Netanyahu maakte vooral duidelijk dat hij de IDF-operatie tegen het laatste bolwerk van Hamas in de stad Rafah gewoon zou laten doorgaan. Dit, nadat Biden had gezegd dat het voor hem een rode lijn zou zijn vanwege de meer dan 1 miljoen vluchtelingen daar. 

“Het is óf Israël, óf Hamas, er is geen tussenweg. We moeten die overwinning behalen. Dit is omdat Hamas zichzelf zal herstellen met de vier bataljons die ze in Rafah hebben en dan Gaza zal heroveren en het bloedbad van 7 oktober steeds zal herhalen”, zei Netanyahu in een interview met Fox News. 

Hij voegde eraan toe dat hij ,et Biden was overeengekomen dat Israël Hamas moet vernietigen. “We kunnen niet een kwart van het Hamas-terreurleger in takt laten. Dat zou gelijk staan aan de geallieerden die vanuit Normandië en Duitsland doortrokken en dan zouden zeggen "we laten een kwart van het nazileger in takt en trekken Berlijn niet binnen”, vertelde Netanyahu Fox News.

Biden gebruikte tijdens zijn State of the Union-speech het dodental dat Hamas opgeeft, nadat hij eerder had gezegd dat cijfer niet te vertrouwen. Dat was nadat Hamas het bloedsprookje de wereld had in geholpen dat de IDF 500 burgers had gedood bij een aanval op een ziekenhuis in Jabalya, aan het begin van de grondoorlog. Dit bleken er later minder dan 50 te zijn, en zij werden gedood door een raket van Palestijnse Islamitische Jihad die vanaf een kerkhof achter het al-Ahli ziekenhuis in Jabalya was afgeschoten en voortijdig landde op een parkeerplaats naast de kliniek.

Vandaag werd een onderzoek gepubliceerd waaruit inderdaad bleek dat Biden gelijk had toen hij vraagtekens zette bij de aantallen doden die Hamas opgaf. Men is daar nu mee opgehouden, omdat er bijna niets over is van het bestuurlijke apparaat van Hamas in Gaza. Het officiële Hamas dodental is nu 31.112. De overgrote meerderheid van hen zouden vrouwen en kinderen zijn. Dat was op zich al iets unieks in de moderne stedelijke oorlogsvoering, zeker als men in aanmerking neemt dat de terroristen voor 99 procent mannen zijn.

De cijfers van het Ministerie van Volksgezondheid van Gaza bevatten duidelijke tegenstrijdigheden, zegt Abraham Wyner, hoogleraar Statistiek en Data wetenschap aan de Wharton School van de Universiteit van Pennsylvania, en mededirecteur van de faculteit bij het Wharton Sports Analytics and Business Initiative.

In een doorTablet Magazine gepubliceerde analyse merkte Wyner op dat op basis van de eigen cijfers van het Gazaanse Ministerie van Volksgezondheid die in de eerste maand van het huidige conflict waren vrijgegeven, sommige beweringen over het aantal dagelijkse slachtoffers onmogelijk zijn, terwijl andere hoogst onwaarschijnlijk zijn.

Van 26 oktober tot en met 10 november publiceerde het Ministerie van Volksgezondheid dagelijkse rapporten over het aantal slachtoffers, met onder meer het aantal vrouwen en kinderen dat, naar verluidt, tijdens de gevechten omkwam.

Door beide af te trekken van het totale aantal dodelijke slachtoffers, kon Wyner ook het aantal mannen bepalen dat naar verluidt elke dag werd gedood.

Een vergelijking van de uitsplitsingen naar geslacht en leeftijd bracht een aantal zeer onwaarschijnlijke gevallen aan het licht, waarbij mannelijke en vrouwelijke sterfgevallen een omgekeerde relatie leken te vertonen.

