Jong en oud komt de tentoonstelling bezoeken. Het indrukwekkende verhaal van 'Redders in nood' gaat over de rechtvaardigen onder de volkeren, mensen die in de oorlog met gevaar voor eigen leven Joden hebben geholpen door onderduik of verzet, zoals Corrie ten Boom en haar familie.

Voor kinderen en jongeren maakt de codekraker het bezoek spannend. Met deze puzzel ontcijfer je de code waarmee je de laatste ruimte in de tentoonstelling opent. Een spannende film bepaalt je bij de realiteit van toen.

Net als elk jaar roept deze tentoonstelling bij de bezoekers veel herinneringen, herkenning en reacties op. Een paar reacties: “Ik ben hier al voor de vierde keer, want ik neem telkens iemand anders mee om de boeiende tentoonstelling en het mooie gebouw te laten zien”. Of: “Je proeft en voelt een goede sfeer in dit gebouw van Christenen voor Israël”. Maar ook: “Ik vraag me nu voor het eerst af wat ík zou doen in dezelfde situatie als de redders; het lijkt vanzelfsprekend, maar als het je leven kost?”

Verslagen vijanden

Bijzonder uniek was het verhaal van dominee Schalkwijk en zijn vrouw. Tijdens de koffie vertelden ze dat de tentoonstelling hen heel erg aansprak omdat ze een tijdje in het huis van de familie ten Boom hadden gewoond, nadat ze als zendelingen uit Brazilië waren teruggekeerd. Margriet Schalkwijk: “Het was voor ons een voorrecht om in dat huis te mogen wonen!”

Dominee Frans Schalkwijk vult zijn vrouw aan: “Alle goede en schrijnende herinneringen kwamen tijdens de tentoonstelling weer boven, want we hebben Corrie ten Boom goed gekend. Ik heb met Corrie gesproken en gebeden voor en over haar boekje Verslagen vijanden. Vaak zei ze: "Vergeving betekent dat God de zonden in het diepst der zee werpt met een bordje erbij: verboden te vissen".

Later, nadat Corrie op haar sterfbed lag, getuigde ze nog van God. Er is veel zegen van uitgegaan”, vertelt de 92-jarige predikant, die nog steeds met veel vreugde Bijbelstudies geeft. “We hebben acht kinderen en éénendertig kleinkinderen die allemaal in het buitenland wonen, maar als ze in Nederland zijn, nemen we ze altijd mee naar de tentoonstelling van Christenen voor Israël, daarom hebben we nu ook onze dochter uit Australië bij ons”.

Yad Vashem

Een ander aangrijpend verhaal vertelde een moeder die met haar zoon eveneens voor de tentoonstelling kwam. Edith: “Toen ik door de tentoonstelling liep dacht ik steeds aan een goede bekende van mij, Sally Israël Goedel, die Jan werd genoemd. Hij werd tijdens de oorlog via de Hollandse Schouwburg en de naastgelegen crèche gered (hierover wordt meer verteld in de tentoonstelling)."

"Op 4-jarige leeftijd kwam hij bij pleegouders terecht, waar hij zijn hele jeugd doorbracht. Niemand wist iets van zijn ouders, want er was totaal niets over hen bekend. Na 50 jaar kwam hij er in Yad Vashem uiteindelijk achter dat zijn ouders in Sobibor zijn vermoord. Hij was later getuige in het proces tegen Demjanjuk in München”. En zo komen het onuitwisbare verleden en de herinnering in het heden weer bij elkaar.