Overal waar de Palestijnen een machtsbasis vestigden, leidde dat tot maatschappelijke ontwrichting en geweld. Geen wonder dat Gazaanse Palestijnen nu als vluchtelingen in de Arabische wereld nergens welkom zijn.

De ongemakkelijke waarheid

In 2017 verscheen van de Israëlische schrijver Assaf Voll Een geschiedenis van het Palestijnse volk: van de oudheid tot de moderne tijd. Het heeft 120 blanco pagina’s, werd een bestseller, maar werd door de Palestina-lobby als ‘racistisch’ betiteld en van de markt gehaald.

De ongemakkelijke waarheid zo groot als een koe mocht niet zichtbaar blijven.

UNESCO

Kort daarna had Israëls toenmalige onderminister van Buitenlandse Zaken Tzipi Livni in de Knesset een confrontatie met Arabische Knessetleden over het door UNESCO typeren van Joods heilige plaatsen als ‘Palestijns erfgoed’.

Daarbij hield ze een Bijbel in de ene hand en Volls boek in de andere en zei:

“Ik adviseer UNESCO en de Arabische Knessetleden om deze boeken te lezen: de Bijbel die het verhaal van het Joodse volk vertelt en Assaf Volls nieuwe bestseller. […] Die is leeg, want de Palestijnen hebben geen koningen en geen erfgoed.”

Palestijnse identiteit is strijdmiddel

Op 31 maart 1977 gaf de met het Syrische regime verbonden PLO-topman Zuheir Mohsen (1936-1977) een interview aan Trouw, waarin hij het volgende zei over het concept van een Palestijnse identiteit en een ‘Palestijnse staat’:

“Tussen Jordaniërs, Palestijnen, Syriërs en Libanezen bestaan er geen verschillen. Alleen maar om politieke redenen onderschrijven wij zorgvuldig onze Palestijnse identiteit. Het is namelijk van nationaal belang voor de Arabieren om het bestaan van de Palestijnen aan te moedigen tegenover het zionisme.

Ja, het bestaan van een aparte Palestijnse identiteit is er alleen om tactische redenen. De stichting van een Palestijnse staat is een nieuw middel om de strijd tegen Israël en voor de Arabische eenheid voort te zetten.”

Provincie Palestina

In het interview wordt ook de uitspraak van Israëls voormalige premier Golda Meir aangehaald: “Er bestaat geen Palestijns volk”. In een opiniestuk schreef Meir later:

“Toen ik in 1921 naar Palestina kwam – tot het eind van de Eerste Wereldoorlog een desolate, dunbevolkte Turkse provincie – waren wij, de Joodse pioniers, de Palestijnen. Zo werden wij door de wereld genoemd.”

Pas na de opkomst van de Palestijnse Bevrijdingsbeweging PLO (die Israël moest vernietigen) werd het ‘Palestijnen label’ door de Arabieren overgenomen, om voor een kunstmatig volk een kunstmatige relatie met de Joodse landstreek Palestina te leggen.

Arabische en niet-Arabische migranten

Slechts een deel van de Palestijnen is ‘autochtoon’ en leeft in tribale verbanden, maar het merendeel stamt af van Arabische en niet-Arabische immigranten met een veelheid aan achtergronden, die vanaf het tweede deel van de negentiende eeuw uit andere delen van toen nog het Turkse rijk naar de grotendeels onbewoonde landstreek Palestina migreerden. Deze migratie was het gevolg van het in die tijd economisch ontsluiten van Palestina, door westerse invloed en Joodse immigratie.

De afkomst van veel ‘Palestijnen’ blijkt uit familienamen, zoals Al-Masri (‘de Egyptenaar’), Al-Kurdi (‘de Koerd’), Tamimi (de van het Arabisch Schiereiland afkomstige bedoëienenstam Banū Tamīm) en Bushnaq (‘Bosniër’). Maar volgens de doctrine van hun leiders (onder wie de Egyptenaar [sic!] Yasser Arafat) zijn zij als collectief de oorspronkelijke bewoners.

Interessant in dit verband en dat van de gebeurtenissen sinds 7 oktober, is de Bijbelse voorspelling dat Israël in de eindtijd geteisterd zal worden door een kunstmatig volk: “Daarom zal Ik hen tot naijver verwekken door wat geen natie is, door een dwaas volk zal Ik hen krenken” (Deuteronomium 32:21).

Palestijns-Arabische ontheemden

Na het door de Arabische landen en de Palestijnse Arabieren verliezen van hun eerste vernietigingsoorlog tegen Israël (1947-1949) bevonden ruim 700.000 Palestijns Arabische ontheemden en vluchtelingen zich buiten de grenzen van de Joodse staat: in de Gazastrook, Jordanië, Libanon en Syrië. Dat ‘Palestijnse vluchtelingenvraagstuk’ is kunstmatig in stand gehouden: als wapen tegen Israël.

De vluchtelingen van toen en hun miljoenen nakomelingen werd een in werkelijkheid niet bestaand ‘recht op terugkeer’ in het vooruitzicht gesteld en er werd zelfs een speciale VN-organisatie voor opgericht: UNRWA. Deze organisatie was en is samen met de PLO en andere doodsvijanden van Israël verantwoordelijk voor het politiek en religieus radicaliseren van hele generaties ‘Palestijnen’ in hun nieuwe woongebieden. Dat heeft door de decennia heen tot bloedige ongelukken geleid.

Burgeroorlogen

In september 1970 had de PLO in Jordanië een staat in een staat gevestigd en brak een burgeroorlog uit. Die eindigde een jaar later met de verdrijving van de PLO en haar achterban naar Libanon. Ook daar vestigden de Palestijnen een steeds sterker wordende machtsbasis en brak uiteindelijk een burgeroorlog uit. In 1982 werd de PLO ook uit Libanon verdreven en naar Tunesië ‘verbannen’.

Een deel van de Palestijns-Arabische diaspora (ongeveer 350 duizend personen) verplaatste zich naar Koeweit, waar men onder leiding van Arafats PLO een vijfde kolonne werd die de Iraakse inval van 1990 ondersteunde. Na de bevrijding van Koeweit (1991) werd het merendeel van deze bevolkingsgroep gedeporteerd.

Onder de Oslo-akkoorden mocht de PLO zich in 1994 verplaatsen naar de ‘Palestijnse gebieden’ in het land van Israël, waaronder de Gazastrook. Ook dat werd een drama, vanwege de fundamentele onbetrouwbaarheid van Israëls ‘vredespartners’, die onophoudelijke bloedige terroristische offensieven tegen de Joden begonnen. In 2007 werd de PLO met geweld door Hamas uit Gaza verdreven en werd het gebied een feitelijke staat.

Hamas is onderdeel van de Moslimbroederschap en vormt om die reden een directe bedreiging voor de stabiliteit van het aangrenzende Egypte. Dat land houdt daarom de grenzen gesloten voor de overwegend met jihadistisch gedachtengoed gehersenspoelde Gazanen die de oorlog tussen Israël en Hamas willen ontvluchten. Ook elders in de Arabische wereld zijn zij - door de Arabische wereld en UNRWA gehersenspoeld - om vergelijkbare redenen niet welkom.

Dit artikel verscheen eerder in onze maandkrant Israël Aktueel. Word gratis abonnee en ontvang binnenkort de eerste krant thuis!