Maar het was in de nacht van afgelopen woensdag op donderdag dat ik hem toch weer naar het ziekenhuis moest brengen. Om 12.55 uur belde ik Hatzolah, en om 1.00 uur was het kleine appartement van mijn schoonouders al gevuld met 9 paramedici en 2 verplegers.

Poerim in het ziekenhuis

Eenmaal in het ziekenhuis aangekomen kreeg mijn schoonvader meteen een eigen bed en ‘kamer’ toegewezen op de eerste hulp totdat hij in de ochtend naar de oncologie-afdeling kon worden gebracht. Aanvankelijk wilden ze hem de zondag voor Poerim alweer ontslaan, maar uiteindelijk moest hij Poerim toch in het ziekenhuis doorbrengen. Een grote teleurstelling voor iedereen en helaas niet precies wat wij hadden verwacht van zijn eerste Poerim in Israël.

Licht in de duisternis

Ondanks alle stress is een van de grootste voordelen van de voortdurende ziekenhuisbezoeken en verblijven van mijn schoonvader de mogelijkheid om de pure goedheid van het Joodse Volk te zien. Hij -en zelfs wij, als familie- werd, en wordt namelijk nog steeds, letterlijk van alle kanten overspoeld met chesed (liefdadigheid).

Voor zijn eerste lange ziekenhuisverblijf werd mijn schoonvader, op de derde nacht van Chanoeka, in het Hadassa-Ein Karem ziekenhuis opgenomen. Hij moest daar ongeveer een maand blijven. Chanoeka-Kaarsen aansteken in de gemeenschappelijke ruimte van de oncologieverdieping was iets dat je moet zien om het te geloven. Leden van de meest conservatieve chassidische groeperingen kwamen samen met Chabad sjloechiem (afgezanten), liberale Joden, seculiere Israëli's, en wie er ook maar op de oncologie-afdeling aanwezig was, om de menora aan te steken, te zingen en het feest samen te vieren. Helaas mocht mijn schoonvader zijn kamer niet uit. Maar toch waren de liedjes, de gebeden en warme zegen-spreuken nog steeds te horen in zijn kamer; en bezoeken van volslagen vreemden leken niet op te houden. Elke dag kwamen er mensen langs om patiënten op te vrolijken, met ze te zingen, met ze te praten of gewoon om kleine cadeautjes en lekkernijen te brengen.

Nooit honger 

Het verblijf in een ziekenhuis is met name zwaar: stress, angst en soms honger spelen hier allemaal een grote rol. Terwijl de patiënt eten krijgt van het ziekenhuis, krijgen de mensen die hem vergezellen dat niet. En hier komt de grote chesed (liefdadigheid) van willekeurige mensen om de hoek kijken. De tientallen liefdadigheidsorganisaties, en gewoon 'gewone' individuen met een goed hart die het ziekenhuis elke dag bezoeken, doen er alles aan om de patiënten en hun families te helpen deze periode goed door te komen. En ik moet zeggen dat ze dit echt doen op de best mogelijke manier.

Het is mijn oprechte wens dat de lezer nooit een idee zal hebben van wat het betekent om een aantal maanden -of zelfs weken- in een ziekenhuis te moeten blijven. Je hebt geen dag en geen nacht. Je wordt verteerd door zorgen om het lot van je geliefde terwijl je tegelijkertijd met hem moet praten over zijn toestand, en je niet eens zeker weet wat morgen zal brengen. De klok van het ziekenhuis is totaal anders dan de klok in de ‘buitenwereld’. En bovenal zijn de exorbitante prijzen van de voedselmachines en restaurantjes voor de meeste mensen simpelweg onbetaalbaar (om nog maar te zwijgen over de moeilijkheden voor degenen die strict-koosjer eten nodig hebben).

Naast de orthodox-Joodse groepen die patiënten opvrolijken met live muziek en zang, zijn er verschillende organisaties en zelfs individuele mensen die elke dag -behalve op Sjabbat- komen met warme maaltijden, bereid volgens de hoogste kosjere standaarden. Dit zijn viergangenmaaltijden met een voorgerecht, soep, hoofdgerecht en een toetje. Maar ze brengen het niet alleen voor de patiënten; ze brengen het ook voor degene samen met hen zijn. Iemand zei mij ooit dat het meestal juist de familieleden zijn die afvallen en en zwakker worden in het ziekenhuis. Zij vergezellen de patiënt namelijk de hele dag, hebben de zorg voor hem en eten zelf amper. Dankzij al deze chesed zorgt men ervoor dat niemand honger lijdt in het ziekenhuis.

Maar natuurlijk blijft de Sjabbat nog altijd de heiligste dag van de week. En precies daarom is er nog een liefdadigheidsorganisatie die enorme traditionele Sjabbat-maaltijden organiseert in een speciale eetzaal; voor iedereen die behoefte heeft aan zo’n maaltijd. Ze bieden zelfs gratis privé slaapkamers aan voor familieleden van ziekenhuispatiënten. Dus ook al zijn op Sjabbat alle winkels in het ziekenhuis gesloten, betekent dit niet dat men honger hoeft te hebben. Integendeel! Er is altijd genoeg eten, zelfs voor degenen die zich aan de hoogste koosjere standaard houden.

