Ben ik dan gevoelloos, vroeg ik me af, is er iets mis met me? Of weiger ik mezelf te verplaatsen in de gaskamers en in de Hamastunnel, om mezelf te beschermen tegen de hel van emoties die zich van mij meester zou maken om mijn normale functioneren ernstig te beschadigen. Het antwoord moge duidelijk zijn: emotionele zelfbescherming.

En toch ga ik standaard eens per jaar, en dit jaar zelfs twee keer, naar de bergen menselijk haar, schoenen, brillen om Europese leiders en politici te tonen waartoe systematische indoctrinatie en antisemitisme kan leiden. Maar of de boodschap overkomt hangt af van de bereidheid om te zien en te horen. En daarom weet ik het zo net nog niet of zo’n uitstapje Polen altijd en voor iedereen zinvol is als er op voorhand besloten is om ogen en oren keihard dicht te houden…

Idem geldt voor de replica van de Hamastunnel die vrijdag op het 18 Septemberplein in Eindhoven stond en komende weken ook in Wageningen en Maastricht zal verschijnen. De hoop is natuurlijk dat mensen wakker zullen worden, maar of veel van de slapende en wegkijkende meerderheid zijn ogen zal openen, betwijfel ik. En ondertussen werkt de indoctrinatie en brainwashing gestaag door.

Een intelligente en goed opgeleide politicus weet me zonder blikken of blozen te vertellen dat wetenschappelijk is aangetoond dat de Hebreeuwse taal eigenlijk aan het Palestijnse volk toebehoort, maar door de Joden is gekaapt. Ook is wetenschappelijk bewezen dat de Palestijnen eigenlijk de echte Joden zijn, maar dat de Joodse identiteit hun is ontnomen door de huidige Jood, die dus geen Jood blijkt te zijn. Zo redenerend zou dus de huidige imam eigenlijk een rabbijn zijn, maar of ik ook een wetenschappelijk bewezen imam ben, is me nog niet helemaal duidelijk. Maar het zou dus zomaar kunnen!

En ondertussen ontvang ik een appje met het dringende verzoek om toch vooral in mijn toespraken en artikelen te vermelden dat onze huidige wereld bomvol zit met afschuwelijke oorlogen in Jemen, met een half miljoen doden de afgelopen tien jaar, in Soedan 150.000 slachtoffers, Syrië honderdduizenden, enz. Als Arabieren elkaar uitroeien wordt er gezwegen en kijkt de wereld weg.

Maar is het zinvol dit te vermelden? Wordt er naar mij geluisterd? Bij de replica van de Hamastunnel ontmoette ik globaal gesproken drie soorten bezoekers: categorie één zijn leden van de Joodse gemeenschap en pro-Israël christenen. Geschrokken en emotioneel geroerd komen ze de tunnel uit. Groep twee ziet waarover het gaat en loopt ongeïnteresseerd en zichtbaar geïrriteerd door, want ze aanbidden from the River to the Sea. Groep drie zijn jongeren die de vriendelijke uitnodiging om de tunnel binnen te gaan aanvaarden, maar totaal niets weten over Joden, Israël, Hamas, Gaza. Het is alsof ze van een andere planeet komen, niet van deze wereld zijn.

Wat doen we aan educatie? Onbekend maakt onbemind. Maar als de school weigert aandacht te besteden aan de Nederlandse oorlogsjaren ’40-’45, als een rondleiding door Joods-Zutphen wordt afgelast, als mijn deelname aan een panel over intimiteit voor de medische faculteit van de Leidsche Universiteit vanwege ‘omstandigheden’ geen doorgang kan vinden en als we ernstig verzuimd hebben in de asielzoekerscentra de nieuwe Nederlanders erop te wijzen dat bij ons in Nederland vrouwen geen gebruiksvoorwerpen zijn en Joden, andersdenkenden of medemensen met een andere geaardheid niet vermoord of gehaat mogen worden, dan moeten we helaas niet verbaasd zijn dat Nederland daar staat waar het nu is beland…

Maar gelukkig laat het zich aanzien dat het vandaag een mooie zonnige dag gaat worden en ben ik al ingecheckt voor mijn vlucht morgenochtend naar Servië. Maar maakt u zich geen zorgen, als u dit dagboek leest ben ik alweer lang en breed terug in mijn mooie en bijzonder tolerante Nederland.