Wat moet de reactie van Nederland daarop zijn: erkenning van de staat Palestina, het boycotten van Israël en het nemen van andere maatregelen tegen het land en het volk. Gaza is en wordt het verkiezingsitem in Nederland. Worden daar de politieke partijen straks op afgerekend door de kiezer?

Het is eigenlijk onvoorstelbaar dat we in Nederland zo ver zijn weggezonken. Alles wordt omgedraaid. Vorige week stond ik bij de Tweede Kamer met een banner met daarop de tekst ‘Laat Israël niet vallen’. Er was ook een anti-Israëldemonstratie op dat moment aan de gang. Veel mensen in het rood en met zogenaamde Palestijnse vlaggen kwamen op mij af. Het ergerde hen dat ik daar stond, laten we zeggen bij het hart van de democratie om een stem voor Israël te laten horen.

Soms zeiden ze alleen maar: het is een schande dat je hier staat, kindermoordenaar, maar soms kwam het tot iets van een gesprek. Zoals een mevrouw die zich breed oriënteerde op wat er gebeurde door het nieuws van de NOS op de voet te volgen. Verder was ze een trouwe lezeres van de Volkskrant en NRC. Volgens haar was het naast de genocide op de Palestijnen een groot schandaal dat de Maccabi-supporters vorig jaar een pogrom uitvoerden tegen moslims in Amsterdam.

Ik stond even te knipperen met mijn ogen. Hoe kan het zijn dat mensen zich zo moedwillig beet laten nemen. Er is inderdaad sprake van de wil om een genocide te plegen. Maar dan door Hamas, Iran, Hezbollah en Jemen om Israël te vernietigen. 7 oktober 2023 wordt zelfs, zoals ik onlangs las in Humo, een veelgelezen Vlaams weekblad, de dag dat Israël Gaza binnenviel in plaats van de dag dat Hamas Israël binnenviel en 1200 Israëliërs bruut vermoordde. En zo is 7 november 2024, de nacht dat Jodenhaters de Maccabi-supporters aftuigden in Amsterdam, verdraaid tot een pogrom tegen de moslims.

Als christen mogen we staan voor de waarheid. Afgelopen zaterdag las ik op Nu.nl als hoofdartikel dat honden en katten in Gaza het zo slecht hebben door de oorlog. Elke dag weten ze zoals vele andere nieuwssites minimaal twee keer per dag iets vreselijks te melden over zogenaamde wandaden van Israël in Gaza. Gisteren nog de “journalist” Anas al-Sharif die door Israël zou zijn vermoord. Op andere Arabische media zag ik een foto voorbijkomen uit de tijd dat deze “journalist” geknuffeld werd door de aanstichter van de 7 oktober-aanval op Israël, Yahya Sinwar. Dus gewoon een medeterrorist van Hamas die Israël had gedood. Maar de gemiddelde Nederlander moet iets anders geloven, anders klopt het narratief niet meer.

De zogenaamde hongersnood in Gaza, waar de media al sinds 2007 over spreekt, moet diep indalen in ons brein. De miljoenen verhongerde baby’s en kinderen in Soedan in de afgelopen jaren moeten vooral in de doofpot blijven.