Veel staten (waaronder Israël) hebben in 1948 de Genocide Conventie ondertekend, om ervoor te zorgen dat een holocaust nooit meer zou plaatsvinden. De definitie van "genocide" onder de Genocide Conventie is: het doden of veroorzaken van ernstige schade of het op een andere manier proberen te vernietigen van leden van een nationale, etnische, raciale of religieuze groep, met de bedoeling om die groep als zodanig geheel of gedeeltelijk te vernietigen. De essentie van “genocide” is dus de intentie om een groep als zodanig te vernietigen. Wijdverspreide dood of vernietiging - hoe tragisch ook - betekent niet noodzakelijkerwijs dat er sprake is van genocide.

Dreiging

Op 7 oktober 2023 vielen Hamas en de Palestijnse Islamitische Jihad (PIJ) Israël binnen. Hamas en PIJ hebben (net als hun sponsor Iran) een duidelijk genocidaal doel: het uitroeien van het Joodse volk, als natie. Dit proberen zij al tientallen jaren. Hamasleiders hebben sinds 7 oktober herhaaldelijk verklaard dat ze van plan zijn Joden te blijven doden, alleen omdat ze Joden zijn.

Israël probeert deze dreiging te elimineren. Tragisch genoeg heeft dit geleid tot massale verwoesting in Gaza en het verlies van duizenden onschuldige Palestijnse levens. Maar het is geen genocide. Sterker nog, Israël heeft de afgelopen maanden laten zien dat het geen intentie heeft om de Palestijnen als zodanig te vernietigen. Volgens deskundigen overtreffen de inspanningen van het Israëlische leger (IDF) om Palestijnse levens te beschermen (terwijl Hamas probeert zoveel mogelijk Palestijnse slachtoffers te veroorzaken) die van elk leger in een vergelijkbaar conflict.

Uitspraak Internationaal Gerechtshof

En toch is het Israël, en niet Hamas, dat volgens de VN genocide zou plegen. Zoals de Israëlische rechter Aharon Barak zei, is dit "het toerekenen van de misdaad van Kaïn aan Abel". Hoe komt dat? Omdat, net zoals de nazi’s beweerden dat de Joden slecht zijn en het verdienen gestraft (en geëlimineerd) te worden, Israël door vele VN-lidstaten afgeschilderd wordt als inherent slecht en het verdient om gestraft (en geëlimineerd) te worden.

Deze antisemitische bewinden kregen de wind in de rug toen het Internationaal Gerechtshof (ICJ) op 26 januari 2024 zijn beslissing uitvaardigde over voorlopige maatregelen in de zaak die Zuid-Afrika tegen Israël had aangespannen. Zuid-Afrika voerde aan dat Israël genocide pleegt in Gaza. Israël hield vol dat het gewoon zijn recht op zelfverdediging uitoefende. Het Hof oordeelde dat het "aannemelijk" is dat de Palestijnen rechten hebben die beschermd worden door de Genocide Conventie. Velen hebben dat uitspraak geïnterpreteerd als zou het Hof hebben besloten dat Israël genocide pleegt (of zou kunnen plegen).

Maar het ICJ heeft niet geoordeeld dat Israël genocide pleegt, zelfs niet dat het waarschijnlijk is dat Israël genocide pleegt. Het Hof oordeelde simpelweg dat het aannemelijk is dat de rechten van de Palestijnen om beschermd te worden tegen genocide onder de Conventie vallen - een zeer lage drempel. Het Hof maakte heel duidelijk dat zijn beslissing betekende dat het nog niet bewezen is dat Israël genocide pleegt. Het was dus een procedurele, en geen inhoudelijke uitspraak.

Niet-bestaande werkelijkheid

Desondanks is deze uitspraak gebruikt door VN-organisaties en niet-gouvernementele organisaties (NGO's) om te beweren dat Israël wél genocide pleegt. Overheden worden door NGO’s zoals Amnesty en The Rights Forum onder druk gezet om de wapenleveranties aan Israël te staken en een onmiddellijk staakt-het-vuren in Gaza te eisen. De speciale VN-rapporteur voor Palestina (Francesca Albanese) heeft onlangs een rapport ingediend bij de VN-Mensenrechtenraad waarin staat dat er duidelijk bewijs is dat Israël genocide pleegt. Nicaragua heeft Duitsland aangeklaagd bij het Internationaal Gerechtshof, met het argument dat Duitsland door wapens te leveren aan Israël ook medeplichtig is aan het plegen van genocide. Dit gebeurt omdat er binnen de VN een juridische en feitelijke werkelijkheid is gecreëerd die niet bestaat.

Vooraf bepaalde conclusies

De VN worden gedomineerd door de Arabisch/islamitisch landen die beweren dat Israël nauwelijks mag bestaan. Ook de EU doet met dit narratief mee. Alle VN-instanties bedenken daarom juridische argumenten en verzamelen elk bewijs dat ze kunnen vinden om hun vooraf bepaalde conclusie te ondersteunen dat Israël een schurkenstaat is dat het internationaal recht schendt. Zoals de Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties (UNHRC), die een permanente onderzoekscommissie in het leven heeft geroepen om alleen Israël te onderzoeken en te vervolgen voor oorlogsmisdaden en andere schendingen van het internationaal recht. Of UNRWA, een VN-organisatie die alleen bestaat om Palestijnen in een permanente toestand van slachtofferschap te houden.

Het Internationaal Gerechtshof maakt deel uit van dat systeem. Het baseert zich uitsluitend op bewijs dat geleverd wordt door de UNHRC, UNRWA en andere VN-organisaties. Maar al deze VN-organisaties vertrouwen op hun beurt slechts op informatie van Hamas en andere vijanden van Israël. Ze negeren opzettelijk elk bewijs dat door Israël wordt geleverd, met het argument dat Israël onbetrouwbaar is. En zo creëren zij samen hun eigen werkelijkheid. Maar de realiteit is dat het Hamas, en niet Israël, is dat zich schuldig maakt aan genocide.