Sluiten

Zoeken.

Een sprankje hoop voor Syrië

Door Joanne Nihom - 

16 december 2016

mqdefault (99)

De feestdagen naderen. Onze christelijk Arabische buurdorpen zijn er al een maand klaar voor. Alles is ondergedompeld in kerstsferen. Vanmorgen reed ik door een van die dorpen. Prachtige, romantische etalages. Veel kerstmannen, kerstbomen en flikkerende lichtjes. In de auto had ik de radio aanstaan. Het nieuws. Weer een paar honderd doden in Syrië..

Het land ligt zo dichtbij en toch voelt het zo ver weg. Al jaren vindt daar een onbeschrijfelijk menselijk drama plaats. Het gaat niet meer over voor of tegen, wie of wat. Niets of niemand lijkt daar tot een oplossing te komen. Ondertussen sleept dit drama zich voort. Een donkere tunnel zonder enig licht.

“We halen ze, behandelen ze, verwennen ze zoveel als we kunnen, en helaas moeten we ze dan weer terugbrengen.”

Maar er zijn kleine grote sprankjes hoop. Zoals Moti Kahana, een Israëlische philantropist. “Een bezoek aan Yad Vashem in 2010 bracht een verandering in mijn leven. Nooit meer, nooit meer. Ik kreeg het niet uit mijn hoofd. Nooit meer? Maar intussen voltrok zich bij een van onze buurlanden een genocide. Stilzitten en niets doen was voor mij geen optie meer. Syriërs zijn mensen zoals jij en ik. Hun kinderen zijn zoals onze kinderen. Ze houden van film, voetbal en een leuk leven. Zij hebben alleen het ongeluk dat ze daar zijn geboren en ik hier.”

Moti verkocht zijn bedrijf en stichtte samen met een aantal Amerikaanse zakenlui Amaliah, een non-proft organisatie. “We zoeken aandacht voor het Syrische drama en helpen gewonden Syriërs.” Sinds een aantal maanden zorgt de stichting dat er een paar keer in de week een bus met gewonde Syriërs, vooral vrouwen en kinderen, naar Israël rijdt. Ze krijgen daar een gratis medische behandeling en worden geholpen in een dagkliniek net over de grens.

“We halen ze, behandelen ze, verwennen ze zoveel als we kunnen, en helaas moeten we ze dan weer terugbrengen. Of het kleine of grote verwondingen zijn, onze doktoren zorgen voor wonderen.” Duizenden Syriërs weten Amaliah inmiddels te vinden en benaderen hen via social media voor hulp. Facebook, WhatsApp, Viber.

“Voor veel van hen is het verwarrend. Wie is hun vriend, wie is hun vijand. De Syrische regering die hun vriend zou moeten zijn, blijkt hun vijand te zijn. Terwijl Israël, hun officiële vijand, ze helpt.” Voor Moti is het een dagtaak. “Er is zoveel werk. Mensen denken dat de situatie in Syrië zo erg is dat je niets meer kan doen. Dat maakt me kwaad. Je kan altijd wat doen. Zorg dat familie, vrienden en kennissen horen over het drama daar. Zorg dat het bekend wordt. Iedere minuut vallen daar doden. Hele generaties kinderen die alleen maar oorlog kennen groeien daar op. Ons streven is om in 2017 meer dan tienduizend gewonden te helpen. Een druppel op de gloeiende plaat, maar het is beter dan niets doen.”

www.amaliah.org

joannenihom-cirkel

De auteur

Joanne Nihom

Onze journaliste Joanne Nihom woont al enige jaren in Israël. “Israël is voor mij thuiskomen, onderdeel zijn van een ongelofelijke uitdaging. Israël is voor mij het land, de zee, de...

Doneren
Abonneren
Agenda