“In 2006 maakte ik alia, samen met mijn ouders. Ik was toen 19 jaar oud. We komen uit een Joods dorp in het Gojjam District. Toen ik klein was, liep ik ’s morgens anderhalf uur naar school en na schooltijd weer terug. Het was geen makkelijke weg, er waren veel heuvels en rivieren met sterke stromingen. Het zorgde ervoor dat ik fysiek sterk werd.

Raar kastje

Toen ik jong was, was er één radio voor ons hele dorp. Met zijn allen, oud en jong, zaten we om dat rare kastje waar stemmen uitkwamen en muziek. Zo hoorde ik over de successen buiten Ethiopië van Ethiopische langeafstandlopers, zoals Haile Gebreselassi (één van de meest succesvolle langeafstandslopers aller tijden, red.) en andere beroemdheden. Zij brachten medailles mee terug naar huis, wat bewonderde ik hen.

Ze werden door de bevolking verwelkomd met feesten en muziek, zo blij en trots waren we allemaal. Ik droomde ervan om dat ook mee te maken. Onze toekomst lag in Israël. Dat werd ons door mijn grootouders en ouders al van jongs af aan geleerd. We groeiden op met de zekerheid dat Israël ons thuisland was en dat we daar op een dag zouden wonen.

Ik wilde atleet worden, dat was en bleef mijn grote droom. Maar ik maakte weinig kans, want wie zou mij nou ontdekken in dat kleine dorp waar we woonden. Ook was daar geen coach, geen opleiding, dus besloot ik zelf te gaan hardlopen en te zorgen dat ik een goede conditie opbouwde.

Toen we emigreerden, kwam ik terecht op de oelpan in Nazareth Illit, waar ik Hebreeuwse les kreeg. Daar vertelde een immigrant uit Oekraïne dat hij een marathon in Jeruzalem ging lopen. Het hoofd van de oelpan schreef ons in. Het was mijn eerste wedstrijd ooit en mijn resultaat bleek gemiddeld. Het was voor mij het begin van mijn carrière.

Verrassingen

Hardlopen heeft mijn leven veranderd, het is spiritueel en mentaal, je moet uitdagingen overwinnen, je hebt strategie nodig om het te voltooien, maar er zijn ook veel factoren en onzekerheden die je niet in de hand hebt. Het enige wat je weet, is hoe de marathon zal beginnen, maar je weet nooit hoe het afloopt, en wie de eersten aan de finish zijn, zo’n avontuur zit vol verrassingen.

In momenten van pijn denk ik bij mezelf dat dit voorbij gaat, geen pijn duurt eeuwig. De race wordt extreem moeilijk na 36 km, dus ik blijf de kilometers tellen, ik denk aan mijn uiteindelijke doel, en ik zeg tegen mezelf, nog 1 km te gaan, ik zeg het keer op keer totdat ik de finish bereikt heb.

Tijdens een marathon in Tiberias ontmoette ik mijn huidige coach. Hij zag mogelijkheden in me en sindsdien traint hij me. Soms twee of drie keer per dag. Ik ren gemiddeld 170 kilometer per week. Haile Gebreselassie is nog steeds mijn grootste inspiratiebron.

Olympische Spelen

In 2021 zal ik Israël vertegenwoordigen tijdens de Olympische Spelen. Wat ben ik daar trots op. Het is een droom die uitkomt, een eer, als ik de eerste Ethiopische Israëli wordt die van de Olympische spelen thuiskomt met een medaille. Dan zal ik huilen.”

Girma zoekt nog sponsors. U kunt hem daarbij helpen door zijn naamsbekendheid te vergroten. Like zijn Facebookpagina.