Maar doordeweeks zullen mensen ook honger hebben. Daarom is er een speciale kamer in Hadassa Ein Karem, opgezet voor het welzijn van patiënten en hun families, en volledig onderhouden door donatiegelden. Deze kamer is altijd gevuld met verse versnaperingen en drankjes onder de strengste koosjere supervisie; brood, sandwiches, cakes, koekjes, puddingen, salades, soepjes, koude en warme dranken, snoepjes, chips, en nog veel meer. Er is een koelkast met maaltijden en zelfs een magenetron. En natuurlijk is alles ook hier gratis; enkel bedoeld voor ziekenhuispatiënten en hun familieleden.

Niet alleen eten

Maar het is niet alleen qua voedsel dat er een overvloed aan liefdadigheid is. Voor kankerpatiënten en hun families is het meer dan alleen de ziekte waarmee ze te maken hebben. Alleen al in de eerste paar weken hebben wij heel veel uitgaven gehad aan openbaar vervoer en taxi's heen en weer van het ziekenhuis. Totdat we via een buurman van een andere non-profitorganisatie hoorden die kankerpatiënten vervoer naar ziekenhuizen aanbiedt. Deze organisatie heeft honderden vrijwilligers die om de beurt mensen gratis rondrijden. En dus worden wij -ongeacht de tijd- sindsdien altijd opgehaald wanneer we het maar nodig hebben. Er zijn zelfs moeders die hun kinderen door deze geweldige vrijwilligers naar de kinderopvang laten brengen omdat zijzelf in het ziekenhuis moeten zijn.

Medische hulp

Vanaf het moment dat we mijn schoonvader de eerste keer met spoed naar het ziekenhuis moesten brengen, kregen we het telefoonnummer van een Jiddisch-sprekende chassidische medisch adviseur, die in het ziekenhuis werkte, en er alleen is om mensen te helpen. Vanaf het begin zat hij bovenop mijn schoonvader’s behandeling en zorgde hij ervoor dat hij de best mogelijke medische hulp kreeg van de allerbeste doktoren van het ziekenhuis. Hij was degene die mij constant belde om mij updates door te geven over wat er precies gaande was. Wat er ook geregeld moest worden, regelde hij voor ons. En aangezien Israël een groot beaurocratisch doolhof is, was dit echt een grote redding. Toen mijn schoonvader eenmaal was overgeplaatst naar de oncologie-afdeling, en een van Israëls meest gevraagde oncologieprofessoren hem onder zijn hoede nam, gaf deze medisch adviseur de hele zaak over aan een andere non-profitorganisatie die gespecialiseerd is in de behandeling van oncologie-patiënten.

In een wereld waar cruciale medische beslissingen moeten worden genomen, effectieve behandelplannen moeten worden opgesteld, medische rekeningen moeten worden betaald en gevechten met verzekeringsmaatschappijen op elk moment worden gevoerd is het heel erg eenzaam en verwarrend voor families die hier opeens in gegooid worden. De organisatie die ons nu helpt is een bekende naam binnen de ultraorthodoxe gemeenschap; voor talloze families hebben ze al een cruciale rol gespeeld om deze eenzaamheid en verwarring weg te nemen door hoop, verlichting en steun te bieden door hen de middelen te geven om te overleven.

Deze organisatie staat elk individu bij tijdens elke stap van het proces, in welke taal ze maar het meest vertrouwd zijn -of het nu Jiddisch, Hebreeuws of Engels is. Men biedt een scala aan diensten aan kankerpatiënten en hun families, waardoor we de best mogelijke medische zorg kunnen krijgen. Denk hierbij met name aan onder andere medische verwijzingen en ondersteuning, en premies voor ziektekostenverzekeringen en medische subsidies; waardoor patiënten een bredere toegang krijgen tot wereldwijde oncologen en leiders op het gebied van kankerbehandeling. En nogmaals, is dit alles zonder maar enige kosten voor de patienten. Het enige doel van deze organisatie is om de uitdagingen van deze ziekte aan te pakken, de medische behandeling te vergemakkelijken, en de zorg voor deze ziekte draaglijker te maken. We danken Hasjem elke dag voor deze grote zegen, want de waarheid is dat we zonder hen echt niet weten wat we zouden hebben gedaan.

Hasjem navolgen

Bij het zien van al deze verbazingwekkende chesed -liefdadigheid- kan ik niet anders dan een overweldigende trots voelen om deel uit te maken van het Joodse volk. De Joodse Geleerden hebben duizenden pagina's en miljoenen woorden besteed om ons te laten zien hoe we chesed moet doen. Zij hebben ons geleerd dat chesed als-het-ware in onze natuur ligt omdat Hasjem zelf ook chesed doet, en wij slechts Zijn voorbeeld navolgen. Hasjem kleedde Adam en Eva, bezocht de zieken (Genesis 18:1), troostte de rouwenden (Genesis 25:11) en begroef zelfs de doden (Deuteromium 34:6). En dus, zoals onze Geleerden stellen: “De Thora begint en eindigt met chesed. Hoe zouden wij niet hetzelfde kunnen doen?”