Sluiten

Zoeken.

Als de kade zich verder verwijdert, wordt de brug steeds lastiger overeind te houden

Door Opperrabbijn Binyomin Jacobs - 

27 juli 2022

Dagboek Jacobs

Het boeken van een vliegticket is zo’n beetje een fulltime job, speciaal als je je vergist met de datum. Dat geschiedde mij dus. Omdat er in november een symposium zal zijn van de EJA – European Jewish Association in Krakau op een dinsdag met op woensdag een bezoek aan Auschwitz en hoe eerder geboekt, hoe goedkoper het tarief, had ik dus netjes mijn boeking gedaan. Toen bleek echter dat het symposium op maandag begint en dus niet op dinsdag. Verknalde tijd: een hele ochtend. Maar uiteindelijk is alles wel gelukt. Nog niet gelukt is het herstel van mijn beeldscherm-computer in mijn auto. Kennelijk een verkeerd knopje ingedrukt met als resultaat dat niets meer werkte. Ook dat probleem heb ik ten dele weten op te lossen.

Wat lastiger op te lossen is, is de groeiende toename van anti-Joodse beïnvloeding. In het Nederlands Dagblad, het dagblad dat in het land der dagbladen het meest religieus christelijk is, las ik: Israël hoofdschuldige in conflict door compromisloze houding van zionisten. Natuurlijk mag er kritiek zijn op het beleid van de Israëlische politiek. Maar waarom een totaal eenzijdig ongenuanceerd artikel? Beseft het ND dat hiermee antisemitisme wordt gekweekt, want zionisten zijn Joden en Joden zijn zionisten?

Bruggen bouwen

Wel of niet de redactie benaderen, vroeg ik mezelf af. Maar verder dan het mezelf afvragen ben ik niet gekomen. Het is voor mij een schrijnende tegenstrijdigheid. Enige tijd geleden verscheen een verklaring vanuit de kerken met een schuldbelijdenis over de houding van de kerk in het verleden tegenover het Joodse volk. Er is nog geen jaar voorbij of zo’n artikel verschijnt. Zijn er protesten gekomen vanuit de christelijke wereld tegen het verschijnen van dit in mijn optiek zorgwekkende artikel? En ik maar bruggen bouwen en bruggen bouwen en bruggen bouwen... Maar, zo denk ik verdrietig, als de kade zich verder en verder verwijdert, wordt de brug steeds lastiger overeind te houden.

Een van de redenen van de verwoesting van de Tempel was het ontbreken van wederzijds respect en acceptatie.

We bevinden ons in de zogenaamde drie weken. De periode tussen het begin van het beleg om Jeruzalem dat drie weken later leidde tot de verwoesting van de Tempel zo’n 2500 jaar geleden, is een periode van rouw. Maar uitsluitend rouwen en terugblikken is interessant en kweekt historisch besef, maar het is niet voldoende. Er moeten - zoals bij alle Joodse wetten, gebruiken en geschiedenissen - vertaalslagen worden gemaakt naar het heden.

Wederzijds respect

Eén van de redenen van de verwoesting van de Tempel was het ontbreken van wederzijds respect en acceptatie. En dus dient daaraan gewerkt te worden, ook door het Nederlands Dagblad dat in zijn vaandel dagelijks heeft staan: Nederlands dagblad - christelijk betrokken. Ik vraag me af of 'Israël hoofdschuldige in conflict door compromisloze houding van zionisten' onder die christelijke betrokkenheid valt. Weet het ND dat in Bethlehem het aantal aldaar wonende christenen aanzienlijk is afgenomen sinds Bethlehem onder het gezag valt van de Palestijnse Autoriteit en niet meer onder het gezag van die 'compromisloze Zionisten'? Verder wil ik er geen woord meer aan wijden omdat ik vrees dat het tot dovemansoren is gesproken.

Paracetamolletje

Ik denk liever vol vreugde en dankbaarheid terug aan de sjabbat die we in Almere doorbrachten vanwege de 50ste verjaardag van onze schoonzoon, Moshe Stiefel, de rabbijn van Almere. Gisteravond had hij er nog een farbrengen aan gekoppeld, een chassidische bijeenkomst, maar helaas voelde ik me niet echt lekker en ben met een paracetamolletje al hoestend mijn bed ingedoken om er vandaag, woensdag, weer helemaal tegen te kunnen. Nu even een pauze, het is 8:00 uur ’s ochtends. Ik heb al 20 minuten lernen met mijn lernmaatje achter de rug. Nu het ochtendgebed. En daarna dat storende christelijke artikel uit mijn hoofd proberen te krijgen: een nieuwe dag met zeker ook weer nieuwe uitdagingen. Tot straks!

En terwijl ik “tot straks” nog geen seconde geleden heb neergeschreven belt Rabbijn Mendel Cohen. Natalia, 48 jaar oud, echtgenote en moeder van Bogdan (12 jaar) en David (10 jaar), is overleden. Mendel heeft kunnen regelen dat ze op het Joodse deel van de begraafplaats in Marioepol ‘tot het stof der aarde’ terugkeert, haar laatste rustplaats heeft verkregen, te midden van een verwoestende oorlog. Een kleine daad in een grote wereld! Of misschien juist een grote daad in een kleine wereld? Ik ga voor het laatste.

Opperrabbijn Jacobs houdt sinds het begin van de coronatijd een dagboek bij voor het Joods Cultureel Kwartier. NIW publiceert deze bijzondere stukken twee keer per week.

Jacobs website

De auteur

Opperrabbijn Binyomin Jacobs

Opperrabbijn Binyomin Jacobs werd in 1949 in Amsterdam geboren. Hij staat bekend als een bruggenbouwer en is een veelgevraagd spreker.

Doneren
Abonneren
Agenda