Weet je wat het trieste is? Israël zit áltijd in de beklaagdenbank. Ik las deze week, opnieuw in de Trouw, over de afschuwelijke video van gijzelaar Evyatar David. Maar er klonk geen fout woord over Hamas – wel uitgebreid over Israël. En deze kritiek gaat verder dan eerlijk, doordacht en goed beargumenteerd commentaar op het Israëlische regeringsbeleid. Want laat ik helder zijn: dat mag. Natuurlijk mag je kritiek uiten op Israël – dat doen Israëli’s zelf ook. Israël is niet perfect en ook de regering niet.

Maar de fixatie op dit conflict is ronduit bizar. Waarom hoor ik niets over de vernietigende burgeroorlog in Soedan met ruim 12 miljoen(!) gevluchte Soedanezen? Of waarom hoor ik niets over de vreselijke humanitaire crisis in Jemen? Miljoenen kinderen hebben nu hulp nodig. Waarom hoor ik niets over Congo? Of over China? Of over het monsterlijke geweld tegen de druzen? Waarom bezet niemand stations? Waarom zet niemand zijn tent op bij een universiteit? Waarom zijn er geen rode lijn demonstraties? Waarom?

Omdat…

Omdat dit alles niet gaat over Joden. No Jews, no news. Want werkelijk, de wereldwijde publieke verontwaardiging over het Israël-Gaza conflict is niet in verhouding tot de feitelijke cijfers. In het voorjaar deelde het ministerie van Volksgezondheid in Gaza mee dat het Palestijnse slachtofferaantal op 50.000 doden ligt. Dit werd klakkeloos overgenomen in de Westerse media. Heeft dan niemand door dat én deze cijfers afkomstig zijn van het Gazaanse ministerie wat staat onder controle van de terreurorganisatie Hamas(!) én dat er geen onderscheid is gemaakt tussen burgers en Hamas-strijders? Minstens 20.000 doden waren Hamas-strijders, wat neerkomt op een verhouding van 1 Hamas-strijder op 1,5 burger – en dan ga ik er nog van uit dat Hamas eerlijke cijfers geeft. 1 op 1,5 is een bizar lage verhouding voor de 1 op 9 norm die bij de VN gebruikelijk is in dichtbevolkte, stedelijke oorlogen. Zowel het absolute aantal als het percentage burgerdoden zijn opvallend laag.

En de hongersnood dan? Opnieuw: ook de pers staat onder controle van Hamas. En Hamas is een kampioen in propaganda. Natuurlijk, er is weinig eten. Maar is Israël daar schuldig aan? Welk land, wat aangevallen zou worden, zou ooit in het land van de vijand een hulporganisatie oprichten om daarmee burgers te voeden? Er is voldoende bewijs: het is juist Hamas die op hun eigen burgers schiet en voedsel steelt. Maar wat zeggen onze media? Precies. ‘Israël doodt 23 onschuldige Palestijnen bij voedselpunt.’

‘Laten wij hen uitroeien’

Weet je waarom je niets van andere conflicten hoort? En weet je waarom er zoveel leugenachtige media-aandacht is over dít conflict? Omdat het niet alleen Israël betreft, maar omdat het de God ván Israël betreft. Precies zoals Psalm 83 zegt. Daar is sprake van de vijanden van God, de duistere machten die God haten (Psalm 83:3). En hoe uit zich dat? “Kom, zeiden zij, laten wij hen uitroeien, zodat zij geen volk meer zijn en aan de naam van Israël niet meer gedacht wordt” (Psalm 83:5).

Daar hebben we het. Dit is precies de doelstelling van Hamas. Ze willen Israël van de kaart vegen en scanderen dood aan iedere Jood. Ze offeren letterlijk hun eigen mensen daarvoor op, en krijgen het voor elkaar om Israël de schuld daarvan te geven. Dat zijn demonische machten die aan het werk zijn. En ze strooien de wereld zand in de ogen. Vreselijk veel zand. Ons kabinet moest deze week weer de vakantiereces onderbreken om maatregelen te nemen tegen Israël. Ik zie geen andere verklaring: hier speelt een geestelijke strijd.

De sluier van de volken

Laten we positief afsluiten. Dwars door alle eenzijdige berichtgeving en antisemitisme zijn we op weg naar Jesaja 25: “En Hij zal op deze berg verslinden de sluier waarmee het gezicht van alle volken omsluierd is, en de bedekking waarmee alle naties bedekt zijn” (vers 7). Als Jezus terugkomt, en als Hij vanuit Jeruzalem Koning zal zijn, zal Hij ook de blindheid van de volken verslinden. En meer nog, zo vervolgt de profetie, God zal “…de smaad van Zijn volk wegnemen van heel de aarde” (vers 8). Er komt een moment dat antisemitisme klaar is. Dat God die vreselijke blindheid wegneemt en Zijn volk weer in ere herstelt.

“Ik zal Mijn heilige Naam te midden van Mijn volk Israël bekendmaken en Mijn heilige Naam niet langer laten ontheiligen. Dan zullen de heidenvolken weten dat Ik de HEERE ben, de Heilige in Israël” (Ezechiël 39:7).