Kringloop in Israël?

Een van de winkels die we het meeste missen in Jeruzalem is de kringloop. Toen we in Nederland woonden, waren we er geregeld te vinden. Gewoon even snuffelen, op zoek naar iets waarvan je niet weet dat je het nodig hebt, maar waarvan je je na de vondst opeens realiseert dat je het toch goed kan gebruiken. En dat voor slechts een paar euro.

In Nederland doen kringloopwinkels goede zaken. In Israël staat de branche nog in kinderschoenen - evenals recycling in het algemeen trouwens. En wat doe je dan als iets hebt dat het nog goed doet, maar wat overbodig is geworden? Je zet het gewoon op straat!

Op het begin was het even wennen. Heeft iemand deze spullen hier tijdelijk neergezet of staat dit er om meegenomen te worden door een willekeurige voorbijganger? Al spoedig begrepen we dat voor losse spullen op straat geldt: wie het eerst komt, wie het eerst maalt. Gelukkig greep de buurman in toen we de autostoel van onze jongste zoon even op de oprit hadden gezet toen we wat groots moesten vervoeren…

Nu zal je in veel Israëlische wijken niet al te veel soeps aantreffen op straat. Als je als Israëli een shekel drie keer moet omdraaien, dan zal je niet snel iets wegdoen. In onze woonwijk is dat echter anders. Er wonen veel welgestelde mensen. Zij zijn op een gegeven moment uitgekeken op hun spulletjes. En ja, daar profiteren wij van.

Dat onze wijk zich goed leent voor strooptochten is in de wijde omgeving bekend. Met enige regelmaat rijdt er stapvoets een pickup door de straat. De bestuurder -vaak afkomstig uit een van de Arabische dorpen net buiten de stad- speurt het trottoir af op zoek naar iets moois. Achterin staat de buit van de dag: een aantal matrassen, een wasmachine en een gevonden fiets of wat dan ook.

Pesach-schoonmaak

Op één moment in het jaar verdient de straat extra aandacht: de periode voor Pesach. Met het oog op Pesach reinigen veel religieuze Joden hun huis van kelder tot zolder. Overbodig materiaal belandt rigoureus op straat. Dat geldt bijvoorbeeld ook voor serviesgoed waarop in het afgelopen jaar soms slechts een enkele keer een gistproduct (bijvoorbeeld brood) heeft gelegen …

Of we inmiddels niet bekend staan als de schooiers van de buurt? Ik heb de indruk dat dat nog wel meevalt. Bovendien kunnen we niet tippen aan de verzamelwoede van onze overbuurman. Die verdubbelt min of meer zijn pensioen met zijn straatvondsten.

Natuurlijk voelde ik me wel even lopen toen ik een massieve hoogslaper, gevonden op straat, naar ons huis sleepte. De blijdschap van onze zoon compenseerde echter alle meewarige blikken. Soms moet je gewoon bereid zijn om wat gene te verliezen. En laten we eerlijk zijn: is dat nu zo verkeerd? Bovendien, is het eigenlijk ook niet heel mooi om producten van de straat een tweede leven te gunnen – gewoon omdat ze nog goed zijn en je ze ook echt gaat gebruiken?