Baharat, Freekeh, Siniya, F’tir, Sambussak, Baredeh, Olesh, Chicory … Deze week was ik naar een kookworkshop in een van de buur- Druzendorpen. Wat een feest. Nahida, een moderne, jonge Druzenvrouw, kookte samen met mij en nog zeven andere vrouwen, speciale druzen-gerechten. De basis van alle gerechten: producten uit de natuur.
“Druzen staan dicht bij alles wat moeder aarde ons geeft”, legt Nahida uit. “Mijn overgrootouders en grootouders aten alleen seizoensproducten. Maar bij mijn ouders veranderde dat al, en vandaag is dat gebruik vrijwel verdwenen. We zijn het contact met de natuur een beetje kwijt dat is jammer, omdat die precies aangeeft wat we nodig hebben”, aldus Nahida.
“Maar,” voegt ze lachend toe terwijl ze een bos wilde andijvie laat zien: “Dit hebben we de afgelopen dagen in de velden geplukt”. En terwijl ze van de andijvie kleine stukjes maakt met haar handen, pakt ze een pitabroodje en een bakje met olijfolie. In de pita stopt ze wat van de (rauwe) andijvie, doopt het in de olijfolie en zegt: “Gezonder en lekkerder eten bestaat niet. Dit is goed tegen te hoog cholesterol. Het hoeft allemaal niet zo ingewikkeld te zijn”.
Samen vullen we gedurende twee uur onder andere courgettes met rijst met heerlijke kruiden. We maken deeg dat we vullen met fijngesneden verse munt en wat we later op een grote plaat bakken. En we maken een aantal heerlijke salades. Steeds weer gebruikt ze ‘Baharat’, een kruidenmengsel. “Iedere Druzenhuishouding heeft zijn eigen ‘Baharat’, maar we maken het allemaal anders”.
Terwijl Nahida ons meeneemt op een heerlijke, mooie culinaire reis, vertelt ze over haar volk: “Druzen zijn een minderheidsgroepering in Israël. Ze dienen in het Israëlische leger, mannen en vrouwen zijn gelijk, maar hun religie is geheim: praten over hun religie doen Druzen zelden. Dat komt omdat we ons altijd moesten verdedigen tegen vervolging door moslims en christenen die ons als ongelovigen beschouwden.
Traditionele Druzenvrouwen hebben altijd hun hoofd bedekt met een transparante, losse, witte sluier (een ‘Mandiel’), ook thuis, want G’d is overal. Ons geloof heeft iets mysterieus. Alleen mannen en vrouwen die de geheime code van het geloof hebben, behoren tot de zogenaamde religieuze raad, Ajaweed, en kunnen het gebedshuis, de Hilwe, bezoeken. Daar wordt gebeden en gestudeerd. De Ajaweed houdt er een sobere levensstijl op na en is wars van alles wat met materialisme te maken heeft.
Onze gebedshuizen zijn bescheiden, geen grote gebouwen zoals kerken en moskeeën. De mannelijke Ajaweed herken je aan een snor, een kaalgeschoren hoofd en donkere kleding en hij draagt een witte tulband. Echte ingewijden in het geloof zijn herkenbaar aan hun rode hoofddeksel. Ook vrouwen worden aangemoedigd tot de Ajaweed toe te treden. Bekeerlingen worden niet geaccepteerd en er wordt niet aan zending gedaan.
Roken, alcohol en het eten van varkensvlees is verboden. De traditie van de Druzen gaat er van uit dat bij het ontstaan van de leer een ieder die Druus wilde worden hiervoor heeft getekend. Die papieren bevinden zich op een geheime plek. Druzen geloven in reïncarnatie en de ziel is eeuwig. Volgens die denkwijze leven de ondertekenaars van toen nog steeds, alleen in andere lichamen.”
Als ik drie uur later naar huis rijd, met een te goed gevulde maag, en een lijst met uitleg van de gemaakte gerechten denk ik: “Wat ben ik toch een bevoorrecht mens. Wat woon ik toch in een prachtig land met bijzondere mensen”. Mocht u weer naar Israël komen, dan is zo’n ochtend koken een aanbeveling. En het eten is zo gezond, dat u de dag erna niet op dieet hoeft!
Meer weten? Kijk op galileat.com.
In totaal wonen ongeveer 600.000 druzen in het Midden-Oosten, waarvan 125.000 in Israël. Zij wonen vooral in Galilea, rond de Hermon en op de bergrug van de Carmel. Al spreken ze Arabisch en volgen ze een sociaal patroon dat sterk lijkt op dat van de Arabieren in de regio, ze beschouwen zich niet als zodanig.