Het conflict van islamitische actoren als Hamas en Iran met Israël is van religieuze aard en (dus) existentieel. Het is een ‘zero-sum-game’ (alles-of-niets) en biedt geen ruimte voor een vergelijk, laat staan een vredesovereenkomst. Toch eist de internationale gemeenschap voortdurend dat Israël zich ten aanzien van zijn doodsvijanden militair terughoudend opstelt en zelfs met hen onderhandelt. Dat was ook het expliciet verwoorde uitgangspunt van de Nederlandse regering, nadat Israël op 13 juni preventieve aanvallen was begonnen op het atoomprogramma van Iran, dat de vernietiging van Israël tot primaire beleidsdoelstelling heeft verheven. Eerder maakte de Nederlandse regering zich ook sterk voor een te onderhandelende regeling tussen Hamas en de Joodse staat. Deze seculiere westerse opvatting over het omgaan met conflicten met radicale islamitische actoren kan men doortrekken naar de heersende opvattingen over het karakter van de Joodse staat en het zionisme.

Joodse natiestaat

Er bestaan twee visies op het zionisme. De eerste en meest gangbare is seculier en betreft de terugkeer van het Joodse volk naar het land van Israël, waar het zichzelf in een eigen natiestaat zou kunnen verdedigen. Het seculiere ‘politieke’ zionisme beoogde en beoogt de Joden niet alleen veiligheid te bieden, maar hen als volk te ‘normaliseren’ en een bestaan te verschaffen zoals dat van alle andere volken, dus zonder bijzondere spirituele missie, maar met een nationale identiteit en een eigen taal. Dat zou volgens de voorstanders ervan ook het antisemitisme kunnen wegnemen en de nominaal-Joodse entiteit uiteindelijk vreedzaam kunnen doen assimileren in het Midden-Oosten.

Tel Aviv

Het seculiere zionisme is een regulier nationalisme dat een plaats heeft onder het zelfbeschikkingsrecht van volken en dat om die reden door de internationale gemeenschap werd gelegitimeerd. Het werd vroeger belichaamd door de communistische kibboetsen en tegenwoordig door het fonkelende kapitalistische Tel Aviv, een in de twintigste eeuw gebouwde ‘normale’ stad met (Europese) Bauhaus-architectuur en futuristische wolkenkrabbers; een stad aan zee die lonkt naar het niet-Joodse Westen en die letterlijk de rug keert naar Judea/Jodenland.

Lotsbestemming

De tweede visie op zionisme is niet praktisch, maar religieus. Daarbij is de terugkeer van het Joodse volk naar het land van Israël geen kwestie van veiligheid, maar van lotsbestemming. In deze visie zijn de Joden helemaal geen volk als alle andere volken, maar hebben zij een unieke spirituele wereldmissie die plaatsgebonden is.

Het religieuze zionisme is geen regulier nationalisme en het wordt om die reden door de internationale gemeenschap gedelegitimeerd en in toenemende mate gedemoniseerd. Het wordt belichaamd door volgens de internationale gemeenschap illegale Joodse ‘nederzettingen’ met Bijbelse namen in de zogenaamde bezette gebieden Judea en Samaria, die de bakermat vormen van de Joodse beschaving.

Joods zielsverlangen

Het religieuze zionisme wordt ook belichaamd door de Joodse aanspraken op Jeruzalem, de in zichzelf gekeerde en mysterieuze bergstad die koning David ruim drieduizend jaar geleden tot zijn hoofdstad maakte. Jeruzalem, gelegen aan de rand van de woestijn, is de plaats waar volgens de profetieën verleden, heden en toekomst samenkomen, en van waaruit onder Joods bestuur de verlossing van de wereld zal komen.

Ondanks de seculiere basis van het politieke zionisme en zijn associatie met de Europese moderniteit van Tel Aviv, is het genoemd naar de Jeruzalemse berg Sion, waar vanaf men uitkijkt op de Stad van David en de berg Moria, waar de Joodse tempels stonden. Jeruzalem/Sion is de kern van de Joodse identiteit. Zonder het millennia oude, intense, religieus geïnspireerde Joodse zielsverlangen naar Jeruzalem zou het seculiere zionisme nooit hebben kunnen ontstaan. En zou de moderne staat Israël nooit zijn gesticht.

Hemelse interventies

Het seculiere zionisme heeft het Joodse volk niet de veiligheid verschaft die het heeft beloofd. Desondanks heeft de belaagde Joodse staat inmiddels 77 jaar standgehouden. Daarbij was regelmatig sprake van wonderlijke gebeurtenissen die wijzen op het unieke karakter van de Joodse staat en de Joodse lotsbestemming – bijvoorbeeld tijdens de Zesdaagse Oorlog, die Jeruzalem en Judea en Samaria terugbrachten in Joodse handen.

Zo´n hemelse interventie is ook zichtbaar sinds 13 juni, waarbij het kleine Israël het reusachtige Iran in slechts drie dagen militair op de knieën bracht. Vervolgens werd het Iraanse wapensystemen vernietigd dat voor de aangezegde genocide op de Israëlische Joden in stelling was gebracht. Israël wist zichzelf ook nog eens succesvol en met relatief weinig slachtoffers te verdedigen tegen raketaanvallen, die nog nooit eerder zo massaal waren.

Het is een moderne versie van de Joodse oorlog uit het boek Esther. Net als de Perzische grootvizier Haman destijds, beloofden en beloven de Perzische leiders van nu Israël te zullen vernietigen, en net als destijds 'stond Israël vroeg op' en bracht het met Gods onmisbare hulp zijn doodsvijanden een dodelijke slag toe.

Wij zijn getuigen van Bijbelse gebeurtenissen.

Dit artikel verscheen eerder in onze maandkrant Israël Aktueel. Klik hier om gratis abonnee te worden!