Omdat het aantal mannelijke dodelijke slachtoffers zowel onder burgers als bij strijders ligt, wordt verwacht dat het aantal dodelijke slachtoffers onder kinderen, vrouwen en mannen in het algemeen samen zal stijgen en dalen, waarbij dagen van intensere gevechten de neiging hebben om in alle drie de gevallen tot meer slachtoffers te leiden. groepen en dagen van minder intense gevechten waarbij in alle groepen minder slachtoffers vielen.

Toch merkte Wyner een omgekeerde relatie op tussen de sterftecijfers tussen mannen en vrouwen, terwijl de aantallen voor kinderen grotendeels stabiel bleven. De discrepantie tussen het gelijkwaardige aantal sterfgevallen onder kinderen en de enorm uiteenlopende aantallen onder vrouwen, merkte Wyner op, is een “indirect bewijsstuk dat suggereert dat de cijfers niet reëel zijn.”

Nog suggestiever is echter het onverklaarbare patroon van sterfgevallen onder volwassenen, waarbij de geslachtscijfers enorm fluctueerden. Dat terwijl de sterftecijfers onder vrouwen de ene dag enorm stegen, om de volgende dag tot nul te dalen. Tegelijkertijd leken de cijfers onder mannen te stijgen op dagen dat het aantal sterfgevallen onder vrouwen laag was. en vice versa.

Op 30 oktober rapporteerde het Ministerie van Volksgezondheid van Gaza in totaal 304 doden tijdens de oorlog, waarvan 133 kinderen en nul vrouwen, waardoor er ogenschijnlijk 171 volwassen mannelijke slachtoffers vielen.

De dag ervoor waren echter alle 302 sterfgevallen vrouwen of kinderen. In feite was de uitsplitsing naar het aantal sterfgevallen die Hamas gaf in tegenspraak met het totale aantal sterfgevallen. Er werd gemeld dat 129 kinderen stierven, samen met 199 vrouwen, of 328 – 26 meer dan het totale dodental dat men opgaf. Dat zou ook veronderstellen dat geen (!) van de dodelijke slachtoffers die dag – terroristen of burgers – een man was.

Andere dagen weerspiegelden hetzelfde onwaarschijnlijke patroon: op 6 november werden 96 kinderen als overleden gemeld, terwijl geen enkele vrouw dood werd verklaard, terwijl 156 mannen als overleden werden vermeld.

Een dag later waren de cijfers vrijwel omgekeerd: 169 vrouwen werden gedood, terwijl slechts 4 mannen als gedood werden vermeld.

Op 31 oktober kwamen volgens cijfers van het Hamas ministerie van Volksgezondheid slechts zes mannen om bij de gevechten – een daling ten opzichte van 171 een dag eerder – terwijl het aantal omgekomen vrouwen steeg van 0 de dag ervoor naar 125.

‘Wat betekent dit alles bij elkaar genomen?’, schreef Wyner. Hoewel het bewijsmateriaal niet doorslaggevend is, is het zeer suggestief dat er een proces werd gebruikt dat geen of losjes verband hield met de werkelijkheid om de cijfers te rapporteren.”

“Hoogstwaarschijnlijk heeft het Hamas-ministerie willekeurig een dagelijks totaal vastgesteld. We weten dit omdat de dagelijkse totalen te consistent stijgen om reëel te zijn.”

“Vervolgens wezen ze ongeveer 70% van het totaal uit vrouwen en kinderen, waarbij ze dat aantal willekeurig van dag tot dag verdeelden. Vervolgens vulden ze het aantal mannen in, zoals bepaald door het vooraf bepaalde totaalaantal doden. Dit verklaart alle waargenomen gegevens.”

Hoewel de cijfers van het door Hamas geleide ministerie zeer verdacht zijn, is het inschatten van het werkelijke aantal burgerslachtoffers moeilijker, schrijft Wyner. Echter hij suggereert dat op basis van de schattingen van het Israëlische leger over verliezen door terroristen de verhouding tussen het aantal burgerslachtoffers en het aantal strijders waarschijnlijk “opmerkelijk laag is. ”, wat suggereert dat het 1,4 op 1 zou kunnen zijn, of zelfs zo laag als 1 op 1.