HaTikvah

Men kan denken dat de componist en tekstschrijver van het prachtige HaTikvah van dezelfde statuur waren als Bach, Brahms of Mozart. Het is hun vergeven, want dat is ver van de waarheid.

De woorden werden geschreven door Naftali Herz Imber, een Hebreeuwse hippie, het prototype van de rondzwervende Jood. De armlastige Imber reisde het hele jaar de wereld af, op zoek naar 'de ware'. Later beweerde hij dat vrouwen de bron van al zijn poëtische inspiratie waren.

Waarschijnlijk is de melodie te danken aan Samuel Cohen, een bescheiden boer. Hij beweerde dat die was gebaseerd op een Roemeens volksliedje dat hij als kind hoorde, maar als je luistert naar “Fuggi, fuggi, fuggie dal questo cielo” van de 17e-eeuwse Italiaanse componist Giuseppino Del Biado, zou je zeker het verschil horen.

Net als de oorsprong van de melodie een mysterie is, zo ook het karakter van de man die de tekst schreef.

Naftali Herz Imber

Het wonderkind Naftali Herz Imber begon in 1866, op 10-jarige leeftijd gedichten te schrijven. Hij ontving voor zijn poëzie zelfs een onderscheiding van keizer Franz Joseph. Eenmaal volwassen runde hij een marktkraam in Istanbul. Daar ontmoette hij Laurence Oliphant, een zakenman en lid van het Britse Parlement. Als gepassioneerd zionist wilde hij de politicus vertellen dat het Joodse volk geen gunsten van Engeland nodig had om naar hun oorspronkelijke vaderland terug te keren. Maar zoals zo vaak in het leven; wat we plannen is niet altijd wat gebeurt. En dat was ook het geval met Naftali Herz Imber.

De ontmoeting met de zionistische meneer en mevrouw Oliphant inspireerde Imber om met hen - op hun kosten - een reis naar het Heilige Land te maken. Eenmaal daar ging ieder z'n eigen weg en bezocht Imber op zijn korte trip vele nieuwe zionistische landbouwgemeenschappen. Tegenwoordig zijn dit bruisende Israëlische steden.

Het Israëlische volkslied

Imber reisde van Rishon LeZion, Gadera, Nes Zionya tot Petach Tikvah. Allen claimen met overgave dat Imber het HaTikva op een balkonnetje in hun gemeenschap heeft geschreven. Dichter bij de waarheid is, dat Imber het oorspronkelijk negen-coupletten-gedicht in Europa heeft geschreven, na zijn ontdekking van die nieuwe Joods-zionistische nederzettingen. Achteraf is het ironisch dat hij het baseerde op niets anders dan het Duitse lied, “Der Deutsche Rhein”, dat ook elk couplet begint met de woorden, “Zolang er….”

Uiteindelijk was het 1884 in Jeruzalem, toen Imber het gigantisch lange gedicht met alle negen coupletten overhandigde aan Dr. Y.L. Matmon-Cohen, de stichter van het Herzliya Hebreeuws Gymnasium. Met een meedogenloze bewerking (die voor elke schrijver een nachtmerrie zou zijn), vatte de doctor het meesterwerk samen in een enkel vers, en het werd daarmee het geliefde nationale volkslied van vandaag.