Met gepaste trots vertelt hij dat hij eind november uit dienst treedt. Vijf jaar lang heeft hij gediend in het Israëlische leger om zijn land te beschermen, waarvan ruim twee jaar met bijtekening. Hij heeft het ver geschopt in het leger en heeft vergaande verantwoordelijkheden. Een foto van ‘zijn’ tank wordt onder mijn neus gedrukt en hij vertelt over zijn tijd in het leger. Vol enthousiasme vertelt hij over zijn plannen voor het komende jaar: ‘Eerst een paar maanden reizen en dan studeren.’

Het leger bestaat uit vrouwen en mannen. Iedereen moet vanaf 18 jaar zijn of haar aandeel leveren in de verdediging van het land. Vrouwen dienen twee jaar en mannen twee jaar en acht maanden. Daarnaast moet elke man tot 45 jaar een reservedienstplicht vervullen van ongeveer een maand per jaar. Hoe is het om als achttienjarige in dienst te gaan en je dienstplicht te vervullen? Ik vroeg dit aan de man uit het bovenstaande stukje. Hij vertelde mij het volgende:

‘Ik herinner het mij als de dag van gisteren dat ik het leger in moest. Ik was jong, kwam net van school waar ik vooral chaos veroorzaakte in plaats van dat ik iets leerde en ik was totaal onvolwassen. Ik vond dat ik er niet klaar voor was om in dienst te gaan en mijn land te beschermen. Al snel bleek dat ik mij daarover niet druk had hoeven maken want het leger drilde mij er wel klaar voor. Van een losbandige tiener naar strikte discipline, het was een hele opgave voor mij en ik vond het behoorlijk heftig. Gedurende mijn dienstplicht groeide ik als mens. Ik leerde mijzelf kennen en werd heel snel volwassen. Ik heb veel dingen gezien en meegemaakt waar ik nu niet teveel over wil en kan vertellen maar deze dingen hebben mij gevormd als mens.’

Hij vertelt zijn verhaal met enige emotie in zijn stem. Hij heeft hard gewerkt voor de bescherming van zijn land. Hij vertelt mij dat niet alle jongeren zo positief zijn over het leger. Hij begrijpt dat wel: ‘Wij zien het als het weggeven van de mooiste jaren van je leven. Jullie gaan reizen en studeren en wij lopen vertraging op door de dienstplicht die wij moeten vervullen.’ Maar ondanks deze vertraging tekende hij na zijn dienstplicht van 2 jaar en 8 maanden toch bij en gaf hij nog eens 2,5 jaar extra aan het leger. Waarom?

Ik voel mij verplicht mijn land te beschermen. Mijn ouders, grootouders en overgrootouders vochten voor dit land en hebben dit land opgebouwd vanuit het niets. Ik kan niet anders dan hun werk voortzetten en dit land beschermen voor de toekomstige generatie. Uiteraard geef ik mooie jaren van mijn leven aan het leger maar ik zie dit niet als weggooien. Ik heb veel geleerd, mijzelf ontwikkeld en ik ben klaargestoomd voor de toekomst. Ik ben dankbaar dat ik mag wonen in Israël en dat ik mijn bijdrage heb mogen leveren.’