na de Uittocht uit Egypte trokken de Joden weg uit de slavernij op weg naar de berg Sinai om de Tien Geboden te ontvangen. Maar waren ze al rijp om de Bijbel, het Woord van de Eeuwige, tot zich te nemen? Ieder mens is een product van zijn of haar opvoeding.

Ieder mens wordt beïnvloed door de samenleving waarin hij of zij zich bevindt. Na de negatieve invloeden van de Egyptische cultuur gedurende honderden jaren, moesten de Joden van toen een proces van spirituele zelfreflectie doorstaan. Negenenveertig dagen zelfonderzoek, zichzelf bekijken, de diverse karaktereigenschappen van zichzelf onder het vergrootglas leggen en waar nodig: correctie! En dan op de vijftigste dag de ontmoeting met G’d op de berg Sinai.

Ieder jaar weer tellen de Joden de negenenveertig dagen tussen Pesach, Uittocht uit Egypte, en het Wekenfeest, de dag waarop herdacht wordt hoe meer dan 3300 jaar geleden het Joodse volk bij de berg Sinai stond en Mozes de berg beklom. Zelfreflectie, jezelf eerlijk en oprecht in de ogen durven kijken en waar nodig hard optreden om jezelf te verbeteren: dat is de periode van het jaar waarin wij ons nu bevinden en die ‘de Omertijd’ wordt genoemd.

Als wij kijken naar de Nederlandse scholen, naar de inburgeringcursussen, naar de AZC’s en naar de opvoeding die we thuis aan onze kinderen geven, dan zien wij dat er van alles wordt overgedragen aan kennis. Maar hoe staat het met zelfreflectie? De spiegel die wij onszelf moeten voorhouden? De correctie van de negatieve gevoelen in onszelf?

De eerste vraag die G’d stelde aan Adam was: “Waar ben je?” Beseffen wij dat die vraag voortdurend ook aan ons wordt gesteld? Waar ben ik? Waar sta ik in dit leven? Hoe gaat het met mij?

Onder de leerlingen van de beroemde Rabbi Akiva was een sterfte uitgebroken. Op de 33ste dag van de Omer stopte die sterfte. Waarom die sterfte? Deden zij iets verkeerd? Alle leerlingen waren stuk voor stuk grote geleerden met ieder zijn eigen specifieke begaafdheden. Zulke grote geleerden, zulke goede mensen: waarom dan toch brak er een plaag uit onder hen?

Gebrek aan wederzijds respect! Ieder dacht gelijk te hebben, zag alleen zijn eigen weg en weigerde om zich in het denken van de ander te verplaatsen. En dat was hun fout. Juist als groot geleerde, hadden zij de potentie en de verplichting om ook de andersdenkende te kunnen begrijpen en respecteren.

Geachte lezer: ik hoop dat dit niet de laatste column is die ik speciaal voor u mag schrijven. Wat is mijn zorg, waarom denk ik dat ik vanaf nu geen column meer zal mogen aanleveren? Omdat bovenstaande niet actueel is, geen nieuwswaarde heeft en bovenal niets schokkends brengt.

En toch blijf ik aan bovenstaande woorden vasthouden. Willen we echte vrede, willen we wederzijds respect, willen we de verdere verloedering van de Nederlandse samenleving voorkomen, willen we dat racisme en antisemitisme verdwijnen, willen we de spoedige komst van de Mosjiach? Dan zullen wij toch echt eerst aan onszelf moeten werken en weten dat de Eeuwige voortdurend aan ons vraagt: mens, Adam, waar ben je? Waar sta je vandaag in dit leven?