Voorbeeld nemen aan dieren

Of deze dolfijn-geheimagenten echt zijn of niet, verandert verder niets voor mijzelf. Maar wat dit hele fenomeen wel laat zien, is dat mensen veel tijd besteden aan het bestuderen van dieren. Zo is er niet zo lang geleden ook een onderzoek gedaan door de Universiteit van Tel Aviv, dat hen voor het eerst heeft laten begrijpen hoe vleermuismoeders hun pups leren navigeren.

Terwijl wetenschappers nieuwe ontdekkingen doen en deze met de wereld delen, realiseren ze steeds meer dat we ogenschijnlijk toch veel gemeen hebben met het dierenrijk. Maar net zoals zo veel zaken die de moderne wetenschap ontdekt, is ook dit iets wat de Joodse geleerden al lang geleden bespraken. De Talmoed (Eroevin 100b) zegt, dat ‘als we de Thora niet hadden gekregen, we verplicht zouden zijn geweest om het juiste gedrag te leren door de dieren te observeren. We zouden verplicht zijn geweest om kuisheid van katten te leren, respect voor privé-eigendom van de mieren; die geen stukje voedsel aanraken dat een andere mier heeft aangeraakt. Trouw van duiven, die monogaam zijn, goede manieren van de haan, enzovoort’.

Als we verder naar het dierenrijk kijken, zien we dat veel dieren zelfs geordende ‘samenlevingen’ hebben. Een roedel wolven volgt een alfa. Sommige bavianen erven de sociale status van hun ouders. Zelfs kippen volgen een pikorde. Een van de meest interessante voorbeelden waar ik zelf zojuist achter ben gekomen, is de bijenkorf. Wist U dat het kiezen van een nieuwe bijenkoningin niet veel anders is dan in de geschiedenis van veel koninklijke families in het mensenrijk? Inclusief het klaarstomen voor deze rol, moord en ‘verraad’.

Afzetting van de koningin

Een bijenkorf bevat tussen de 10.000 en 80.000 bijen - en slechts één van hen is een koningin. Het werk van een bijenkoningin is erg belangrijk. Ze legt namelijk eieren om de toekomst van de korf te verzekeren. Werkbijen en darrenbijen leven maximaal een paar maanden, terwijl de koningin een levensspan heeft van ongeveer vijf jaar. Zonder een koningin zou de populatie van de bijenkorf snel afnemen. Maar ik wil het nu niet hebben over alle details van de bijenkorf. Ik wil het vandaag hebben over die tijd in het leven waar elke monarch voor vreest: de dag waarop men de troon moet opgeven.

Of ze nu gewond is, afgewezen door haar onderdanen, aan het einde van haar leven staat, of wanneer de koningin langzamer wordt in ​​het leggen van eieren; weten de bijen dat het tijd is om een ​​nieuwe koningin te kiezen. Maar hoe gaat dit in z’n werk? Ten eerste legt de huidige koningin meer eieren. Vervolgens kiezen de werkbijen tot twintig van deze eieren om potentiële nieuwe koninginnen te worden. Wanneer deze eieren uitkomen, voeden de werkbijen de larven met een speciaal voedsel dat ‘koninginnengelei’ wordt genoemd. Dit helpt ze om groter te worden dan de gewone larven. Hierna plaatsen de werkbijen de potentiële toekomstige koninginnen in aparte cellen in de korf, waar ze gevoed blijven worden met koninginnengelei.

Lang leve de koningin

De eerste koningin die uitkomt, heeft nu een keuze te maken. Ze kan in de korf blijven en de nieuwe koningin worden… of ze kan een aantal bijen meenemen en wegzwermen om een ​​nieuwe kolonie te vormen. Over het algemeen blijven de meeste nieuwe koninginnen in hun huidige korf, in welk geval haar eerste stap is om te zoeken naar haar nog-niet-geboren zusterkoninginnen. Wanneer ze deze gevonden heeft, zal ze haar angel gebruiken om hen in hun cellen te doden, om zo de dreiging van haar recht op de troon te elimineren. Om haar dodelijke angel te implanteren, moet de koningin eerst door de waskap van de cellen van haar zussen kauwen; waarbij ze wordt geholpen door loyale werkbijen. Soms kan het zijn dat er tegelijkertijd twee koninginnen uit hun cellen kruipen. In deze gevallen, vechten ze dan een gevecht tot de dood. De winnaar wordt de nieuwe koningin. Als de eerste uitgekomen koningin besluit de kolonie te verlaten, zal het hele moordscenario plaatsvinden met de op één na oudste koningin.

