Op 12 mei brachten we families naar onze schuilplaats in Kiev om de volgende dag vroeg te vertrekken. Echter, enkele uren voor vertrek werd de vlucht geannuleerd. Raketten uit Gaza waren gevaarlijk dicht in de buurt van de luchthaven in Tel Aviv terechtgekomen. Ik had dit zelden gezien, zoiets gebeurt bijna nooit. Ook de vlucht van 20 mei werd geannuleerd, omdat het te gevaarlijk was. Uiteindelijk zijn bijna 200 olim op 26 en 27 mei naar Israël gebracht.

In Oekraïne haalden we met onze busjes families uit verschillende plaatsen op en brachten we hen naar Kiev. Uit de plaats Lviv vertrok een oude Joodse dame, die dertig jaar voor een Joodse hulporganisatie had gewerkt. Ze besefte op haar hoge leeftijd dat ze haar laatste jaren bij haar kinderen en kleinkinderen in Israël door wilde brengen. Het was een emotioneel afscheid, na jaren van samenwerking.

Naar huis

Een ouder en arm Joods echtpaar uit Bershad vertrok ook naar Israël. Ze kregen regelmatig voedselpakketten van ons en waren lid van de plaatselijke oude lemen synagoge van Bershad. Ze vertelden: “Jullie hebben altijd trouw voedselpakketten gebracht en veel gesproken over de terugkeer. Het sprak ons eerst helemaal niet aan. Maar door omstandigheden stonden we voor de keuze om alija te maken. We herinnerden jullie woorden en vanaf toen is het snel gegaan. We mogen nu voorgoed de diaspora (verstrooiing, red.) verlaten, nadat onze voorouders eeuwenlang in sjtetls in Oekraïne hebben gewoond. Bedankt voor jullie hulp, waardoor wij nu naar Israël kunnen gaan!”

We reden naar Zuidoost-Oekraïne, bijna achthonderd kilometer van Kiev verwijderd, om olim op te halen en naar het vliegveld te brengen. We haalden Olga op, samen met haar kleindochter, diens man en achterkleinkind. Een ander gezin van drie personen reed ook mee. Onderweg naar Kiev vertelde Olga ons dat ze afstamt van de Karaïtische Joodse gemeenschap.

Na de verwoesting van de Tweede Tempel zou er een groep Joden via Griekenland op het schiereiland de Krim zijn terechtgekomen, waar ze eeuwenlang hebben gewoond. Tegenwoordig zijn er nog ongeveer tweeduizend Karaïtische Joden op de Krim en in Zuidoost-Oekraïne overgebleven. In Israël zijn dit er ongeveer veertigduizend, die in Jeruzalem een eigen synagoge hebben. Olga liet ons een paar foto’s zien van haarzelf in traditioneel Karaïtische klederdracht.

Alle busritten (inclusief nachtritten) met de olim verliepen vlekkeloos. Nadat we iedereen bij het vliegveld hadden geholpen met hun bagage, namen we voorgoed afscheid. Onze taak was volbracht. De nieuwe olim moeten na aankomst eerst tien dagen in quarantaine, voor ze kunnen beginnen aan het integratieproces.

Veel tijd om uit te rusten is er niet, want de volgende weken staat er weer genoeg op de planning. We zullen veel mensen naar de ambassade brengen en jongeren naar het Joods agentschap. Deze jongeren bereiden zich voor op een speciaal ‘alija-studeerprogramma’, wat in september hoopt te beginnen.

Het is bijzonder om te lezen wat er in Jesaja 60:21 staat:

Bid mee dat alle nieuwe olim, die net uit Oekraïne zijn aangekomen in Israël, met succes hun integratieproces de komende maanden zullen doorlopen!