Toch, ondanks dat vrijwel iedere vrouw in Israël werkt, is het niet echt een feministisch land en hebben de meeste vrouwen geen idee hoe geëmancipeerd ze zijn, vooral als je het vergelijkt met veel Europese landen”, vertelde socioloog dr. Orna Sasson-Levy me ooit in een interview dat ik met haar had.

“Ten eerste is er de socialistische geschiedenis van het land; de eerste pioniers, vooral uit Rusland die met hun revolutionaire ideeën kwamen. Zowel vrouwen als mannen moesten werken. Daarnaast is de cultuur in Israël nog steeds traditioneel en conservatief en dat vrouwen minder verdienen dan mannen is geen groot issue.

En dan zijn er economische redenen. Wil je in Israël rondkomen dan heb je twee salarissen nodig. En, last but not least is er de invloed van het leger. Aan de ene kant is dat een erg patriarchale en vrouwonvriendelijke omgeving. Aan de andere kant geeft het vrouwen mogelijkheden, functies en verantwoordelijkheden die ze in de gewone maatschappij waarschijnlijk nooit hadden gekregen.”

Israël is het enige land ter wereld dat dienstplicht kent voor zowel mannen als vrouwen. Yael, een eenentwintigjarige Amerikaanse, werd geboren in Israël. Haar ouders verhuisden toen ze nog heel klein was naar Amerika.

“Iedere zomer brachten we in Israël door, op bezoek bij familie. Na mijn middelbare school was het een logische stap om het leger in te gaan. Ik wilde iets doen voor mijn land, onderdeel zijn van de cultuur, van het Jodendom.”

Yael.

Ze koos er voorom in een gevechtseenheid te gaan en volgde ook een opleiding tot verpleegkundige. Ze zwaait de scepter over ongeveer honderd soldaten en voert gevaarlijke missies uit. “Ons werk is niet makkelijk, maar aan het eind van de dag, als we levens hebben gered, dan weet ik waarom ik hier ben. In de unit wordt geen verschil gemaakt tussen mannen en vrouwen, iedereen doet precies hetzelfde. Het geeft me een goed gevoel dat de mannen me vertrouwen en me het gevoel geven dat we gelijk zijn.”

Ook Zohar (60, architect) was verpleegster in het leger. “Ik heb er geleerd op eigen benen te staan. Als ik kijk naar mijn vriendinnen in Europa die niet zo’n periode in hun leven hebben gehad, dan zie ik grote verschillen. Zij kijken anders tegen het leven aan. Vaak wordt gezegd dat Israëlische mannen macho’s zijn, vooral na hun legertijd. Ik herken dat niet, ook niet bij onze vrienden. Bij ons thuis zijn de taken eerlijk verdeeld. Dat moet ook wel want we hebben beiden een fulltime job.”

Nurit (40, accountant) diende twee jaar in het leger en werkte in de helikoter-hangar waar ze verantwoordelijk was voor het gereedschap. “Ik vond het leger destijds een verspilling van mijn tijd. Maar als ik nu, jaren later, terugkijk op die periode, realiseer ik me dat het me in positieve zin heeft veranderd. Ik zou het zo weer doen. Ik kreeg zelfvertrouwen, leerde al heel jong verantwoordelijkheid nemen en zelfstandig te denken en dat heeft me later geholpen bij mijn studie en het vinden van een goede baan.” Alleen thuis wil het nog niet zo lukken. “Mijn echtgenoot komt uit een traditioneel gezin waar de vrouw het huishouden runt. Ik houd er niet van om dingen te forceren, dus pas ik me aan.”