Jihadtaal

Volgens veel van de berichtgeving in Nederland en elders is de verschrikkelijke “geweldsspiraal” van de afgelopen week veroorzaakt door Israel. Omdat de Israelische politie nota bene tijdens de ramadan de moskeeën op de (Joodse) Tempelberg “bestormd” zou hebben, en omdat Palestijnen in “bezet Oost-Jeruzalem” uit hun huizen zouden worden “gegooid” om plaats te maken voor “Joodse kolonisten”. Zelfs De Telegraaf, toch geen anti-Israelische krant, beweerde dat laatste nog tot op vrijdagmiddag 14 mei.

Deze zowel versimpelde als totaal onjuiste weergave van de realiteit vormde voor Hamas en de PLO, en met op de achtergrond het mullahregime in Teheran, een perfecte aanleiding om grootschalig geweld tegen Israelische burgerdoelen te (laten) plegen en dat te rechtvaardigen. En het bood de Turkse dictator Erdogan het ideale decor om op te roepen tot het door de moslims veroveren van de hoofdstad van de Joodse staat. Erdogan’s ongehoorde jihadtaal heeft het Nederlandse Jeugdjournaal en de andere westerse media niet gehaald, En ook niet zijn onverhulde oproep aan moslims om zelfmoordaanslagen te plegen in westerse landen die Israel wel goedgezind zijn. Oostenrijk, dat de Israelische vlag op het parlementsgebouw hees, is zo’n land. Maar wees gerust: Nederland niet.

De Jeruzalemse kwestie

Het gaat bij de Jeruzalemse kwestie om een (nog niet uitgevoerd) gerechtelijk bevel tot ontruiming. De huisuitzetting betreft illegale Arabische bewoners van Joodse woningen in een Joods stadswijkje van de Israelische hoofdstad (‘Sjimon HaTsadik’) dat in 1947 en 1948 door de Arabieren etnisch werd gezuiverd van Joden. Na de Zesdaagse Oorlog van 1967 viel het weer in Israelische handen.

Na decennia van juridische procedures heeft de Israelische rechter nu dan eindelijk de eigendomsclaims van de Joodse eigenaars toegewezen. Dat moment viel ongelukkig samen enkele andere brisante zaken: het einde van de ramadan (altijd een onrustige periode) en de daadkrachtige reactie van de Israelische politie op een reeks andere door Arabieren veroorzaakte geweldsincidenten in de Israelische hoofdstad.

Een week eerder was bovendien een vilein anti-Israelisch rapport verschenen van Human Rights Watch. Die organisatie wordt gefinancierd door de rabiaat anti-Israelische (Joodse) miljardair George Soros. In het recente HRW-rapport wordt Israel valselijk als een ‘apartheidsstaat’ neergezet. Soros financiert ook andere anti-Israel-organisaties, waaronder onderdelen van de BDS-beweging die Israel met een economische boycot wil wurgen. Wie de anti-Israelische praktijken van Soros tegen het licht houdt, zoals het Nederlandse Kamerlid Martin Bosma, wordt door de vijanden van Israel al snel beschuldigd van antisemitisme. Maar dat terzijde. Het valse HRW-rapport verschaft de vijanden van Israel een prachtige legitimatie om de Joodse staat als systematische en racistische agressor af te schilderen -- en bijgevolg Arabisch geweld tegen Israel als legitiem ‘verzet’ te kunnen typeren.

Alles bij elkaar dus een ontbrandbare mix van zaken.

Onderliggende oorzaak geweld

Het is belangrijk het volgende te benadrukken:
1. het gerechtelijke bevel tot ontruiming was alleen de perfecte aanleiding, maar niet de oorzaak van het geweld.
2. Er is helemaal geen sprake van een ‘geweldsspiraal’, maar van een belaagde Joodse staat die zich rechtmatig verdedigt tegen systematische terroristische agressie.

