Voordat we vertrekken, spreken Koen en zijn vrouw Ira de groep nog toe. Koen zegt: “Om wat voor reden jullie ook naar huis, naar Israël gaan, de Almachtige heeft dit eeuwen geleden al gesproken door middel van Zijn profeten: ‘Ik heb het Joodse volk verstrooid over de hele aarde, maar op een dag zal Ik hen allemaal terugbrengen, één voor één. Ze zullen komen uit het Noorderland en uit de rest van de wereld’” (zie Jeremia 31:8).

Daarnaast benadrukt Koen dat ook niet-Joden betrokken zullen zijn bij de terugkeer van de Joden naar het Beloofde Land, zoals de profeet Jesaja al profeteerde: “Zo zegt de Heere HEERE: Zie, Ik zal Mijn hand opheffen naar de heidenvolken, naar de volken zal Ik Mijn banier omhoogsteken. Dan zullen zij uw zonen in de armen brengen, en uw dochters zullen gedragen worden op de schouder” (Jesaja 49:22).

Vooral dat laatste raakt mij: dat God ons, en ook mij als niet-Jood, wil gebruiken om Zijn uitverkoren volk terug te brengen naar huis. Op deze dag mag ik die profetieën letterlijk voor mijn eigen ogen in vervulling zien gaan. Wat leven we in een gezegende tijd.

Aangekomen op het vliegveld scheiden onze wegen zich weer. Zij, de vijftien olim en de twee meegekomen katten, vertrekken richting Israël, terwijl wij het vliegtuig instappen naar Nederland. Mijn hoofd en hart zijn vol van alle indrukken van de afgelopen dagen. Ik heb zo ontzettend veel gezien, gehoord en meegemaakt. Ik had het voorrecht om omringd te zijn door mensen met enorme kennis van het land, de geschiedenis en natuurlijk de projecten van Christenen voor Israël in Oekraïne. Ik heb daar ongelooflijk veel mogen leren.

Voor mij was het de eerste keer in Oekraïne. Van dichtbij heb ik mogen zien en horen wat deze verschrikkelijke oorlog met mensen doet. De eindeloze Oekraïense vlaggen op de begraafplaatsen die de oorlogsgraven markeren, de levensgrote foto’s van jongens van mijn leeftijd die hun leven moesten geven voor hun vaderland, de pijn en het verdriet in de ogen van mensen, het puin van kapotgeschoten huizen – overal is de oorlog zichtbaar.

Tegelijkertijd waren er ook lichtpuntjes van hoop. Die mochten we eveneens zien, wat het extra bijzonder maakte om juist in deze week van Chanoeka daar te zijn: het feest dat draait om licht in de duisternis. Ik heb ontzettend veel liefde mogen ervaren. Mensen die hun huizen openstelden, een gastvrijheid die geen grenzen kent. Mensen die zich inzetten voor vluchtelingen en olim. De onvermoeibaarheid en liefde waarmee mensen, en in het bijzonder ons team in Oekraïne, zich inzetten voor hun medemens, is ontroerend en hartverwarmend om te zien.

We blijven hopen en bidden dat eens het licht voor altijd de duisternis zal overwinnen, ook in Oekraïne.

Renske is deze week met haar collega Marijke Terlouw in Oekraïne om het werk van Christenen voor Israël te bezoeken. Voor de website houden ze beiden regelmatig een dagboek bij.

Wilt u ook bijdragen aan de terugkeer van Joden naar het Beloofde Land? Dat kan! Klik op onderstaande knop voor meer informatie over dit project of om te doneren.