De kerken verwijten Israël honger in te zetten als wapen. Geen enkel woord over de dagelijkse voedseltransporten van gemiddeld 300 vrachtwagens per dag, en de complexiteit rond de plunderingen van vrachtwagens door Hamas.

De kerken verwijten Israël “aanhoudende aanvallen op Palestijnen op de Westbank door gewelddadige kolonisten (...) vaak zonder enige aanleiding”. Geen enkel woord over de vele honderden aanslagen per jaar door Palestijnse terroristen op Joden die daar wonen, waardoor alle Joodse dorpen en steden al decennia beveiligd moeten worden en bewoners vaak tot op het bot getergd zijn.

Nog gekker wordt het als we lezen dat de kerken onze regering oproepen om “bij de Israëlische regering aan te dringen op wederzijdse vrijlating van de gijzelaars”. Hier worden twee grote denkfouten gemaakt die de ware intenties van deze kerken blootleggen. Allereerst worden met de aanduiding “wederzijdse gijzelaars” de door Israël gevangengenomen Palestijnen na een terroristische aanslag gelijkgesteld met de onschuldige Israëlische burgers die na verkrachting en verwonding met geweld zijn meegenomen naar Gaza en daar als gijzelaars of gedood zijn of in een tunnel zitten onder mensonwaardige omstandigheden. Dit overstijgt elke absurditeit. Ten tweede moet onze regering er blijkbaar bij Israël op aandringen dat de Israëlische gijzelaars worden vrijgelaten. Deze gijzelaars zitten toch bij Hamas? Waarom blijft Hamas in deze oproep geheel buiten schot?

Tot slot roepen de kerken op tot “stoppen met wapenleveranties aan Israël” en de “Palestijnse staat te erkennen”. Als Israël geen wapens meer zou hebben komt het einde van Israëls bestaan in zicht. Gelukkig is Israël niet afhankelijk van Nederland, maar de intentie achter deze oproep brengt wel een onsmakelijke geur.

Verschillende politici hebben de afgelopen weken verklaard Palestina te willen erkennen. Hamas is hen zeer erkentelijk voor deze steun en voelt zich zo gesterkt dat het minder toegeeflijk is geworden bij de onderhandelingen voor een staakt-het-vuren. Nu moeten deze kerken zo nodig meedoen met de erkenning van Palestina. Iedereen weet wat het betekent als de Westbank een Palestijnse staat wordt. Dan is Israël nauwelijks meer te verdedigen als Tel Aviv, Haifa en de luchthaven Ben-Gurion binnen schietafstand van terroristische groeperingen komen. De vele Bijbelteksten die spreken over het land dat God aan Zijn volk gegeven heeft en de bijzondere rol van Jeruzalem daarin, spelen bij deze kerken blijkbaar absoluut geen rol meer.

Dat de Palestijnse Hamas-leiders zo snel na hun pogrom van 7 oktober door de internationale gemeenschap op hun wenken bediend werden, hadden ze zelf misschien wel vermoed. Maar dat ze zelfs bemoedigd worden vanuit christelijke kerken in Nederland hadden ze wellicht nooit gedacht. Ze zullen er vast even stil en verlegen bij zijn.

Hoe triest dat deze kerken hun historisch en bijbels besef zijn verloren en het narratief overgenomen hebben van militante groepen die niet strijden om een eigen staat, maar strijden tegen het bestaan van Israël. Daarmee dragen deze kerken helemaal niets bij aan vrede, en laten ze Israël als hun oudste broeder als een baksteen vallen.

Moet je als christen achter Israël staan en moet je als christen de staat Israël steunen? Over deze belangrijke vragen maakten we twee explainers. Bekijk ze hier!