De onderliggende oorzaak van het geweld is de nooit opgegeven ambitie van de PLO, Hamas, de Islamitische Jihad en Iran , alsook de Turkse moslimbroeders van Erdogan, om de Joden met geweld uit Jeruzalem en de rest van het Land van Israel te verdrijven. Of hen collectief om het leven te brengen. Dat streven wordt macaber weerspiegeld door de Arabische/islamitische pogroms die sinds een week binnen de ‘Groene lijn’ woeden. In de nabij Ben Gurion Airport gelegen Joods-Arabische stad Lydda (Lod), waar Joden twee-derde van de bevolking uitmaken en Arabieren een-derde bijvoorbeeld, werden Joden door Arabische bendes aangevallen en werden vier synagogen in brand gestoken. Talloze Joden moesten onder politiebegeleiding hun huizen ontvluchten. Ook in andere ‘gemengde steden, zoals Jaffo, Akko en Haifa, en in de Negev woedden anti-Joodse progroms, of werden Joden mishandeld (zoals in Jeruzalem). Maar het onvermijdelijke Joodse tegengeweld werd in de media daarmee op één lijn gesteld. Alsof ook in dat opzicht sprake was van een ‘geweldsspiraal’.

Het georganiseerde anti-Joodse geweld van Arabische ‘Israeli’s’, die daarmee laten zien dat zij de Joden uit de Joodse staat willen verdrijven of hen vermoorden, is volgens veel Israeli’s nog gevaarlijker dan de raketten van Hamas.

Israël kwetsbaar?

Velen zullen de Arabische/islamitische vernietigingsambitie echter als volstrekt onrealistisch betitelen. Israel is immers een sterke staat, met een supermoderne krijgsmacht. Het land beschikt zelfs over kernwapens. Maar we hebben de afgelopen week kunnen zien dat Israel in meerdere opzichten ook heel kwetsbaar is. En die kwetsbaarheid denken de vijanden van de Joodse staat militair en politiek te kunnen uitbuiten en te kunnen vergroten. Tot Israel het niet meer aankan.

Kenmerkend in dit verband is een interview met de plaatsvervangend commandant van de Iraanse Revolutionaire Garde, Hoessein Salami, dat vorige week donderdag door verschillende Iraanse media werd gepubliceerd. Daarin zei Salami dat er slechts één grote operatie ‘met domino-effect’ voor nodig is om Israel te vernietigen. Hij beweerde dat Israel slechts een klein landje is, dat economisch, sociaal, politiek en militair in verval is geraakt. En op hulp van de VS hoeft Israel volgens hem onder Joe Biden ook niet meer te rekenen.

Salami heeft inderdaad op enkele punten ‘een punt’. De Joodse staat verkeert al jaren in een politieke crisis. Op dit moment ziet het er zelfs naar uit dat de bevolking dit najaar voor de vijfde keer in korte tijd naar de stembus moet. Maar de geschiedenis leert dat het volk van Israel de gelederen sluit als het wordt aangevallen, politieke crisis of niet. En het effect daarvan wordt denkelijk door Salami c.s. onderschat.

De politieke kosten voor Israel liggen eerder in de internationale dimensie. Opnieuw moet de geterroriseerde en met vernietiging bedreigde Joodse staat zich verweren tegen valse en groteske beschuldigingen over het begaan van oorlogsmisdaden. Niet alleen tegenover het Internationaal Strafhof, maar ook in de VN en in de verhouding met de Europese Unie en de lidstaten daarvan. En ondanks het onweerlegbare feit dat het Israelische leger bij haar verdedigingsacties alles doet ter voorkoming van het vallen van burgerslachtoffers. Men waarschuwt de vijand zelfs voorafgaand aan sowieso al precies gerichte bombardementen.

De kosten van de oorlog

Dat Israel economisch in verval zou zijn geraakt, zoals Salami beweert, is natuurlijk overdreven, maar dat het land economisch kwetsbaar is kan niet worden ontkend. Dat wordt door het nieuwe geweld nog eens onderstreept. De massale beschietingen van Israëlische burgerdoelen hebben de door de COVID-crisis al gehavende economie een nieuwe klap toegebracht. Niet alleen vanwege de materiële schade en de verloren arbeidsproductiviteit, maar ook door enorme kosten die een oorlog nu eenmaal met zich meebrengt. Het verlies voor de particuliere sector wordt geschat op bijna een half miljard euro per week. De directe militaire kosten betreffen nu vooral de mobilisatie van reservisten en het massaal inzetten van het Iron Dome antiraketsysteem en de luchtmacht.

De salarissen van reservisten (meer dan zevenduizend man op 14 mei, mogelijk een veelvoud als het conflict voortduurt) moeten geheel worden gecompenseerd door de nationale verzekeringsbank. De Iron Dome raketten, die inkomende projectielen met 90 procent kans op succes onderscheppen, kosten zo’n 55 duizend euro per stuk. Er zijn er tot op 14 mei al duizenden afgeschoten. Ook de inzet van gevechtsvliegtuigen en artillerie is vanzelfsprekend extreem kostbaar.

