Dat Israël verguisd wordt, is een Bijbels gegeven. In de theologie hebben we er zelfs een aparte term voor: ‘De catechese van de verguizing’. Die smaad van Israël is nu overal zichtbaar aanwezig.
Waarom Israël verguisd wordt, daar is al eerder over nagedacht. Het zou de ondraaglijke schuld van het ‘beschaafde’ Westen zijn. “Ze vergeven ons Auschwitz nooit”, heeft een Joodse overlevende van de Shoah ooit gezegd. En wat is het dan ‘genezend’ om Israël nu van hetzelfde te betichten. Hoewel het natuurlijk ridicuul en absurd is. Naties die de halve wereld gekolonialiseerd hebben en nog steeds kolonies hebben, spreken nu onbeschaamd over de staat Israël als een blank koloniaal project. Alsof alle Joden nu ineens blank geworden zijn en nooit in Judea en Samaria gewoond hebben. Alsof Jeruzalem nooit een Joodse stad geweest is. Alsof de Joden en niet de Arabieren nieuwkomers zijn.
Afgunst
Een ander antwoord is: het is de afgunst. Die nijd heeft een eeuwenlange geschiedenis binnen het christendom en de islam: Israël en het Jodendom zouden eigenlijk geschiedenis moeten zijn, omdat ‘wij’ beter zijn en het ‘beter’ weten. Maar Israël wil maar geen geschiedenis worden, en moet je zien hoe gezegend ze zijn!
Maar de smaad van Israël is zo absurd, de leugen is zo onverhuld, dat we voor een antwoord nog dieper moet zoeken. Is het raar voor een samenleving die het verwerpelijk vindt om de Heere als God te erkennen? (Romeinen 1:28). Richt zo’n wereld zich niet vroeg of laat tegen alles wat God liefheeft? Daar kun je toch op wachten. Onder de meest rabiate anti-Israëlfanatici vinden we ex-gelovigen. Is het de verholen rancune jegens de Vader?
Zo zien we in onze dagen het bizarre verbond tussen klimaatactivisten en Hamas. Haat tegen Israël verbindt!
Navolging
Wat me opvalt, is dat het Joodse volk de weg gaat van de Christus. Dat de Messias de weg van Zijn volk gaat, is wel duidelijk. Zo begint het Evangelie van Matteüs met een herhaling van: “Mijn Zoon heb Ik uit Egypte geroepen.” En over Jezus’ sterven en opstanding spreekt Lucas als een nieuwe exodus die Hij volbrengt. En dat zijn maar een paar voorbeelden. Maar is het ook andersom?
In het lijden van Jezus wordt Hij vals beschuldigd. Valse getuigen draaien de zaken om. Ze beschuldigen Hem van wat zij zelf doen. Op de weg naar het kruis wordt Hij door uitzinnige omstanders uitgejouwd en bespuugd. Bij het kruis verdelen ze Zijn kleren. Cynisch trekken ze Zijn identiteit in twijfel: “Als U dan de Christus bent?” Zo scheuren de haters de Bijbelse kleren het Joodse volk van het lijf: hoezo volk van God? Hoezo Sion?
Pilatus en Herodes – heb je ooit – worden op één dag elkaars bondgenoten. En zo zien we in onze dagen het bizarre verbond tussen klimaatactivisten en Hamas. Haat tegen Israël verbindt! Pilatus weet dat Jezus onschuldig is. Hij laat dat ook weten, maar heult mee als het om zijn eigen positie gaat. Politici kramen van alles uit, niet omdat ze niet beter weten, maar voor hun eigen positie. Naties keren zich tegen het Joodse volk en maken geen woord ‘vuil’ aan de oorlog in Ethiopië of de uitroeiing van moslims in Myanmar. Want daar gaat niemand de straat voor op! Daar win je geen kiezers mee. Niemand spreekt over de immense honger in de hoorn van Afrika.
Is het vreemd om te zeggen dat niet alleen de Messias van Israël, maar ook Israël zelf gesteld is tot een val en opstanding van velen?
Op het einde
De verguizing van Israël en het lijden van de Gezalfde. Het volk kijkt toe en de bekenden staan van verre, vertellen de evangelisten. Politie draait zich om en kijkt baklava smullend de andere kant op. Sommige kerken draaien zich van het tafereel af, ze willen geen gezeur en ze hebben het te druk met het zoeken van God, vandaar. Het is altijd weer hetzelfde, en de geschiedenis herhaalt zich. Is het vreemd om te zeggen dat niet alleen de Messias van Israël, maar ook Israël zelf gesteld is tot een val en opstanding van velen? Wie volhardt tot het einde?
Over het einde gesproken: als de geschiedenis voltooid is, is de waanzin voorbij en zien we Israël getuigen op de berg Sion tijdens een feestmaal aangericht voor alle volken: “Zie, deze is onze God, van wie wij hoopten dat Hij ons zou verlossen; dit is de Heere, op wie wij hoopten; laten wij juichen en ons verblijden over de verlossing die Hij geeft” (Jesaja 25:9). Het is het antwoord van het Joodse volk op de woorden ervoor: “En de smaad van Zijn volk zal Hij van de gehele aarde verwijderen”.
Dit artikel verscheen eerder in onze maandkrant Israël Aktueel. Klik hier om gratis abonnee te worden!