Vaderfiguur

De president heeft geen politieke invloed, zozeer zelfs dat er al jaren een herhaalde discussie is over de wenselijkheid het ambt volledig af te schaffen. Maar ondanks het gemopper over de vraag of er al dan niet een president moet zijn, is er nooit over gestemd. Dit zou deels te wijten kunnen zijn aan de genegenheid die veel Israëli's voelen voor hun president, wiens rol het is om de nobele en ‘goede kant’ van Israël aan de internationale gemeenschap te laten zien. Maar hij had een afkeer van alles wat formeel was, en vooral van pracht en praal. Thuis was hij informeel, een man die bij zijn voornaam genoemd werd en een soort vaderfiguur voor veel Israëli's.

Nederigheid & humor

Een van de meest geliefde presidenten was Ezer Weizman, de neef van Chaim Weizmann die Israëls eerste president was. Met Ezers nederigheid, perfecte Engels, humor en glanzende luchtmachtcarrière wist hij zich bij zijn verkiezing in 1993 moeiteloos een weg te banen naar de harten van veel Israëli's. Er was geen presidentieel reglement voor Weizman of instructies over hoe hij zich moest gedragen. Hij vond dus veel van de ceremoniële verantwoordelijkheden zelf uit. De prioriteiten lagen in de eerste plaats thuis en niet in het buitenland. Hij besteedde veel tijd aan het bezoeken van gevangenen, vluchtelingen en gewonde soldaten. Drie dagen per week reisde hij naar kleine dorpen in het hele land om de Israëlische vlag te hijsen.

Humor

Weizman wordt alom herinnerd om zijn brutale gevoel voor humor dat zijn staatsbezoeken omvatte. Tijdens de pauze van een beroemde conferentie in het buitenland vertelde hij de media te wachten omdat hij op zoek was naar zijn vrouw. Toen hij haar uiteindelijk zag, riep hij haar naar zich toe. De plichtsgetrouwe Reuma (familie van de Israëlische generaal Moshe Dayan) liep gewillig naar hem toe, waarop president Weizman, ten overstaan van de gretige cameramannen, zijn geliefde vroeg om zich om te draaien. Hij moest een notitie maken en had haar rug nodig om zijn potlood en papier op te leggen.

Gebroken hart

Ezer Weizman blijft een van Israëls meest geliefde presidenten. Maar hij was ook een president met een gebroken hart. Slechts twee jaar na zijn aantreden sloeg het noodlot toe toen zijn enige zoon Shaul bij een auto-ongeluk om het leven kwam. Vlak voor zijn dood in 2005 zorgde de tachtigjarige ervoor dat zijn laatste wens zou worden gehonereerd. Presidenten van Israël worden gewoonlijk op de berg Herzl begraven als vaders van de natie. Maar hoeveel hij ook van zijn volk hield, zijn familie betekende alles voor Ezer. Hij wilde in de eerste plaats herinnerd worden als vader van zijn overleden zoon. Volgens zijn wensen werd deze gekoesterde president van Israël niet in Jeruzalem bij de groten van de natie bijgezet, maar op een bescheiden begraafplaats in een kustplaats, in een graf naast zijn zoon.