De tweede kwetsbaarheid is militair, en vooral daar is de aandacht van de planners in Teheran, Gaza en RamAllah natuurlijk op gericht. Israel verkeert militair beslist niet in staat van verval, zoals Salami beweert, maar de machtsverhouding met de vijand is weldegelijk aan het verschuiven. Sinds de vorige oorlog, in 2014, hebben de terroristische organisaties in Gaza hun raketarsenalen en militaire infrastructuur sterk verbeterd. Op Arabische tv-zenders gingen Hamasleiders er openlijk prat op dat hun raketten worden gefinancierd en geproduceerd door Iran.

Menselijk schild

Gevaarlijker nog dan wat in de Gazastrook gebeurt is de militaire opbouw van Hezbollah, de feitelijke machthebber in Libanon. Naar verluidt beschikt die door Iran gefinancierde en bewapende terreurorganisatie over meer dan 130 duizend (!) raketten, waarmee geheel Israel kan worden bestreken.

Net als in de Gazastrook staan die wapens midden tussen de burgerbevolking. En ze hebben als enig doel de Joodse staat met massale beschietingen te verwoesten, genocide te plegen. De internationale gemeenschap en de VN-vredesmacht UNIFIL hebben niets gedaan om die misdadige militarisering van Zuid-Libanon tegen te houden. Ook Nederland niet.

Het door Hamas en Hezbollah inzetten van de eigen bevolking als menselijke schild is in twee opzichten winstgevend. Ten eerste weerhoudt het de Israelische strijdkrachten van het een volledige preventie inzet. Israel houdt zich in om burgerslachtoffers te voorkomen en waarschuwt zelfs voor aankomende aanvallen. Het tweede winstpunt voor de vijand betreft juist de onvermijdelijke burgerslachtoffers. Die worden bij elke gelegenheid (we hebben al wat gevechtsrondes achter de rug) door Hamas en Hezbollah triomfantelijk  rondgedragen, gefotografeerd en aan de internationale pers getoond als bewijs voor de Joodse bloeddorst en immoraliteit. De Joodse apartheidsstaat vermoordt logischerwijs zonder scrupules weerloze Arabische burgers. Hoe meer des te beter. De Joden zijn net zo erg als de nazi’s, erger nog: omdat juist Joden toch beter zouden moeten weten? Zo’n misdadige Joodse staat zou toch niet moeten bestaan?

Tweefronten-oorlog

Intussen maakt men zich in Israel zorgen over de mogelijkheid van een tweefronten-oorlog, waarbij ook Hezbollah reusachtige aantallen raketten op Joodse steden en infrastructuur gaat afvuren. Zowel Hamas als Hezbollah wordt door Iran gecontroleerd. Het is voor die actoren, en voor het islamistische regime in Turkije, een heilige plicht om de Joodse staat te vernietigen. Dat is onderdeel van hun mohammedaanse eindtijdsscenario. En dat brengt ons om de militaire kwetsbaarheid van Israel.

Als Hamas en Hezbollah in korte tijd gezamenlijk hun arsenalen op Israel gaan afvuren is het uitgesloten dat de Israelische luchtverdediging daar adequaat tegen kan optreden. Israel heeft een beperkt arsenaal peperdure Iron Dome ’onderscheppingsrakketten’, misschien tienduizend. En die zijn voor 90 procent succesvol. De afgelopen week bleek Hamas daar al op in te spelen, door honderden raketten tegelijkertijd af te vuren en de Israelische afweer getalsmatig te overweldigen. En dus raakte een flink deel van hun raketten Israelische burgerdoelen en kritieke infrastructuur. Het is niet moeilijk te bedenken wat de vooruitzichten zijn van barrages van tienduizenden projectielen op geheel Israel, op de petrochemische industrie in Haifa, de steden, de autowegen, de vliegvelden, de Knesset.

Het is met die geplande overweldigingsmethode op meerdere fronten (bijvoorbeeld ook nog vanuit Syrië en Jemen en rechtstreeks vanuit Iran), en een gelijktijdige Arabische superpogrom tegen de Joden in hun eigen Joodse staat, dat de vijanden van Israel denkelijk alsnog de eindoverwinning willen behalen.

Alleen de Beschermer van Israel kan in zo’n scenario nog uitkomst bieden.