen. Ook kreeg hij tot zijn dood een toelage van de Joodse gemeenschap. Vlak voor zijn sterven in 1931 schreef hij nog twee brieven. Een aan de kinderen van Israël, ‘mijn broeders’ en een aan zijn christelijke broeders. Wat Hechler destijds in 1931 verwoordde, mag ons ook anno 2021 inspireren om vast te houden aan Gods beloften aan Israël. Hierbij twee citaten uit de desbetreffende brieven.

De volledige versies kunt u hier lezen.

Blijf één

“Aan de kinderen van Israël, mijn broeders. Ik ben totaal niet verbitterd, ik was slechts een eenvoudig teken op jullie eindeloze pad van lijden en verstrooiing. Een teken van hoop, een christelijke hand die jullie op Jeruzalem wilde wijzen, en een stem die aandrong op jullie terugkeer. Als jullie je thuisland in bezit krijgen, blijf één, zoals velen van jullie je verenigd hebben rond jullie prins, mijn vriend die voor jullie het leven gelaten heeft. Veel meer dan jullie moed, die groot is, en meer dan jullie arbeid, die bewonderenswaardig is, is het de Heilige Geest die jullie naar Sion terugbracht. Mogen de geschriften van Mozes en de profeten altijd in het hart van jullie volk zijn en jullie leiden. Als Degene komt op wie we beiden wachten, zullen de wapens tot stof worden. Jullie zullen alleen staan te midden van onverschillige en vijandige naties. Vergeet echter nooit dat het ware verbond met God is.”

Laat Israël niet alleen

“Aan zijn broeders in Christus. Mijn naam is onbelangrijk, wie zal zich mij na mijn dood herinneren? Het is in de kerk niet zo gebruikelijk dat men zich degenen herinnert die Sion liefhebben. Jullie hebben Israël, jullie oudste broer vergeten en je niet verheugd over zijn terugkomst in het huis van de Vader. We hebben ook Jeruzalem en alles waar zij voor staat, vergeten. Laat Israël niet alleen als hij omringd wordt door vijanden en overweldigd door de bijna onmogelijke taak om zijn kinderen van de vier hoeken van de aarde thuis te brengen. Denk aan de heidenvolken die geschenken gaven aan de Joden die uit Babel terugkwamen en probeer net zo’n goed christen te zijn.”

Dit artikel verscheen eerder in onze maandkrant Israël Aktueel