Aan deze tekst moest ik denken toen mijn man van onze kinderen een ballonvaart cadeau kreeg voor zijn 80^e verjaardag. De onzichtbare hete lucht van de ballon stuwt hem naar grote hoogte. Je ervaart het zonder precies te begrijpen hoe het werkt. Een onzichtbare kracht. Zo werkt God. Je begrijpt niet hoe je ondanks alles in je leven er bovenuit getild kan worden.

Tijdens die ballonvaart ontdekte ik ook nog iets anders. Je stijgt geruisloos op naar grote hoogte. En van die hoogte kijk je naar beneden en om je heen. Je ziet alles meer in perspectief. Heel veel dingen op aarde worden klein. Je vergeet je persoonlijke zorgen en alles wat er tegenwoordig gebeurt: het vreselijke antisemitisme, het geweld tegen Joden en christenen wereldwijd, de oorlog die het kleine Israël moet voeren op vele fronten. Je ziet alleen nog maar de prachtige natuur die God geschapen heeft. De ballonvaart was voor ons een geweldig avontuur, waar we nog veel aan zullen terugdenken!

De volgende dag werden we weer even uitgetild boven onze aardse zorgen. In ons Israëlcentrum in Nijkerk was een feestelijke bijeenkomst georganiseerd ter gelegenheid van het afscheid van de Israëlische ambassadeur Modi Ephraim en zijn vrouw. Zijn tijd in Nederland zit er weer op. Ze gaan terug naar Israël.

De ambassadeur uitte zijn dankbaarheid voor de warme verbondenheid, die hij heeft ervaren met zeer veel Israëlvrienden in Nederland. Tijdens de vele concerten en andere bijeenkomsten werd hij bemoedigd door de liefde van vele Nederlanders voor Israël.

Maar er is ook een andere kant. Zo maakt hij zich grote zorgen over de opkomst van het antisemitisme in Nederland. Hij vertelde hoe hij eens, na een van onze bemoedigingsconcerten voor Israël, thuis kwam in Den Haag. Daar ontdekte hij dat er een schreeuwende en vlaggenzwaaiende groep demonstranten voor zijn huis stond. Het was al laat in de avond. De politie had op dat tijdstip niet voldoende mensen om hem en zijn vrouw te beschermen. Zo hebben ze noodgedwongen de nacht op het politiebureau in Den Haag moeten doorbrengen. Het was een verschil van dag en nacht: aan de ene kant de liefde voor Israël, aan de andere kant de haat voor het Joodse volk.

Sinds de oprichting van de staat Israël in 1948 is Nederland altijd een van de trouwste bondgenoten geweest, maar dat is sterk veranderd de laatste tijd. Zeker nadat minister Veldkamp van Buitenlandse Zaken een oproep deed voor een EU-onderzoek naar mensenrechtenschendingen door Israël. Dit kwam in Jeruzalem hard aan. Dat hadden ze van Nederland niet verwacht.

Opperrabbijn Jacobs was ook aanwezig bij het afscheid in Nijkerk en hij sprak onder andere over de vele demonstraties en intimidaties die Joden en nu ook christenen steeds meer moeten verduren. Het blijft ook niet meer alleen bij woorden. Men gaat steeds meer over tot agressieve daden. "Maar", voegde hij eraan toe: "Wees niet bang. Ook al ben je dat op dat moment misschien wel, laat je angst niet blijken, want dat willen deze mensen juist."

Voor ons allemaal geldt: wees sterk en moedig.

"De HEERE is mijn kracht en mijn schild; op Hem vertrouwde mijn hart en ik werd geholpen. Daarom juicht mijn hart en loof ik Hem met mijn lied. De HEERE is hun kracht, een veste des heils is Hij voor zijn gezalfde" (Psalm 28:7-8).

De God van Abraham, Izaäk en Jacob houdt van Zijn volk. Hij is hun kracht. Dat mag ook voor ons gelden. Hij leidt alle dingen, door alles heen, wat er ook gebeurt in je leven!