Een democratisch gekozen parlement (Knesset), regering en Minister President. Zo’n staatsvorm bestond nog niet in bijbelse tijden. Waarom eigenlijk dat onderscheid tussen volk en Staat? Wij maken toch ook geen onderscheid tussen het Nederlandse volk en de Staat der Nederlanden? De achterliggende gedachte is dat men wel verbonden wil zijn met het Joodse volk, maar niet met het leiderschap van Israël. Want Israëls leiderschap zou een slecht beleid voeren. En daar willen veel christenen niet mee verbonden zijn. Heel merkwaardig. Ook vreemd dat die vraag wel gesteld wordt t.a.v. het Nieuwe Testament, maar niet t.a.v. het Oude Testament.

Is het Nieuwe Testament dan iets meer Gods Woord dan het Oude? En wat betreft slecht beleid: de koningen Saul, David en Salomo waren wèl door God aangewezen en benoemd, en vermeld in de Bijbel. Toch waren ook zij bepaald niet volmaakt in hun beleid. David mocht zelfs de tempel niet bouwen, omdat hij teveel bloed aan zijn handen had. Toch noemt de Bijbel hem ‘een man naar Zijn hart’(1 Sam. 13:14).

Ondanks Gods kritiek op Israëls leiderschap was Hij wel met hen verbonden. Ze maakten immers deel uit van Gods volk. De Bijbel spreekt veelvuldig over een toekomstige terugkeer van het Joodse volk naar Israël. Straks als Jezus terugkomt en Zijn Koninkrijk aanbreekt, zal Hij de grote Koning worden die wel volmaakt is. Geen parlementaire democratie meer straks, maar een koninkrijk. Tot die tijd echter heeft dat Joodse volk bij zijn terugkeer wel leiderschap nodig. Anders wordt het in Israël een chaos, een anarchie. Nog geen bijbels leiderschap, maar wel leiderschap dat bestaat uit mensen die allemaal horen bij dat Joodse volk. Het onderscheid is dus gekunsteld en heeft bedenkelijke bedoelingen.