Kogan is geboren in Rusland. Hij emigreerde met zijn familie naar Amerika toen hij 6 jaar oud was. Als volwassene diende hij acht jaar in het leger en ging twee keer op missie naar Irak. Na een universiteitsopleiding werkte hij bij vernieuwingsprojecten in Afghanistan. Een van deze projecten was een nieuwe opzet van de irrigatiestructuur. Na zijn terugkeer naar de Verenigde Staten werd hij bedreven in digitale fabricatie. Hij ging hiermee door nadat hij godsdienstig werd. Tien jaar geleden immigreerde hij naar West Tapuach in Samaria.

“Toen ik hier woonde, realiseerde ik me dat te veel mensen van de bevolking in de dorpen focusten op onroerend goed en zich bezighielden met de vraag hoeveel mensen ze op een stuk land kunnen laten wonen”, zei Kogan. “Met heel weinig uitzonderingen waren de nederzettingenbewoners niet gericht op de feitelijke grond van het land. Dit sleutelaspect zag men over het hoofd. Het feitelijke land is in een verwilderde staat. De wederzijds van elkaar afhankelijke verhouding tussen het land en de Joden is zo sterk dat we de aard van de grond moeten aanpakken. Dan pas kunnen Joden genezen van de ballingschap. Zo staat het duidelijk in de Bijbel.”

Genezing

“De westerse benadering neigt ertoe de dreigende problemen over het hoofd te zien. Ze ziet alleen wat ze wil zien. Het land bestaat uit dorens en Arabische olijfbomen. En dit kan echt niet langer meer zo. Het neerzetten van huizen en appartementsgebouwen zal het land, de grond, niet beter maken. De terugkeer uit de ballingschap was niet alleen maar om de Joden een nieuwe woonplaats te geven. Het beter maken van het land en het genezen van het volk is onderdeel van de terugkeer naar het Heilige Land."

Kogan is niet het type man dat genoeg heeft aan klagen en roepen om iemand die het probleem wil oplossen. Dus ging hij zelf aan het werk. Hij begon te experimenteren met permacultuur in de velden rond zijn huis in de Yishuv Ha’Daat gemeenschap. Een permacultuursysteem is een door de mens ontworpen ‘permanent land- of tuinbouw(eco-)systeem’ waarbij zon, water en wind worden geïntegreerd in de bodemstructuur van een stuk grond.

“Op dit punt was het een experiment of het concept werkte,” zei Kogan. “Ik wist niets over landbouw. Het was experimenteren. Ik werkte ver bij huis vandaan en moest lang rijden om er te komen. Met slechts de meest primitieve middelen zette ik een kleine boomkwekerij op. Niet alleen wist ik niet wat ik deed, maar ook mijn tijd en geld waren behoorlijk beperkt. Echter: het werkte, hoe dan ook!"

Aan de slag

Perma-cultuur vereist bomen, maar er waren geen bomen en hij kon het zich niet veroorloven de bomen die hij nodig had te kopen. Als hij de grond beter wilde maken, moest hij de bomen planten en ze laten groeien. De grond was echter bedekt met dorens en stenen. Dus toen Kogan thuis kwam van een dag werken in zijn kantoor, zo’n vijf jaar geleden, ging hij aan het werk met de keistenen waarop hij spijkerkoppen en hamerslagen losliet. De verbrijzelde keistenen moesten de nieuwe zaailingen beschermen.

Zijn pogingen hadden succes, en drie jaar geleden nam Israel365 News zijn visie over om het Land van Israël ‘beter te maken.’

Kogan begon met kleine projecten. Hij plantte 10 tot 20 bomen op verschillende plekken in Judea en Samaria. Met steun van de Israel365 gemeenschap kregen ze het voor elkaar om in hun eerste jaar 50 kleine projecten uit te voeren. Op elke plek werd eenvoudige druppelirrigatie aangelegd. Nog niet zo lang geleden zijn Kogan en Israel365 begonnen zich op grotere projecten te richten.“

“Het Joods Nationaal Fonds werkt op een heel andere manier dan wij,” legde Kogan uit. “Zij planten bijna uitsluitend grove dennen; dat is een soort waarmee de eerste pioniers begonnen. Een monocultuur van grove dennen maakt echter de grond niet beter. Ze voldeden in het begin, maar ze moeten nu vervangen worden. Ze zijn heel ontvlambaar en elke keer wanneer een Arabier een bos in brand steekt, gaat het hele bos in vlammen op.”

“Wij richten ons op eiken, johannesbroodbomen en andere soorten. Ze moeten zichzelf in leven houden en altijd iets hebben wat geoogst kan worden. Mensen moeten er profijt van hebben, want anders zullen ze de bossen niet bijhouden. Grove dennen bieden schaduw, maar dat is het dan. Ik probeer een heel ecosysteem op te zetten waar ook de aarde en de dieren in het wild en, natuurlijk, de Joodse mensen, deel van uitmaken.“

Een voorbeeld van een te oogsten product zijn de Tabor eikels die Kogan pas geleden oogstte van het Hadera bos. Gewoonlijk denk je niet aan eikels wanneer je een bos plant. "Ik durf erom wedden dat wanneer je eikels oogsten ziet zitten, en je een goed lopende verwerkingspijpleiding zou hebben, je het hele jaar zou kunnen leven van de verkoop van eikelmeel. En dat voor maar een of twee weken (hard) werken,” schreef Kogan op zijn Facebookpagina.

“Het Joods Nationaal Fonds plant niet op de plekken waar ik bezig ben. Zij staan niet achter de ‘heuveltopgemeenschappen’ in het Bijbelse hartland. Daar hebben zij hun redenen voor. Maar wij werken met mensen die van het land houden en die het willen bewonen ongeacht de omstandigheden.”

Druiven

Deze benadering kreeg haar hoogtepunt in het planten van een grote wijngaard in Kochav HaShachar in het stamgebied van Benjamin. Vanuit de wijngaard kun je de Jordaan vallei overzien.

“Het was uniek omdat we alleen wijnstokken gebruikten die hier vandaan komen,” verklaarde Kogan. “Dit zijn de in Israël inheemse Marawi druiven. Het is dezelfde druivensoort die gebruikt werd voor de wijn in de Tempeldienst.”

Kogans pogingen dragen op meerdere manieren vrucht. Hij merkte op dat verschillende jaren geleden zijn buren een beetje minachtend deden over zijn arbeid. Ze zeiden dat hij bezig was om tegen natuurkrachten te vechten. In het begin leek het daar ook wel een beetje op. Maar nu ziet Kogan dat zijn buren beginnen met het opruimen van de keistenen rondom hun woningen en buiten het hek rond de gemeenschap. Ook zij maken de grond klaar om te planten.

“Je kunt mensen niet overtuigen met woorden,” zei Kogan. “Maar bijna iedereen wordt overtuigd door daden.”

Ten gevolge van de beperkingen van het Shemita-jaar - dat het land een jaar braak moet liggen en niet bewerkt mag worden -  is Kogans werk nu verminderd. Maar hij is niet te stoppen. Hij heeft de gelegenheid aangegrepen om met watercultuur te experimenteren.

“Alles wat ik doe, is experimenteel. De resultaten zijn alle bedoeld voor Joden die de grond van het land en de natie willen genezen, beter maken,” zei Kogan. “Dit is de verbinding die we in de Bijbel zien. Hierop moeten wij ons vandaag richten.”

Dit artikel is geschreven door Adam Eliyahu Berkowitz, en stond 10 juni 2022 op de website van ISRAEL365 News. Vertaling: Evelien van Dis