Sluiten

Zoeken.

De puppy's en de paria's

Door Tal Hartuv - 

10 augustus 2020

Ontwerp zonder titel

Alert en slim, van nature een herdershond, betrouwbaar en goed te trainen: alles wijst erop dat de Kanaänhond de hond uit de Bijbel is. Hier is het verhaal van de wedergeboorte van deze hond, tegenwoordig de nationale hond van Israël. Het is niets minder dan een wonder, net als het voortbestaan van Israël. Het verhaal begint in Oostenrijk, aan het begin van de twintigste eeuw.

Rudolphina Menzel

Rudolphina Menzel, een Weense psycholoog, dokter in de biochemie en biologie, wijdde haar leven aan het bestuderen van honden. Ze richtte in haar woonplaats een trainingsschool voor waak- en speurhonden op. Ook publiceerde ze onderzoek over het gedrag van honden, dat bekroond werd met de hoogste lof van academici van over de hele wereld. Tientallen jaar later zou de vrij onbekende hardwerkende en briljante wetenschapper de eerste vrouw in Israël zijn die een leerstoel aan een Israëlische universiteit kreeg.

In de jaren twintig werden Rudolphina en haar echtgenoot benaderd door de Oostenrijkse politie met de vraag of zij honden voor hen konden trainen. In een stad waar de hooghartige sociale middenklasse de neus ophaalde voor Joden, trainde Rudolphina en haar man honden die luisterden naar commando’s in het Hebreeuws!

In een stad waar de hooghartige sociale middenklasse de neus ophaalde voor Joden, trainde Rudolphina en haar man honden die luisterden naar commando’s in het Hebreeuws!

Het voortbestaan van de Kanaänhond

In het begin van de jaren dertig reisden de Menzels voor korte duur naar Israël om honden te trainen voor de Haganah, de ondergrondse Joodse strijdmacht in het Britse Mandaatgebied Palestina. Er kwam een drastische verandering voor het echtpaar nadat Duitsland Oostenrijk annexeerde en Hitler hen beval om honden te trainen voor het Duitse leger. Met de hulp van een vriend die was gerekruteerd voor de SS, kon het echtpaar ontsnappen en voeren ze met enkele van hun honden naar de kust van Palestina.

In 1942 benaderden de Britten het echtpaar en vroegen hen 400 honden te trainen voor hun campagne in Noord-Afrika tegen Duitsland. De Britten, die de Joodse immigratie naar Israël beperkten, werden niet gezien als vrienden van de Joodse gemeenschap. Met deze hachelijke situatie in hun achterhoofd raadpleegden de Menzels de leiders van de Joodse Gemeenschap in het door de Britten bestuurde Palestina voor advies en goedkeuring. Het echtpaar bracht hun voorwaarden over aan de Britten: ze zouden akkoord gaan om de honden te trainen, op voorwaarde dat ze nooit tegen Joden gebruikt zouden worden.

De Britten hielden zich aan hun belofte. Om hun opdracht uit te voeren stroopte Rudolphina Israël af om de geschikte honden voor de Britten te leveren. In de woestijn en in de heuvels ving ze een groep zwervende half-wilde aaseters. Deze honden hadden een zeldzame dubbele vacht. De bovenlaag borstelig en daaronder een zachte vacht, een ideale isolatie. Het beschermde de dieren voor de harde koude winters en gaf weerstand tegen de meedogenloos hete zomer. Deze aanpassing maakte hen tot jachthonden, geschikt voor de zwaarste opdrachten.

Het echtpaar trainde en fokte de wilde honden en ontwikkelden een selectief fokprogramma. Het resultaat was het succesvol fokken van de Kanaänhond, een verstoten en oeroud ras.

De honden hadden een zeldzame dubbele vacht. De bovenlaag borstelig en daaronder een zachte vacht, een ideale isolatie.

Het Kanaänras

Al de pariahonden in de wereld, van Noord-Amerika tot Europa en het Midden-Oosten, en van Afrika tot Iran, behoren tot deze Kanaänfamilie. Sommige mensen zien de Kanaänhond zelfs als de “missing link”, de ontbrekende schakel in de onbekende stadia van de ontwikkeling van wolf tot poedel. Dat zou geen verrassing zijn. Er is archeologisch bewijs te over voor de prehistorische domesticatie van de hond in het Midden-Oosten.

In de kustplaats Ashkelon hebben archeologen een hondenbegraafplaats ontdekt met de resten van zo’n 1500 hondenskeletten (voornamelijk puppy’s), zorgvuldig naast elkaar begraven. Door onderzoek van de botten hebben wetenschappers ontdekt dat er een grote gelijkenis is met de Kanaänhond. Onbelangrijker dan het ras, dringt de vraag zich op: stierven de puppy’s een natuurlijke dood of werden ze geofferd? Zou het kunnen, dat de mensen die 2500 jaar geleden leefden, toen het Land onder Perzische overheersing was, (in de tijd van Ezra, Nehemia en Ruth), werkelijk hun huisdieren vertroetelden, stiekem lekkernijen onder de tafel gaven en liefdevol in de aarde begroeven? Natuurlijk zeggen we tegen onszelf; van honden houden is iets dat mensen in deze tijd doen, toen niet. Door ons natuurlijk onvermogen om ons te identificeren met mensen uit antieke tijden, is het moeilijk voor te stellen dat ze net zo waren als wij.

De Kanaänhond heeft voor een middelgrote hond een ongebruikelijk lange levensverwachting van maar liefst 18 jaar. Er bestaat een grap onder Israëli’s onder elkaar, dat als andere hondenrassen uitgestorven zijn, de Kanaän, net zoals het Volk Israël, weigert te verdwijnen met het verstrijken van de tijd. Geen wonder dat hij is geadopteerd als de officiële hond van Israël.

Israëlnieuws

via WhatsApp

Kay-Wilson_avatar

De auteur

Tal Hartuv

Tal Hartuv groeide op in het Verenigd Koninkrijk, maar maakte alija naar Israël waar ze onder meer werkte als gids. In 2010 overleefde ze een gruwelijke aanslag waarbij haar vriendin,...

Doneren
Abonneren
Agenda