Na het consolideren van haar macht, is wat er daarna gebeurt afhankelijk van de reden waarom de koningin in de eerste plaats werd ‘aangesteld’.

• Als de kolonie te groot werd en moest opsplitsen om overbevolking te voorkomen, zal de moeder van de nieuwe koningin vertrekken met de helft van de kolonie om een nieuwe korf te maken. Terwijl in de oude bijenkorf haar dochter haar heerschappij als nieuwe koningin zal beginnen.
• Als de oude koningin te oud werd, kunnen de nieuwe koningin en/of de werkbijen besluiten haar te doden. Als alternatief kunnen de nieuwe koningin en de oude koningin enige tijd in harmonie samenleven, beide actief bezig met het leggen van eieren… totdat de oude koningin op de een of andere manier sterft- op een natuurlijke wijze, of met wat hulp van haar voormalig trouwe onderdanen.

Verantwoordelijkheid van intelligentie

Natuurlijk schrijf ik dit artikel niet voor het National Geographic Channel en is het ook niet mijn bedoeling om een hele rapportage te schrijven over de opkomst en ondergang van bijenrijken. Mijn interesse in dit onderwerp komt meer voort uit het feit dat de Joodse geleerden zeggen dat wij zouden moeten leren van het dierenrijk.

Als we de Thora niet hadden gekregen, wie zegt dan dat we geleerd zouden hebben van de mieren om privé-eigendom te respecteren? Misschien zouden we wel van de tijgers geleerd hebben om te plunderen? Misschien zouden we promiscuïteit van honden hebben geleerd, in plaats van trouw van duiven. En misschien zouden we manipulatie, politieke moorden en koningsmoord hebben geleerd van de bijen!

Rabbijn Abraham J. Twersky (1930-2021) schrijft dat het antwoord is, dat wij de grotere intelligentie van de mensheid op geen enkele manier kunnen ontkennen. Als we ons zouden moeten gedragen als tijgers, honden of bijen, dan zouden we niet zijn gemaakt met superieure intelligentie. Over het algemeen redden dieren het zelf redelijk goed met hun beperkte intellect. Het feit dat mensen een verstand hebben, dat naast wetenschap ook geestelijke concepten, en filosofie kan begrijpen; laat zien dat we zijn geschapen voor iets heel anders- en veel groters- dan alleen onze ‘beestachtige driften’ na te lopen.

Te grote kleren

Rabbijn Yaakov Yisrael Kanievsky (1899–1985) zegt dat, als je een kind een jas ziet dragen waarvan de mouwen tot voorbij zijn handen reiken, wiens broek achter hem aan sleept, en wiens hoed tot onder zijn neus komt, je meteen zult begrijpen dat deze kleren niet voor hem waren bedoeld. En dat hij waarschijnlijk zijn vaders kleren heeft aangetrokken. Evenzo laten de vermogens van het menselijk verstand zien, dat de mens bedoeld was voor iets dat veel verder gaat dan beestachtige drijfveren.

Het bewustzijn van de grote vermogens van het menselijke verstand, is een bewijs dat het doel van de mens nooit ‘het ingeven aan genotzucht’ was; zoals zovelen in de moderne samenleving ons willen doen geloven. Dit niet erkennen is, vooral voor de kinderen van Abraham, een grove nalatigheid. Want het was precies dit besef dat geleid heeft tot Abrahams overtuiging, dat de mensheid is geschapen om G-d te dienen -en niet zichzelf. Dat de leringen van de wereld vals waren, en dat wij geen deel uitmaken van het dierenrijk; maar dat wij juist een belangrijkere rol in deze wereld te vervullen hebben.

Moge we altijd bewust zijn van onze grote vermogens om de Koning der Koningen te dienen. De Thora zegt: "Jullie zijn kinderen van Hasjem, jullie G-d" (Deut. 14:1). Rebbe Shlomo van Karlin (1738-1792) zegt: ‘De grootste zonde van alles, is wanneer we vergeten dat wij kinderen van de Koning zijn.’