Volgens de Israëlische ambassade in Wenen is deze prijs bedoeld om personen en organisaties in Oostenrijk te eren “die door hun prestaties een buitengewone bijdrage hebben geleverd aan de verbetering van de betrekkingen tussen Israël en Oostenrijk”. Het is ook “een blijk van dankbaarheid voor het feit dat zij Israël in deze moeilijke tijden hebben gesteund”.

Marie-Louise Weissenböck is “al vele jaren een stem van morele duidelijkheid en moed” en “een voortrekker in de strijd tegen antisemitisme, tegen desinformatie en voor een beter begrip van de geschiedenis van Israël, zijn democratische waarden en de uitdagingen waarmee het land wordt geconfronteerd”.

De prijs werd uitgereikt tijdens een receptie ter gelegenheid van de 77e verjaardag van de onafhankelijkheid van Israël door de Israëlische ambassadeur in Oostenrijk, David Roet.

In haar speech zei Marie-Louise het volgende:

Wat een grote eer om een Israel Friendship Award te ontvangen.

Ik ben diep geraakt, vereerd en zeer geïnspireerd. Hartelijk dank!

Mijn vriendschap met Israël gaat al heel lang terug.

Ik ben opgegroeid in Zuid-Afrika met veel Joodse vrienden, aangezien bijna al mijn pianoleraren Joods waren. Mijn eerste Joodse pianoleraar had 40 leerlingen, waarvan er 38 Joods waren. Door hen kreeg ik inzicht in het Jodendom, de Joodse cultuur en het Joodse gezinsleven, en ik herinner me nog heel goed hoe bevoorrecht ik me voelde – het was niet alleen maar interesse, het raakte me diep.

Er was ook een levendige uitwisseling tussen Zuid-Afrikaanse en Israëlische musici, waardoor ik ook op jonge leeftijd meer over Israël heb kunnen leren.

Toen ik in 1980 naar Oostenrijk verhuisde, waren er weinig mogelijkheden om Joodse vrienden te maken. Het Joods Museum was nog niet heropend, de Israëlische ambassade was een fort en er waren geen “Tage der offenen Tür” in de IKG.

Ik bad dat als ik ooit de kans zou krijgen om een bruggenbouwer te zijn tussen christenen en Joden, om de dialoog tussen Joden en niet-Joden te bevorderen, ik me daarvoor beschikbaar zou stellen. Om een lang verhaal kort te maken: dit bracht me ertoe om, met de hulp van mijn man, in 2008 Christen an der Seite Israels in Oostenrijk op te richten.

Ik heb het voorrecht om deze organisatie sindsdien te leiden en wil bij deze gelegenheid mijn geweldige team bedanken voor hun steun.

Op basis van mijn ervaringen in mijn jeugd weet ik geen beter tegengif tegen antisemitisme dan onderwijs (vooral historisch en cultureel) en persoonlijke ontmoetingen. Daarom vind ik het van vitaal belang om groepen Oostenrijkers mee te nemen naar Israël – om met eigen ogen te zien, te proeven en te ervaren.

De kern van deze reizen is om zoveel mogelijk mensen in het land te ontmoeten, hun verhalen te horen en naar hun gedachten te luisteren, om zo inzicht te krijgen in het Israëlische perspectief. Door dialoog kunnen veel vooroordelen en bedenkingen worden weggenomen en kan inzicht worden verkregen in de complexiteit van het leven in de enige democratie in het Midden-Oosten.

Deze reizen zijn sinds 7 oktober 2023 nog belangrijker geworden. Ik herinner me dat ik vorig jaar in mei een groep jongvolwassenen meenam. Toen we langzaam over het terrein van het Nova Festival liepen, beseften ze plotseling: ik had daar kunnen zijn – als zij daar waren geweest, hadden zij het kunnen zijn. De omvang van wat er die dag was gebeurd, drong pas daar en dan tot hen door.

Er is innerlijke betrokkenheid voor nodig om de waarheid te erkennen.

En het wordt duidelijk dat Israël het recht – en de plicht – heeft om zich te verdedigen.

De meningen kunnen verschillen over de vraag of het beleid van Israël verstandig is of kans van slagen heeft. Maar het recht van de staat Israël om onafhankelijke beslissingen te nemen over zijn vitale nationale veiligheid kan en mag niet worden ontkend.

De waarheid is dat als de islamitische landen en de rest van de wereld gewoon het recht van het Joodse volk zouden accepteren om als natie (samen met de niet-Joden in hun midden) binnen veilige grenzen te leven, het conflict in het Midden-Oosten in een oogwenk voorbij zou zijn.

Ik sta hier vandaag niet alleen voor mezelf, maar voor duizenden christenen die in vriendschap en solidariteit achter Israël staan.

Mogen de gijzelaars morgen naar huis terugkeren, Hamas verslagen worden en de vrede hersteld worden.

Om met de woorden van Yuval Raphael te spreken:

Een nieuwe dag zal aanbreken – moge het spoedig zijn.

Dank u wel en Am Israel Chai.