Sluiten

Zoeken.

Dani Hayim hielp talloze Joodse jongeren naar een betere toekomst

Door Petra van der Zande - 

23 maart 2022

IMG_0793

Het Israel Goldstein Jeugddorp van HaNoar HaTzioni, oftewel ‘Jeugddorp’, werd in 1949 door Zeev Schikler geopend met veertig weeskinderen die de Holocaust hebben overleefd. Later werd het vernoemd naar Dr. Israel Goldstein, een prominente Amerikaanse rabbijn, leider van zionisten en lid van het Joods Agentschap.

Momenteel geeft het internaat middelbaar en hoger onderwijs aan zowel Israëlische kinderen uit sociaal zwakke gezinnen, als aan nieuwe jonge immigranten die zonder hun familie naar Israël kwamen. Ze zijn afkomstig uit de voormalige Sovjet-Unie, Frankrijk, Marokko en Ethiopië. In het Jeugddorp groeien de studenten op tot creatieve en onafhankelijke volwassenen die trots zijn op hun Joodse wortels en een bijdrage leveren aan de samenleving.

Dani Hayim

Judy Segal, het voormalige hoofd van de pr-afdeling, schrijft: “Veertig jaar geleden kwamen Dani Hayim en ik tegelijk aan in het Jeugddorp. Hij begon als raadgever en werd al snel hoofd van de slaapzaal. Toen directeur Pini Cohen drie jaar geleden met pensioen ging, nam Dani zijn taak over. Dani was trots op zijn Koerdische afkomst en bracht zijn liefde voor het Jodendom, zionisme en Israël over op zijn studenten. De fysiek grote man had een krachtige, diepe stem. Hij kon streng zijn en wanneer nodig boos, maar als daarna zijn glimlach doorbrak, scheen zijn zachte, gevoelige hart daar doorheen. Altijd zorgzaam voor zijn studenten en de staf, deed hij voor allen zijn uiterste best. Iedereen hield van hem en ik heb nooit iemand een kwaad woord over hem horen zeggen.”

tekst gaat onder de foto's verder

Het Jeugddorp, 5 mei 1951

Het Jeugddorp, mei 1951

Het verhaal van Boris

“In 1992 nam het Jeugddorp vijftig Joodse kinderen op uit oorlog geteisterd Sarajevo, in het toenmalige Joegoslavië. De zeventienjarige Boris was van huis weggelopen en, door te liegen over zijn leeftijd, mee gaan vechten. Na een zoektocht van vier maanden vond zijn moeder hem en stuurde hem naar het Jeugddorp in Jeruzalem. Vanaf de eerste dag was het overduidelijk dat Boris, de oudste van de groep jongeren, daar absoluut niet wilde zijn. Rebellerend op alle fronten probeerde hij zelfs de andere Joegoslaven achter zich te krijgen. Geen enkel ander Jeugddorp wilde Boris hebben. Vanwege de oorlog kon hij niet naar Sarajevo worden teruggestuurd, dus zaten we met Boris opgescheept. Dani nam het ‘hopeloze geval’ onder zijn vleugelen en binnen zes maanden was Boris hoofd van de studenten onderhoudscommissie en had hij de sleutels van alle gebouwen – een vertrouwenspositie. Hij werd een voorbeeldig student en slaagde voor zijn eindexamen. Op de dag dat Boris op vrijwillige basis toetrad tot de Israëlische elite paratroeperseenheid, maakte zijn moeder alija (emigreerde naar Israël). De reünie van Boris, in legeruniform, met zijn moeder op de luchthaven werd op de Israëlische televisie uitgezonden. Na zijn driejarige legerperiode keerde Boris terug naar het Jeugddorp om daar een paar jaar te werken.”

Dit is een van de vele succesverhalen die kunnen worden toegeschreven aan Dani’s vastberadenheid om iedere student te helpen hun potentieel te bereiken. Een paar jaar geleden werd het Jeugddorp Magsjimiem Programma voor laag functionerende autistische jongeren op zijn initiatief geopend.

Dani was vastberaden elke student te helpen hun potentieel te bereiken.

“Ondanks het feit dat hij elf jaar geleden gediagnostiseerd werd met meervoudige myeloom, stak Dani, ondanks de medische tegenslagen, al zijn energie in het Jeugddorp. De afgelopen maanden lag hij meerdere keren in het ziekenhuis met corona, griep en longontsteking, maar hij, en wij allemaal, waren er zeker van dat hij weer spoedig zou terugkeren naar zijn woning in het Jeugddorp. Het mocht niet zo zijn. De 64-jarige Dani overleed op 3 maart 2022. Hij laat zijn vrouw, vier kinderen en twee kleinkinderen achter en een ontzettend verdrietig Jeugddorp. Moge zijn herinnering voor ons allen tot zegen zijn.”

“Na een verlies is het niet onze taak om een nieuw normaal te vinden. In plaats daarvan, kunnen we een nieuw uitzonderlijks vinden.” Sherri Mandell (moeder van Koby Mandell, de 13-jarige tiener die in 2001 vermoord werd in Tekoa.)

Petra-van-der-Zande_avatar-90x90

De auteur

Petra van der Zande

Petra van der Zande woont sinds 1989 in Jeruzalem. Samen met haar man zorgde zij 21 jaar lang voor vier meervoudig gehandicapte Israëlische pleegkinderen. Nu is zij onder andere actief...

Doneren
Abonneren
Agenda