Silwan is een Arabische wijk aan de oostkant van het Kidrondal, precies tegenover de opgravingslocatie met de naam ‘City of David’. Voor iedereen die de geschiedenis niet kent, geven de rustieke huisjes het gevoel van Palestijnse antiquiteit. En het zijn voorstellingen zoals deze, die de media vaak gebruiken om in te zomen op het ‘bewijs’ van permanente bewoning van Arabieren in het Heilige Land. Maar deze wijk is slechts honderd jaar oud, een oogwenk in het bestaan van het Midden-Oosten dat 4000 jaar teruggaat.
Silwan
Eind 19e eeuw woonden er al Joden in Silwan, lang voor de Arabische wijk zoals het er vandaag uitziet. Jemenitische Joden op het Arabische schiereiland zagen de vergaande veranderingen in de wereld als een teken van de aanstaande verlossing. In het verlangen naar de Joodse Messias vonden velen hun weg naar het ‘Ottomaanse Palestina’, en bouwden huisjes in de grotten die ooit aan de koningen van Israël behoorden, op de bergwand van het Kidrondal. Geleidelijk groeide de kleine Jemenitische gemeenschap. Net voor de geboorte van de Staat Israël hadden ze hun eigen leider in Jeruzalem, een man met de naam Moses Kehati.
Deze wijk is slechts honderd jaar oud, een oogwenk in het bestaan van het Midden-Oosten dat 4000 jaar teruggaat.
Inon Kehati
Moses’ jongste kleinzoon Inon Kehati volgde in de Zionistische voetstappen van zijn grootvader en is de oprichter van ‘Het Huis’. Dit is de enige Israëlisch-Palestijnse vredesbeweging die tegen de ‘tweestaten-oplossing’ is en het herstel van de Israëlische soevereiniteit in Judea en Samaria ondersteunt.
Hoewel hij een ‘Bachelor of Art’ en een opleiding in Bestuur en Geschiedenis van het Midden-Oosten heeft, verkreeg Inon zijn praktische kennis door talloze één-op-één ontmoetingen met hen die middenin het conflict zitten. Hij maakte het de afgelopen zes jaar mogelijk om duizenden Joden en Arabieren elkaar te laten ontmoeten. Inon hij gelooft namelijk dat echte vrede alleen gerealiseerd kan worden door een relatie op te bouwen. En het zijn de Joodse Zionistische pioniers die voor het ongedeelde Beloofde Land de grootste gedrevenheid tonen. Juist zij zouden de Palestijnen die in Judea en Samaria wonen, moeten ontmoeten om elkaar te leren kennen.
In gesprek met Palestijnen
Inon wordt door een tweevoudige passie gedreven. Hoewel hij ervan overtuigd is dat de Israëlische soevereiniteit over alle betwiste gebieden de enige effectieve oplossing is, gelooft hij ook dat hij de oplossing voor vrede voor beide partijen heeft.
In gesprekken met Palestijnen helpt hij hen te begrijpen dat Israël het historische thuisland van het Joodse volk is. En met zijn eindeloos veel koppen koffie met Joden wint hij hen voor het idee dat de Palestijnen de Bijbelse ‘vreemdelingen’ zijn. Dit idee roept een Joodse verantwoordelijkheid, gebaseerd op de Thora, op, om ervoor te zorgen dat ook de Palestijnen in vrede kunnen leven.
Het is een enorm doel, zichtbaar in de gemeenschappelijke Arabische en Hebreeuwse naam voor zijn organisatie Het Huis. Maar al is de uitdaging enorm, het heeft een slimme strategie om dingen stap voor stap aan te pakken.
In gesprekken met Palestijnen helpt hij hen te begrijpen dat Israël het historische thuisland van het Joodse volk is.
Ruim de haat op!
Sinds 2015 heeft Inon een project gelanceerd, genaamd ‘Cleaning the hate’ (Ruim de haat op). Met dit initiatief zien we ontmoetingen tussen Israëli’s en Palestijnen, met vuilniszakken in de hand, om de rommel in elkaars wijken op te ruimen. Dit idee heeft een geweldige verandering teweeggebracht. Het aantal deelnemers is gegroeid en meer buurten zien er veel netter uit. Na hard werken op straat drinken de vermoeide en smoezelige Israëli’s en Palestijnen met elkaar een kop koffie.
Met de relaties die nu tot stand zijn gekomen was de volgende stap om vergunningen voor Palestijnen te krijgen. Met deze vergunningen mogen ze Joodse huizen bezoeken en bij hun buren op visite gaan. Tegen alle verwachtingen in en in tegenstelling tot de negatieve berichtgeving van de media, ontmoeten moslims en ‘kolonisten’ elkaar in Joodse huizen en luisteren ze naar elkaars verhalen.
Achter gesloten deuren
Met zo’n warm ontvangst duurt het niet lang voordat Palestijnen achter gesloten deuren durven te spreken over wat zij niet in het openbaar kunnen zeggen. Zelfs Inon had niet durven dromen dat na slechts 6 jaar na oprichting van ‘The Home’, Palestijnen zouden verklaren dat hun eigen autoriteiten meedogenloos zijn en dat Israëlische soevereiniteit de enige manier is om twee volken in vrede en veiligheid in het historische thuisland van het Joodse Volk te laten leven.